Filimon Kitabı
Yazar: Filimon Kitabı'nın yazarı elçi Pavlus'tur (Filimon 1:1).Yazılış Tarihi: Filimon Kitabı, yaklaşık olarak İ.S. 60 yılı sıralarında yazılmıştır.
Yazılma Amacı: Filimon'a Mektup, Pavlus'un yazıları arasında en kısa olanıdır ve kölelik uygulamasını ele alır. Mektup, Pavlus'un bunu yazarken hapiste olduğunu önerir. Filimon bir köle sahibiydi ve evinde Kutsal Kitap etütleri yapılması için evini açmıştı. Pavlus'un Efes'teki hizmeti sırasında, Filimon büyük bir olasılıkla kente gitmiş, Pavlus'un vaazlerini duymuş ve Hristiyan olmuştu. Köle Onisimus efendisi Filimon'u soyup kaçıp Roma'ya gitmişti ve Pavlus'un yanındaydı. Onisimus hâlâ Filimon'un malıydı ve Pavlus onun efendisine sorunsuz bir şekilde dönebilmesini sağlamak için yazmıştı. Onisimus, Pavlus'un ona tanıklık etmesi yoluyla Hristiyan olmuştu (Filimon 10) ve Pavlus, Filimon'un Onisimus'u sadece bir köle olarak değil, Mesih'te bir kardeş olarak da kabul etmesini istiyordu.
Anahtar Ayetler: Filimon 6: "Mesih'te sahip olduğumuz her iyiliğin bilincine vararak imana dayanan paydaşlıkta etkin olman için dua ediyorum."
Filimon 16: "Onu artık köle değil, köleden üstün, sevgili bir kardeş olarak geri alacaksın. O, özellikle benim için çok değerlidir. Ama hem bir insan, hem de Rab'be ait biri olarak senin için daha da çok sevilecek bir kardeştir."
Filimon 18: "Sana herhangi bir haksızlık etmişse ya da bir borcu varsa, bunu benim hesabıma say."
Kısa Özet: Pavlus, köle sahiplerini, kölelerine karşı bir sorumlulukları olduğu konusunda uyarmış ve köleleri Tanrı'dan korkmaları gereken sorumlu ahlaklı kişiler olarak göstermişti. Pavlus, Filimon'da köleliği kınamamış, bunun yerine Onisimus'u bir köle olarak değil, Hristiyan bir kardeş olarak sunmuştu. Bir köle sahibi bir köleden bir kardeş olarak söz ettiğinde, o köle, yasal köle unvanının anlamsızlaştığı bir konuma gelir. İlk kilise, köleliğe doğrudan saldırıda bulunmak yerine, köle sahibi ile köle arasında yeni bir ilişkinin temelini atmıştı. Pavlus, Filimon ve Onisimus'u, azat etmenin gerekli olacağı şekilde, Hristiyan sevgisiyle birleştirmeye çalışmıştı. Kölelik kurumu, ancak Müjde'nin ışığına maruz kaldıktan sonra ölebilirdi.
Bağlantılar: İncil'in belki de hiçbir yerinde, yasa ve lütuf arasındaki ayrım bu kadar güzel bir şekilde resmedilmemiştir. Hem Roma yasası, hem de Eski Antlaşma'daki Musa'nın Yasası, Filimon'a mal sayılan kaçak bir köleyi cezalandırma hakkını veriyordu. Ama İsa Mesih aracılığıyla lütuf antlaşması, hem efendi, hem de kölenin, Mesih'in bedeninde eşit konumda sevgiyle paydaşlık etmelerine izin veriyordu.
Pratik Uygulama: İşverenler, politik liderler, şirket yöneticileri ve anne babalar da, Hristiyan çalışanları, iş arkadaşları ve aile bireylerine Mesih'in Bedeni'nin üyeleri olarak davranarak, Pavlus'un öğretisinin ruhunu izleyebilir. Modern toplumdaki Hristiyanlar, yanlarında çalıştırdıkları kişileri, başarmak istedikleri şeyleri başarmalarına yardım eden sıçrama tahtaları olarak değil, lütufkâr bir şekilde davranılması gereken Hristiyan kardeşler olarak görmelidir. Buna ek olarak, tüm Hristiyan liderler, Tanrı'nın yanlarında çalışan kişiler ister Hristiyan olsun, ister olmasın kendilerini onlara davranışlarından sorumlu tuttuğunu kabul etmelidir. Davranışlarından ötürü eninde sonunda Tanrı'ya hesap vermek zorunda kalacaklardır (Koloseliler 4:1).
English
Türkçe anasayfaya dön
Filimon Kitabı
