Soru
Tanrı günümüzde kilisede elçiler ve peygamberler görevini geri getiriyor mu?
Yanıt
Elçiler ve peygamberler görevini yerine getirme hareketi, bu iddiaları için elçiler ve peygamberlerin şu ayette kilisenin birer parçası olduğunun söylenmesini temel alır: Efesliler 4:11-12, "Kendisi kimini elçi, kimini peygamber, kimini müjdeci, kimini önder ve öğretmen atadı. Öyle ki, kutsallar hizmet görevini yapmak ve Mesih’in bedenini geliştirmek üzere donatılsın."
Kilisenin ilk yüzyılı sırasında bir elçilik görevi vardı ve elçilik için bir ruhsal armağan vardı. Elçilik görevi ya da makamı İsa’nın 12 öğrencisi ve Yahuda’nın yerini alan Mattiya ve Pavlus tarafından yerine getirilmişti. Elçiler Mesih tarafından kesin olarak seçilmişlerdi (Markos 3:16-19). Yahuda’nın yerine geçecek kişinin seçilmesini Elçilerin İşleri 1:20-26’da görüyoruz. Bu ayette Yahuda’nın konumunun “görev” olarak adlandırıldığına dikkat edin. Pavlus’un da İsa tarafından seçildiğine dikkat edilmelidir (1. Korintliler 15:8-9; Galatyalılar 1:1; 2:6-9). Bu adamlara evrensel kilisenin temelini atma görevi verilmişti (Efesliler 2:20). Evrensel kilisenin temeli birinci yüzyılda atılmıştı. Elçilik görevinin artık var olmamasının nedeni budur. Bu temel atıldıktan sonra artık başka temel atıcılara ihtiyaç yoktur.
Bir de elçilik ruhsal armağanı vardır (bunun konumla karıştırılmaması gerektir, bunlar ayrıdır). Bu ruhsal armağana sahip olanlar arasında şu kişiler vardı: Yakup (1. Korintliler 15:7; Galatyalılar 1:19), Barnaba (Elçilerin İşleri 14:4, 14; 1. Korintliler 9:6), Andronikus ve Yunya (Romalılar 16:7), büyük bir olasılıkla Silas ve Timoteos (1. Selanikliler 1:1; 2:7) ve Apollos (1. Korintliler 4:6, 9). Bu son grupta elçilik armağanı vardı, ancak Onikiler’e ve Pavlus’a verilmiş olan elçisel “göreve” sahip değildiler. O zaman, elçilik armağanına sahip olanlar, müjdenin mesajını Tanrı’nın otoritesiyle taşıyanlardı. Elçi sözcüğü, "yetkili temsilci olarak gönderilen” anlamına gelir. Bu, (Pavlus gibi) elçilik görevine sahip olanlar ve (Apollos gibi) ruhsal armağana sahip olanlar için geçerliydi. Günümüzde de, müjdeyi yaymak için Tanrı tarafından gönderilen benzer kişiler var olduğu halde, oluşturduğu kafa karışıklığından ötürü onlardan elçiler olarak söz ETMEMEK en iyisidir. Birçok kişi, elçi teriminin iki farklı kullanımı olduğunun bilincinde değildir.
Peygamberlik armağanı da, Mesih tarafından evrensel kilisenin temelinin atılması için verilen geçici bir armağandı (Efesliler 2:20). Peygamber birinci yüzyıldaki inanlılar için Rab’den bir mesajı bildirirdi. Bu inanlılar bugün bizim sahip olduğumuz Kutsal Kitap’ın bütününe sahip olma avantajına sahip değildiler. Yeni Antlaşma olan İncil’in son kitabı (Vahiy) birinci yüzyılın sonlarına kadar tamamlanmamıştı. Bu yüzden Rab, Kutsal Yazılar kanonu tamamlanana dek, Tanrı’dan gelen mesajları bildirmeleri için peygamberler adı verilen armağanlı kişiler sağlamıştı.
Günümüzdeki peygamberler ve elçilerin geri getirilmesi öğretisinin Kutsal Yazılar’ın peygamberlik armağanı ve elçilik görevine sahip kişiler konusunda yaptığı tanımdan çok farklı olduğuna dikkat edilmelidir. Böylesi bir geri getirimi öğretenler, elçiler ve peygamberler aleyhine hiçbir şey söylenmemesi ve hatta sorgulanmamalarını çünkü onların aleyhine konuşmanın Tanrı’nın aleyhine konuşmak olduğunu öğretirler. Buna karşın, Elçi Pavlus, kendi söylediklerinin doğru olup olmadığını Tanrı Sözü’nden araştırdıkları için Veriya halkını övmüştü (Elçilerin İşleri 17:10-11). Elçi Pavlus ayrıca Galatyalılar’a kendisi dahil başka bir müjde bildiren birisi olursa o kişinin “lanetlenmesi” gerektiğini de söylemişti (Galatyalılar 1:8-9). Pavlus insanlara her şeyde nihai otorite olarak Kutsal Kitap’ı işaret etmişti. Günümüzde elçi ve peygamber olduklarını iddia eden adamlar kendilerini nihai otorite haline getirmektedirler, bu Pavlus ve Onikiler’in hiçbir zaman yapmadığı bir şeydi.
Ayrıca Kutsal Yazılar’ın elçiler ve peygamberlerden geçmiş zamanda söz ettiğine dikkat edilmelidir. İkinci Petrus 3:2 ve Yahuda 3-4 insanların elçilerin vermiş olduğu (geçmiş zaman) ayrılmamalarını bildirir. İbraniler 2:3-4’de, Kutsal Ruh’un armağanları aracılığıyla “belirtiler, harikalar ve çeşitli mucizeler” gerçekleştirmiş olanlardan (geçmişte) geçmiş zamanda söz eder.
English
Tanrı günümüzde kilisede elçiler ve peygamberler görevini geri getiriyor mu?
