Soru
Kutsal Kitap ölüler için dua etmek hakkında ne der?
Yanıt
Ölüler için dua etmek Kutsal Kitapsal bir kavram değildir. Bir insan öldükten sonra dualarımızın onların üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Gerçek şudur ki, ölüm noktasında kişinin sonsuzluğu nerede geçireceği onaylanmıştır. Ya Mesih’e iman aracılığıyla kurtulmuştur ve Tanrı’nın huzurunda huzur ve sevinç yaşamaktadır ya da cehennemde işkenceler çekmektedir. Zengin adam ve dilenci Lazar’ın öyküsü bize bu gerçek hakkında canlı bir örnek verir. İsa açıkça bu öyküyü, doğru olmayan kişilerin ölümden sonra Tanrı’dan sonsuzluk boyunca ayrılmış olduğunu, Müjde’yi reddedişlerini hatırlayacaklarını, işkenceler yaşamakta olduklarını ve durumlarının düzeltilemeyeceğini öğretmek için kullanmıştır (Luka 16:19-31).
Çoğu kez, sevdiklerinden birini kaybeden insanlar, ölen kişi ve ölen kişinin ailesi için dua etmeye teşvik edilirler. Ölen birinin ardından yas tutan, üzülen biri için tabii ki dua etmeliyiz. Kimse, kendisi öldükten sonra, birisinin kendisi için dua ederek kendisi için daha olumlu bir sonucu etkileyebileceğini düşünmemelidir. Kutsal Kitap, insanlığın sonsuz konumunun yeryüzünde yaptıklarımızla belirlendiğini öğretir. “Ölecek olan, günah işleyen candır. . . . Doğru kişi doğruluğunun, kötü kişi kötülüğünün karşılığını alacaktır” (Hezekiel 18:20).
İbraniler’in yazarı bize, “İnsanın bir kez ölmesi, sonra da yargılanması kaçınılmaz olduğu gibi” der (İbraniler 9:27). Burada bir insan öldükten sona onun ruhsal durumunda ister kendisi, ister başkalarının çabaları aracılığıyla hiçbir değişiklik yapılamayacağını anlıyoruz. Eğer “ölümcül bir günah işlemekte olan,” mesela Tanrı’dan bağışlanma istemeyerek sürekli bir günah içinde yaşayanlar için dua etmenin bir yararı yoksa (1.Yuhanna 5:16), kurtuluş için ölümden sonrası için bir plan olmadığından, zaten ölmüş olanlar için dua etmenin onlara ne faydası olabilir?
Söylemek istediğim, her birimizin bir tek hayatı olduğudur ve o hayatı nasıl yaşadığımızdan sorumlu olduğumuzdur. Başka insanlar verdiğimiz kararları etkileyebilirler ancak nihai olarak bizler verdiğimiz kararların hesabını vermek zorundayız. Hayat sona erdiği zaman, artık verilecek bir karar kalmaz; yargıyla karşı karşıya gelmekten başka bir seçeneğimiz yoktur. Başkalarının duaları onların arzularını dile getirebilir, ancak sonucu değiştirmezler. Birisi için dua etmenin zamanı kendisi hayattaykendir ve onun yüreğinin, tutumlarının ve davranışlarının değişmesi olasılığı hâlâ varkendir (Romalılar 2:3-9).
Acı, çile ve sevdiklerimizi ve dostlarımızı kaybettiğimiz zamanlarda içimizde dua isteğinin olması doğaldır, ancak biliyoruz ki, geçerli duanın sınırları Kutsal Kitap’ta bildirilmiştir. Tek resmi dua kılavuzu Kutsal Kitap’tır ve Kutsal Kitap bize ölüler için dua etmenin boşuna olduğunu öğretir. Buna karşın “Hristiyanlığın” bazı bölgelerinde ölüler için dua edilmesi uygulamasını görüyoruz. Örneğin, Roma Katolik teolojisi, hem ölülere, hem de ölüler için dualara izin verir. Ama Katolik yetkililer bile, kanonik Kutsal Yazılar’ın altmış altı kitabında ölüler namına dua etmek için açık bir yetki verilmediğini itiraf ederler. Bunun yerine, bu uygulamayı savunmak için Apokrif’e (2. Makabiler 12:46), kilise geleneklerine, Trent Konseyi’nin kararanına vs. başvururlar.
Kutsal Kitap, Kurtarıcı’nın isteğine boyun eğenlerin (İbraniler 5:8-9) öldükten sonra doğrudan ve derhal Rab’bin huzuruna girdiklerini öğretir (Luka 23:43; Filipililer 1:23; 2. Korintliler 5:6, 8). O zaman yeryüzünde olan insanların dualarına ne ihtiyaçları vardır? Sevdiklerini kaybedenleri anlıyoruz ancak şunu aklımızda tutmamız gerekir: “Uygun zaman işte şimdidir, kurtuluş günü işte şimdidir” (2. Korintliler 6:2). Bağlam bir bütün olarak müjde çağından söz ettiği halde, bu ayet kaçınılmaz olanı yani ölüm ve onu izleyen yargıyı göğüslemeye hazır olmayan herkes için geçerlidir (Romalılar 5:12; 1.Korintliler 15:26; İbraniler 9:27). Ölüm nihaidir ve ölümden sonra, kurtuluşu hayattayken reddetmiş olan birisi için yapılan duaların hiçbir faydası olmayacaktır.
English
Kutsal Kitap ölüler için dua etmek hakkında ne der?
