Soru
Bir Hristiyan kendine saygı konusuna nasıl bakmalıdır?
Yanıt
Birçok insan kendine saygıyı, “beceriler, başarılar, konum, finansal kaynaklar ya da görünümü temel alan bir değer hissi” olarak tanımlar. Bu tür bir kendine saygı, kişiye kendini bağımsız ve gururlu hissettirip onu kendine tapma düşkünlüğüne yöneltebilir ki bunların tümü Tanrı’ya olan arzumuzu köreltir. Yakup 4:6 bize, “Tanrı kibirlilere karşıdır, ama alçakgönüllülere lütfeder” der. Eğer sadece yeryüzündeki kaynaklarımıza güvenirsek, gururu temel alan bir değer hissine sahip olacağımız kesindir. İsa bize, “Siz de böylece, size verilen buyrukların hepsini yerine getirdikten sonra, ‘Biz değersiz kullarız; sadece yapmamız gerekeni yaptık’ deyin” (Luka 17:10) demiştir.
Bu, Hristiyanlar’ın kendilerine güveni olmaması gerektiği anlamına gelmez. Sadece, iyi bir insan olma hissimizin yaptıklarımıza değil, Mesih’te olduğumuza bağlı olması anlamına gelir. Kendimizi O’nun önünde alçaltmalıyız, bunu yaparsak Tanrı bizi onurlandıracaktır. Mezmur 16:2 bize şöyle bir hatırlatmada bulunur: “RAB'be dedim ki, “Efendim sensin. Senden öte mutluluk yok benim için.” Hristiyanlar kendilerine saygıyı, Tanrı’yla doğru bir ilişkiye sahip olarak elde ederler. Tanrı’nın Oğlu İsa Mesih’in kanı aracılığıyla bizim için ödemiş olduğu yüksek bedelden ötürü değerli olduğumuzu bilebiliriz.
Kendine güven duymamak, bir bakıma gururun tam tersidir. Diğer bakımdan ise, kendine güven duymamak da bir tür gururdur. Bazı insanlar, başkalarının kendileri için üzülmelerini, kendileriyle ilgilenmelerini, kendilerini teselli etmelerini istedikleri için kendilerine güven duymazlar. Kendine güven duymama da, tıpkı gurur gibi, “Bana bakın” şeklinde bir bildiri olabilir. Sadece kendisiyle ilgilenme, kendisi hakkında saplantılara sahip olma ve bencillik gibi aynı yere varmak için farklı bir yoldan gitmektedir. Bunun yerine, bencillikten uzak olmalı, benliğe ölmeli ve bize gösterilen ilgiyi bizi yaratan ve koruyan yüce Tanrı’ya yöneltmeliyiz.
Kutsal Kitap bize, Tanrı’nın bizi Kendi halkı olmamız için satın aldığında bize değer kazandırdığını bildirir
(Efesliler 1:14). Bundan ötürü, sadece O onur ve övgüye layıktır. Kendimize karşı sağlıklı bir saygımız olduğunda, kendimize, bizi köleleştiren günaha katılmayacak kadar değer veririz. Bunun yerine alçakgönüllü bir şekilde hareket ederiz, başkalarını kendimizden daha üstün görürüz (Filipililer 2:3). Romalılar 12:3 bizi şu şekilde uyarır: “Kimse kendisine gereğinden çok değer vermesin. Herkes Tanrı'nın kendisine verdiği iman ölçüsüne göre düşüncelerinde sağduyulu olsun.”
English
Bir Hristiyan kendine saygı konusuna nasıl bakmalıdır?
