Filipililer Kitabı
Yazar: Filipililer 1:1, Filipililer Kitabı'nın yazarının muhtemelen Timoteos'la birlikte elçi Pavlus olduğunu söyler.Yazılış Tarihi: Filipililer Kitabı, yaklaşık olarak İ.S. 61 yılı sıralarında yazılmıştır.
Yazılma Amacı: Pavlus'un hapisten yazdığı mektuplardan biri olan Filipililere Mektup, Roma'da yazılmıştır. Lidya ve Filipili zindancı ve ailesi, elçinin ikinci misyoner seyahatinde ziyaret ettiği (Elçilerin İşleri 16:12) Filipi kentinde Mesih'e iman etmişlerdi. Pavlus'un, "Gözetmenler ve görevliler"i (Filipililer 1:1) içeren hitabından anlaşılabileceği gibi, bundan birkaç yıl sonra, kilise iyice yerleşik olmuştu.
Bu mektubun amacı, Filipi kilisesinden, üyelerinden biri olan Epafroditus ile gönderilen bir para hediyesine teşekkür etmekti (Filipililer 4:10-18). Bu, Pavlus'un özellikle sevdiği ve bir grup Hristiyan'a yazılmış şefkatli bir mektuptur (2. Korintliler 8:1-6) ve bu mektupta doktrinsel hatalar hakkında görece çok az şey söylenmiştir.
Anahtar Ayetler: Filipililer 1:21: "Çünkü benim için, yaşamak Mesih'tir, ölmek kazançtır."
Filipililer 3:7: "Ama benim için kazanç olan her şeyi Mesih uğruna zarar saydım."
Filipililer 4:4: "Rab'de her zaman sevinin. Yine söylüyorum, Sevinin!"
Filipililer 4:6-7: "Hiç kaygılanmayın; her konudaki dileklerinizi, Tanrı'ya dua edip yalvararak şükranla bildirin. O zaman Tanrı'nın her kavrayışı aşan esenliği Mesih İsa aracılığıyla yüreklerinizi ve düşüncelerinizi koruyacaktır."
Filipililer 4:13: "Beni güçlendirenin aracılığıyla her şeyi yapabilirim."
Kısa Özet: Filipililer Kitabı'na, "Acı Çekerken Kaynaklar" adı da verilebilir. Bu kitap, yaşamımızda Mesih, aklımızda Mesih, hedefimiz olarak Mesih, kuvvetimiz olarak ve acı çekerken sevinç olarak Mesih'le ilgilidir. Pavlus'un Roma'da hapiste olduğu sırada, Mesih'in göğe alınmasından otuz yıl kadar sonra ve Pavlus'un Filipi'de ilk kez vaaz verdiğinden yaklaşık on yıl sonra yazılmıştır.
Pavlus, Neron'un tutuklusuydu, buna karşın içinde, "sevinç" ve "sevinin" sözcükleri sık sık geçen bu mektup bir zafer çığlığı gibidir (Filipililer 1:4, 18, 25, 26; 2:2, 28; Filipililer 3:1, 4:1, 4, 10). Doğru Hristiyan yaşamı, içinde bulunduğumuz durum her ne olursa olsun, içimizde yaşayan Mesih'in yaşamı, doğası ve düşüncelerinin kendini göstermesidir (Filipililer 1:6, 11; 2:5, 13). Filipililer Kitabı'nın zirvesi, 2:5-11 ayetlerde, Rabbimiz İsa Mesih'in Kendini alçaltması ve yüceltilmesiyle ilgili görkemli ve derin bir bildiridir.
