Soru
Eğer Kurtuluşumuz Sonsuza Dek Güvendeyse, Kutsal Kitap Neden Bizleri Dinden Dönme Konusunda Şiddetle Uyarır?
Yanıt
Kutsal Kitap, Kutsal Ruh'un gücüyle yeniden doğan herkesin sonsuza dek kurtulduğunu öğretir. Geçici yaşam değil, sonsuz yaşam armağanını alırız (Yuhanna 10:28). Yeniden doğan biri (Yuhanna 3:3) sonradan "doğmamış" olamaz. Tanrı'nın ailesine kabul edildikten sonra (Romalılar 8:15), dışarı atılmayız. Tanrı bir işe başladığında onu bitirir (Filipililer 1:6). Dolayısıyla, Tanrı'nın çocuğu İsa Mesih'e inanan herkes kurtuluşunda sonsuza dek güvendedir.
Ancak Kutsal Kitap aynı zamanda dinden dönmeye karşı bazı güçlü uyarılar da içerir. Bu uyarılar bazılarının sonsuz güvenlik öğretisinden şüphe etmesine yol açmıştır. Sonuçta kurtuluşumuzu kaybedemiyorsak, neden Rab'den uzaklaşma konusunda uyarılıyoruz ki? Bu güzel bir sorudur. İlk olarak "dinden dönme" ile ne kastedildiğini anlamalıyız.
Dinden dönen kişi dini inancını terk eden kişidir. Kutsal Kitap'tan açıkça anlaşıldığı gibi, dinden dönenler İsa Mesih'e iman ettiklerini söyleyen ama O'nu gerçekten Kurtarıcı olarak kabul etmeyen kişilerdir. Onlar sahte imanlılardır. Mesih'e sırtını dönenler, 1.Yuhanna 2:19 'un dediği gibi, O'na hiçbir zaman gerçekten iman etmemişlerdir: “Bunlar aramızdan çıktılar, ama bizden değildiler. Bizden olsalardı, bizimle kalırlardı. Ayrılmaları hiçbirinin bizden olmadığını ortaya çıkardı.” Dinden dönenler sadece hiçbir zaman gerçek imanlı olmadıklarını kanıtlamış olurlar.
Buğday ve Delice Benzetmesi (Matta 13:24-30) dinden dönme konusunda basit bir örnek sunar. Aynı tarlada buğday ve "sahte buğday" (delice veya yabani otlar) yetişiyordu. İlk başta iki bitki türü arasındaki fark ayırt edilemezdi, ancak zaman geçtikçe yabani otların ne olduğu anlaşıldı. Aynı şekilde, bugün herhangi bir kilisede, gerçek, yeniden doğmuş imanlılar ile sahte imanlılar yan yana bulunabilir. Bunlar vaazlardan, ilahilerden ve paydaşlıktan hoşlanan ama günahlarından tövbe etmemiş ve Mesih'i imanla kabul etmemiş olanlardır. İnsanların gözünden gerçek imanlılarla taklitçiler aynı görünür. Yüreği yalnızca Tanrı görebilir. Matta 13:1-9 (Tohum Benzetmesi) eylem halindeki dönekliğin bir başka örneğidir.
Kutsal Kitap'ın dinden dönmeye karşı uyarıları iki tür dindar insan olduğu için vardır: İmanlılar ve imansızlar. Her kilisede Mesih'i gerçekten tanıyanlar ile göstermelik olarak yaşayanlar vardır. "Hristiyan" etiketini taşımak yürek değişimini kesinleştirmez. Sözü işitmek ve hatta gerçeğini kabul etmek, ama onu yürekten benimsememek mümkündür. Kiliseye gidebilirsiniz, bir hizmette bulunabilirsiniz ve kendinizi Hristiyan olarak adlandırabilirsiniz ama yine de kurtulmamış olmanız mümkündür (Matta 7:21-23). Peygamberin dediği gibi, "Bu halk bana yaklaşıp ağızlarıyla, dudaklarıyla beni sayar, ama yürekleri benden uzak" (Yeşaya 29:13; ayrıca bkz. Markos 7:6).
