Soru
Kutsal Kitap kilise disiplini / aforoz hakkında ne der?
Yanıt
Aforoz, bir bireyi kilise üyeliğinden resmen çıkartmak ve o bireyden resmi olmayan bir şekilde ayrılmaktır. Matta 18:15-20 kiliseye bunu yapma yöntemini bildirip yetkisini verir. Genelde kendisine zarar verilmiş olan kişinin kendisine zarar vermiş olan kişiye gitmesini öğretir. Zarar veren kişi tövbe etmezse, bu durumu ve tövbe etmeyi reddedişini onaylamak için iki ya da üç kişi ona gider. Eğer hâlâ bir tövbe gerçekleşmezse durum kilisenin önüne getirilir. Tıpkı bir babanın çocuklarına disiplin uygulamaktan hiçbir zaman zevk almadığı gibi, bu süreç de hiçbir zaman “arzu edilir” bir şey değildir. Ancak sık sık gerekli olur. Amaç kötü kalpli olmak ya da “başkalarından daha kutsal” bir tutum sergilemek değildir. Hedef, o bireyin hem Tanrı’yla, hem de diğer inanlılarla tam bir paydaşlığa döndürülmesidir. Bunun o bireye sevgiyle, Tanrı’ya itaat ve O’nu onurlandırmak için ve kilisedeki diğerleri için Tanrı yolunda bir korkuyla dolu olarak gerçekleştirilmesi gerektir.
Kutsal Kitap, yerel bir kilisede afarozun gerekliliği konusunda Korint kentindeki bir kiliseden bir örnek verir (1 Korintliler 5:1-13). Elçi Pavlus bu ayetlerde, afarozun Kutsal Kitapsal kullanımının ardındaki bazı amaçları da bildirir. Bu ayetlerde doğrudan yer almayan bir neden de, bunun iman etmeyen insanların önünde Mesih İsa’nın (ve kilisesinin) tanıklığı uğruna yapılmasıdır. Davut, Bat-şeva’yla günah işlediği zaman, günahının sonuçlarından biri, Tanrı’nın düşmanlarının tek gerçek Tanrı’nın ismine küfür etmeleri olmuştu (2 Samuel 12:14). İkinci bir neden de, günahın kanser gibi olduğu, var olmasına izin verilirse, “azıcık mayanın bütün hamuru kabart”ması (1 Korintliler 5:6-7) gibi yakınlarda olanlara da yayılmasıdır. Pavlus ayrıca, İsa’nın bizi günahtan ayrılmamız için, “mayasız” ya da ruhsal çürümeye neden olan şeylerden özgür olmamız için kurtardığını da açıklar (1 Korintliler 5:7-8). Mesih’in kilise olan gelini için arzusu, onun pak ve lekesiz olmasıdır (Efesliler 5:25-27).
Aforoz aynı zamanda kilise tarafından disiplin edilen kişinin uzun vadedeki iyiliği içindir. Pavlus, 1 Korintliler 5:5’de aforoz hakkında, “bedeninin yok olması için bu adamı Şeytan'a teslim edin ki, Rab İsa'nın gününde ruhu kurtulabilsin” der. Bu da, afarozun Tanrı’nın İblis’i (ya da cinlerinden birini) günahlının yüreğinde gerçek bir tövbeye yol açmak için yaşamında fiziksel bir disiplin aracı olarak kullanabileceği anlamına gelir.
Kilisede disiplin etkinliği Tanrı yolundaki üzüntü ve gerçek tövbe oluşturması umuduyla yapılır. Bu gerçekleştiğinde, birey paydaşlığa döndürülebilir. 1 Korintliler 5’deki ayetlerde sözü edilen adam tövbe etmiş ve Pavlus da kiliseyi bu adamı kiliseyle paydaşlığa döndürmeleri için teşvik etmişti (2 Korintliler 2:5-8). Ne yazık ki, disiplin etkinliği sevgiyle ve doğru bir şekilde yapıldığında bile her zaman böyle bir eski haline iade gerçekleştirmede başarılı olmaz. Ama kilise disiplini, hedefi olan tövbenin gerçekleşmesini sağlamakta başarısız olduğu zamanlarda bile, yukarıda sözü edilen diğer iyi amaçları gerçekleştirmek için yine de gereklidir.
Hepimiz tutarlı bir disiplin almadan istediğini yapmasına izin verilen küçük bir çocuğun davranışlarına tanık olmuşuzdur. Bu hoş bir manzara değildir. Anne babaların böyle davranması da çocuğa sevgi göstermek değildir, çünkü çocuğu üzücü bir geleceğe mahkûm eder. Böylesi bir davranış çocuğun anlamlı ilişkiler kurmasını ve her ortamda iyi performans göstermesini engelleyecektir. Aynı şekilde kilisedeki disiplin de, hoş ve kolay bir şey olmadığı halde, sevgi doludur. Dahası, Tanrı tarafından yapılması buyrulmuştur.
English
Kutsal Kitap kilise disiplini / aforoz hakkında ne der?