Filipililer Kitabı şu şekilde kısımlara ayrılabilir:
Giriş, 1:1-7
I. Hristiyan'ın Yaşamında Mesih: Acı Çekmeye Karşın Sevinmek, 1:8-30
II. Hristiyan'ın Örneği Olan Mesih: Mütevazi Hizmette Sevinmek, 2:1-30
III. Hristiyan'ın İman, Arzu ve Beklenti Konusu Olan Mesih, 3:1-21
IV. Hristiyan'ın Kuvveti Olan Mesih: Endişeler İçinde Sevinmek, 4:1-9
Sonuç, 4:10-23
Bağlantılar: Pavlus, birçok mektubunda olduğu gibi, Filipi'deki kilisedeki yeni inanlıları, ilk kiliselerde sürekli olarak ortaya çıkan yasacılığa yatkınlık konusunda dikkatli olmaları için uyardı. Yahudier, Eski Antlaşma yasasına o kadar bağlıydılar ki, inanlıları Yahudileştirmek isteyenler arasında işlerle kurtuluş öğretisine dönmek için sürekli bir çaba vardı. Ama Pavlus, kurtuluşun sadece Mesih'e ve sadece imanla olduğunu tekrarladı ve inanlıları Yahudileştirmek isteyenlerden "köpekler" ve "kötülük yapan o adamlar" diye söz etti. Özellikle, yasacılar yeni inanlıların Eski Antlaşma taleplerine uygun olarak sünnet edilmeye devam edilmesinde ısrar ediyorlardı (Yaratılış 17:10-12; Levililer 12:3). Bu şekilde, Tanrı'yı kendi çabaları aracılığıyla hoşnut etmeye çalışıyor ve kendilerine bu törene katılmayan Yahudi olmayan Hristiyanlar'dan daha yüce bir paye veriyorlardı. Pavlus, Kuzu'nun kanıyla yıkananların temiz bir yüreği simgeleyen bu töreni gerçekleştirmesinin artık gerekmediğini açıklamıştı.
Pratik Uygulama: Filipililer, Pavlus'un en kişisel mektuplarından biridir ve böyle olarak da inanlılar için birkaç kişisel uygulaması vardır. Pavlus'un Roma'da tutukluyken yazdığı bu mektup, Filipililer'e kendi örneğini izlemeleri ve zulüm zamanlarında, "Rab'be güvenerek Tanrı'nın sözünü korkusuzca söylemekte daha da cesur davranmaları"nı öğütler (Filipililer 1:14). Tüm Hristiyanlar, şu ya da bu zamanda, iman etmeyen kişilerden Mesih'in müjdesine karşı bir düşmanlık görmüşlerdir. Bu, beklenen bir şeydir. İsa, dünyanın Kendisinden nefret ettiğini ve Kendisini izleyenlerden de nefret edeceğini söylemişti (Yuhanna 15:18). Pavlus bizi, zulüm karşısında azimle devam etmeye, "tek bir ruhta dimdik durmaya, Müjde'de açıklanan inanç uğruna tek can halinde birlikte mücadele etmeye," (Filipililer 1:27) teşvik eder.
Filipililer'in bir başka uygulaması da, Hristiyanlar'ın alçakgönüllü bir şekilde birleşmesidir. Bizler Mesih'le birleştik ve birbirimizle de aynı şekilde birleşmek için çaba göstermeliyiz. Pavlus bizlere, "aynı düşüncede, sevgide, ruhta ve amaçta birleşmemizi," "Hiçbir şeyi bencil tutkularla ya da boş övünmeyle yapmamamızı, her biriniz alçakgönüllülükle öbürünü kendinden üstün saymasını, yalnız kendi yararını değil, başkalarının yararını da gözetmemiz" gerektiğini hatırlatır (Filipililer 2:2-4). Hepimiz Pavlus'un tavsiyesine uysak günümüzde kiliselerde çok daha az çatışmalar olurdu.
Filipililer'in bir başka uyarlaması da, bu mektup boyunca görülen sevinç ve sevinmektir. Mesih bildirildiği için sevinir (Filipililer 1:8); gördüğü zulümde sevinir (2:18); başkalarına Rab'de sevinmelerini öğütler (3:1) ve Filipili kardeşlerden "sevincim ve başımın tacı" diye söz eder (4:1). İnanlılar için sözlerini şu sözlerle toparlar: "Rab'de her zaman sevinin; yine söylüyorum, sevinin!" (4:4-7). İnanlılar olarak eğer, "her konudaki dileklerimizi, Tanrı'ya dua edip yalvararak şükranla bildirirsek" (4:6), bütün kaygılarımızı O'na yükleyip sevinerek Tanrı'nın esenliğini yaşayabiliriz. Pavlus'un zulüm görmesine ve hapiste olmasına karşın sevinci, bu mektupta parlamaktadır ve bizlere de, düşüncelerimizin merkezine Rab'bi koyduğumuz zaman onun yaşadığı aynı sevinç vaat edilmektedir (Filipililer 4:8).
English
Türkçe anasayfaya dön
Filipililer Kitabı
