Soru
Günahlarımız zaten bağışlandıysa onları neden itiraf etmemiz gerekir (1 Yuhanna 1:9)?
Yanıt
Elçi Pavlus şöyle yazmıştır: “Öyle ki, sevgili Oğlu'nda bize bağışladığı yüce lütfu övülsün. Tam bir bilgelik ve anlayışla üzerimize yağdırdığı lütfunun zenginliği sayesinde Mesih'in kanı aracılığıyla Mesih'te kurtuluşa, suçlarımızın bağışlanmasına kavuştuk.” (Efesliler 1:6-8). Bu bağışlanma, Tanrı’nın “günahlarımızı alıp onları bizden doğu batıdan ne kadar uzaksa, o kadar uzaklaştırdığı kurtuluştan söz etmektedir” (Mezmur 103:12). İsa Mesih’i Kurtarıcı olarak kabul ettiğimizde Tanrı bizi yasal olarak bu şekilde bağışlar. Geçmiş, şimdiki ve gelecek olmak üzere bütün günahlarımız yasal bir biçimde bağışlanır, bu da günahlarımızdan ötürü sonsuz yargının altına girmeyeceğimiz anlamına gelir. Ancak yeryüzünde yaşadığımız sürece günahın sonuçlarına katlanmamız gerekecektir. Bu da bizi sorulan soruya döndürmektedir.
Efesliler 1:6-8 and 1 Yuhanna 1:9 arasındaki fark şudur: Yuhanna, bir babanın oğlunu bağışlaması gibi, “ilişkisel” ya da “ailesel” bir bağışlanmadan söz etmektedir. Örneğin bir oğul babasına karşı, onun beklentilerini karşılamamak ya da kurallarına uymamak gibi, bir yanlış yaptığında, onunla olan ilişkisine zarar verir. Hâlâ babasının oğludur ama ilişkileri bozulur. Babasına yanlış yaptığını kabul edene dek ilişkileri bozuk kalacaktır. Aynı şey Tanrı’yla olan ilişkimiz için de geçerlidir. Günahımızı itiraf edene dek Tanrı’yla paydaşlığımız zarar görecektir. Tanrı’ya günahımızı itiraf ettiğimizde paydaşlığımız düzelir. Bu, ilişkisel bağışlanmadır.
“Konumsal” ya da yasal bağışlanma ise her inanlının Mesih’te aldığı bağışlanmadır. Mesih’in bedeninin bir üyesi olarak konumumuzda, şimdiye kadar işlemiş olduğumuz ya da işleyeceğimiz her günah bağışlanmıştır. Mesih’in çarmıhta günahlar için ödemiş olduğu ücret Tanrı’nın günaha karşı gazabını tatmin etmiştir ve artık daha başka bir kurban ya da ödeme gerekmez. İsa, “Tamamlandı” dediğinde aynen bunu söylemek istemiştir. Konumsal bağışlanmamız orada ve hemen gerçekleşmiştir.
Günahı itiraf etmek bizi Rab’bin bize vereceği disiplinden korur. Eğer günahımızı itiraf etmezsek, Rab bizi onu itiraf edene dek disiplin edecektir. Daha önce de belirtilmiş olduğu gibi, günahlarımız kurtuluş sırasında bağışlanmıştır (konumsal bağışlanma) ama Tanrı’yla günlük ilişkimizin de doğru bir konumda olması gerekmektedir (ilişkisel bağışlanma). Hayatımızda itiraf edilmemiş günah oldukça Tanrı’yla doğru bir ilişkimiz olamaz. Bu yüzden Tanrı’yla yakın bir paydaşlığı korumak için günah işlediğimizin farkına varır varmaz günahlarımızı Tanrı’ya itiraf etmemiz gerekir.
English
Günahlarımız zaten bağışlandıysa onları neden itiraf etmemiz gerekir (1 Yuhanna 1:9)?