Tanrı, kilise sıralarında oturup Pazar günleri Müjde’yi dinleyen taklitçileri ateşle oynadıkları konusunda uyarır. Bir taklitçi tövbe etmezse, sonunda dinden döner, bir zamanlar ikrar ettiği imandan "uzaklaşır." Buğdayların arasındaki deliceler gibi, onun da gerçek doğası ortaya çıkar.
Dönekliğe karşı uyarıda bulunan bölümler iki temel amaca hizmet eder. İlk olarak, herkesi kurtuluşlarından emin olmaya teşvik ederler. Kişinin sonsuz kaderi önemsiz bir mesele değildir. Pavlus 2. Korintliler 13:5'te "imanda" olup olmadığımızı görmek için kendimizi sınamamızı söyler.
Gerçek imanın sınavlarından biri başkalarına duyulan sevgidir (1. Yuhanna 4:7-8). Bir diğeri de iyi işlerdir. Herkes Hristiyan olduğunu iddia edebilir, ama gerçekten kurtulmuş olanlar "meyve" verirler. Gerçek bir Hristiyan Rab'bi izlediğini sözleriyle, eylemleriyle ve öğretileriyle gösterir. Hristiyanlar itaat düzeylerine ve ruhsal armağanlarına göre farklı derecelerde meyve verirler, ancak tüm Hristiyanlar Ruh içlerinde geliştikçe meyve verirler (Galatyalılar 5:22-23). İsa Mesih'in gerçek takipçileri kurtuluşlarının kanıtlarını görebilecekleri gibi (bkz. 1.Yuhanna 4:13), dinden dönenler de eninde sonunda meyveleriyle (Matta 7:16-20) ya da meyvesizlikleriyle (Yuhanna 15:2) tanınacaklardır.
Kutsal Kitap'ın dönekliğe karşı uyarılarının ikinci amacı, kiliseyi dönekleri tanıması için donatmaktır. Mesih'i reddetmelerinden, sapkınlığı kabul etmelerinden ve bedensel doğalarından tanınabilirler (2. Petrus 2:1-3).
Bu nedenle, Kutsal Kitap'ta imandan dönmeye karşı yapılan uyarılar, gerçekten iman etmedikleri halde "iman" şemsiyesi altında olanlara yönelik uyarılardır. İbraniler 6:4-6 ve İbraniler 10:26-29 gibi Kutsal Yazılar, "sözde" imanlılara çok geç olmadan kendilerini gözden geçirmeleri gerektiği konusunda uyarılardır. Matta 7:22-23, Rab'bin Yargı Günü'nde reddedeceği "sahte imanlıların" "imanlarını kaybettikleri" için değil, Rab onları hiç tanımadığı için reddedileceklerini belirtir. Çünkü O'nunla hiçbir zaman bir ilişkileri olmamıştır.
Dini sadece din için seven ve kendilerini İsa ve kiliseyle özdeşleştirmeye istekli pek çok insan vardır. Sonsuz yaşamı ve bereketi kim istemez ki? Ancak İsa bizi öğrenciliğin "bedelini hesaplamamız" konusunda uyarır (Luka 9:23-26; 14:25-33). Gerçek imanlılar bedelini hesaplamış ve bağlılıklarını göstermişlerdir. Dinden dönenler ise bunu yapmazlar. Dinden dönenler bir zamanlar iman etmişlerdir ama imana sahip değillerdir. Ağızları yüreklerinin inandığından başka bir şey söylemiştir. Dinden dönme kurtuluşun kaybı değil, geçmişteki sahte imanın göstergesidir.
English
Eğer Kurtuluşumuz Sonsuza Dek Güvendeyse, Kutsal Kitap Neden Bizleri Dinden Dönme Konusunda Şiddetle Uyarır?
