Soru
Dua labirenti nedir? Dua labirentleri Kutsal Kitap’a uygun mudur?
Yanıt
Bir labirent, dolambaçlı bir yoldan, karmaşık bir tasarımın merkezine götüren ve tekrar dışarı çıkan bir yoldur. Bir labirentin rotası tek kutupludur; yani sadece tek bir yolu vardır. Bir labirent navigasyon kolaylığı için tasarlanmıştır ve bir labirent içinde kaybolmak imkânsızdır.
Bir dua labirenti, dua, meditasyon, manevi dönüşüm ve / veya küresel birliği kolaylaştırmak için kullanılan bir labirenttir. Günümüzdeki en ünlü dua labirentleri arasında Fransa'daki Chartres katedralinde bulunan eski bir labirent, Toskana'daki Duomo di Siena katedralinde bulunan bir başka labirent ve San Francisco'daki bir Episkopal kilisesi olan Grace Katedrali'nde bulunan iki labirent bulunmaktadır. Dua labirentleri Katolik katedrallerinde yüzyıllardır kullanılıyor olsa da son on yılda özellikle Ortaya Çıkmakta Olan Kilise ve Yeni Çağ grupları ve neo-paganlar arasında popülerliklerinde bir canlanma görüldü
Labirentler en az 3.500 yıldır çok çeşitli kültürler tarafından kullanılmaktadır. Antik labirentlere dair kanıtlar Girit, Mısır, İtalya, İskandinavya ve Kuzey Amerika'da bulunmaktadır. Antik labirentler genellikle yedi halka veya devreden oluşan "klasik" tasarıma sahipti. İşlev olarak kesinlikle pagandılar: birçok labirent bir tanrıçaya adanmış ve ritüel danslarda kullanılmıştır.
Hopi Kızılderilileri labirenti Toprak Ana'nın bir sembolü olarak görmüş ve İskandinavya kıyı şeridindeki yüzlerce taş labirent, troller ve kötü rüzgarlar için sihirli tuzaklar olarak kullanılmış ve böylece güvenli balıkçılık sağlanmıştır.
Orta Çağ'da Katolik Kilisesi labirenti katedrallerinde kendi amaçları için uyarlamıştır. Klasik form yerini, genellikle "orta çağ" tasarımı olarak adlandırılan, 4 çeyrekte 11 devreden oluşan daha karmaşık bir tasarıma bıraktı. Katoliklikte labirent birçok şeyi sembolize edebilirdi: Tanrı'ya giden zorlu ve dolambaçlı yolu, kurtuluşa ve aydınlanmaya giden mistik bir yükselişi, hatta gerçek yolculuğu yapamayanlar için Yeruşalim’e hac yolculuğunu.
Labirentin modern çağda "yeniden keşfi" ve kilise ortamlarında kullanımı, Labirent Derneği ve Veriditas, Dünya Çapında Labirent Projesi gibi gruplar tarafından kutlanmaktadır. Bu gruplara göre labirent "ilahi bir iz," "mistik bir gelenek," "kutsal bir yol" ve "kutsal bir geçittir." Veriditas'ın belirtilen amacı, "Labirent Deneyimini şifa ve büyüme için kişisel bir uygulama, topluluk oluşturmak için bir araç, küresel barış için bir aracı ve yaşamlarımızda Ruh’un çiçek açması için bir metafor olarak" kullanarak "İnsan Ruhunu dönüştürmektir" (resmi Veriditas web sitesinden).
Veriditas'a göre, bir dua labirentinde yürümek, arınma (bırakma), aydınlanma (alma) ve birleşme (geri dönme) olmak üzere 3 aşamadan oluşur. Arınma, kişi labirentin merkezine doğru ilerledikçe gerçekleşir. Bu aşamada kişi hayatın kaygılarından ve dikkat dağıtıcı unsurlarından sıyrılır ve kalbini ve zihnini açar. Aydınlanma labirentin merkezinde gerçekleşir; bu dua ve meditasyon yoluyla "sizin için orada olanı alma" zamanıdır. Birleşme, kişi labirentten çıkarken gerçekleşir ve "Tanrı'ya, Yüksek Gücünüze veya dünyada iş başında olan iyileştirici güçlere katılmayı" içerir.
Dua labirentlerinin savunucuları labirenti kullanarak aydınlanmaktan, evrenle yeniden hizalanmaktan ve kişinin kendini tanıması ve ruhun işlerini başarması için giderek daha fazla güçlenmesinden bahsederler. Veriditas'ın başkanı Dr. Lauren Artress gibi bazıları da labirentte ibadet eden kişiyi etkileyen "pek çok bilinç seviyesinden" bahseder, ki buna "ilk zamanlarda yürüyen hacılardan biri olduğu bilinci" de dahildir. Sanki başka bir zamandan gelmiş gibi hissettiriyor; bu hayatta değilmiş gibi hissettiriyor" (Veriditas'ın resmî web sitesinde Dr. Lauren Artress ile yapılan bir röportajdan).
Belki de eski tanrıça ibadetine bir geri dönüş olarak, birçok dua labirentinin merkezinde dişil semboller bulunur. Dr. Artress bu sembolizmin farkındadır ve bir labirentte "kutsal dişil" ile bağlantı kurmaktan ve Tanrı'yı hem "erkek" hem de "dişi" olarak görme ihtiyacından özgürce bahsetmektedir.
Dua labirentleri Kutsal Kitap’a uygun mudur? Hayır, değildir. Labirentlerden Kutsal Kitap'ta hiç söz edilmediği gibi, Kutsal Kitap'ın tapınma ve dua ilkeleriyle de çelişmektedir.
1) Tanrı kendisine ruhta ve gerçekte tapınacak olanları arar (Yuhanna 4:24; Filipililer 3:3; Mezmur 29:2). Dua labirentlerinin savunucuları "beden ibadeti"nden ve ibadette beş duyuyu birden kullanma hedefinden bahsederler. Ancak bedene tapınma Kutsal Kitap'a uygun bir kavram değildir. Görerek değil imanla yaşarız ve tapınma duyusal, fiziksel bir etkinlik değildir; tapınma Tanrı'ya övgü ve hizmetle ifade edilen bir yürek meselesidir. Yeni Antlaşma inanlısı için tapınmanın mum yakmak, sunakta diz çökmek ya da daire çizerek yürümek gibi dışsal süslemelerle hiçbir ilgisi yoktur.
2) Dua ritüel haline gelmemelidir (Matta 6:5-8). Dr. Artress "ritüelin ruhu beslediğini" söyler ve labirentte tekrarlanan, düzenli geziler yapılmasını önerir. Eğer ritüel ruh için gerçekten bir besin olsaydı, İsa'nın zamanındaki Ferisilerin yaşayan en iyi beslenen ruhlar olması gerekirdi- ne de olsa dinî sistemleri ritüel ve geleneklerle doluydu. Yine de İsa onları dinlerinin ölü ve ikiyüzlü olmasından dolayı birden fazla kez azarlamıştır (Matta 15:3; Markos 7:6-13).
3) Her imanlı Mesih'in düşüncesine sahiptir (1. Korintliler 2:16). Dua labirentlerinde yürüyen pek çok kişi özel bir anlayış, yeni bir vahiy ya da "içindeki Tanrı"yı keşfetme arayışındadır. Mistisizm ve ezoterik bilgiye yapılan bu vurgu tehlikeli bir şekilde Gnostisizm ve Yeni Çağ düşüncesine yaklaşmaktadır. Hıristiyan'ın mistik deneyime ya da Kutsal Kitap dışı vahye ihtiyacı yoktur: "Kutsal Olan'dan gelen bir meshe sahipsiniz ve hepiniz gerçeği biliyorsunuz" (1.Yuhanna 2:20).
4) Tanrı, Kendisini gerçekte çağıran herkese yakındır (Mezmur 145:18; Elçilerin İşleri 17:27). Labirentte yürümek de dahil olmak üzere hiçbir ritüel kimseyi Tanrı'ya yaklaştıramaz. Yol İsa'dır (Yuhanna 14:6). Gerekli olan tövbe ve imandır (Elçilerin İşleri 20:21).
5) Kutsal Kitap, Hıristiyan'ı kutsal, bilge ve bu dünyadaki işlerinde tamamen yeterli kılmak için yeterlidir (2.Timoteos 3:15-17). Gerçek gücü bulmak için Kutsal Kitap'a mistisizm ya da gelenek eklememiz gerektiğini söylemek, Tanrı'nın Sözü'nü ve Ruh'un onun aracılığıyla yaptığı işi küçümsemektir.
Tarihsel olarak, labirentlerin kökleri paganizme dayanır ve Katolikliğe dahil edilmiştir. Şimdilerde ise, Kutsal Kitap'tan ayrı olarak açık bir ruhanilik arayan Ortaya Çıkmakta Olan Kilise ve diğerleri tarafından desteklenmektedirler. Pavlus'un kiliseye yaptığı uyarı, İsa'ya odaklanmamız ve boş ritüellerden kaçınmamız için yeterli olmalıdır: “Dikkatli olun! Mesih’e değil de, insanların geleneğine, dünyanın temel ilkelerine dayanan felsefeyle, boş ve aldatıcı sözlerle kimse sizi tutsak etmesin” (Koloseliler 2:8).
English
Dua labirenti nedir? Dua labirentleri Kutsal Kitap’a uygun mudur?
