Soru
Kutsal Kitap’a Göre Hesap Verme Yaşı Ne Zaman Başlar?
Yanıt
"Hesap verme yaşı" kavramı, çocukların belirli bir yaşa gelene kadar günahlarından dolayı Tanrı tarafından sorumlu tutulmadığı ve bir çocuk "hesap verme yaşına" gelmeden ölürse, Tanrı'nın lütfu ve merhametiyle cennete girmesine izin verilmesidir. Hesap verme yaşı kavramı Kutsal Kitap'a uygun mudur? "Masumiyet yaşı" diye bir şey var mıdır?
Kutsal Kitap bize bir bebek veya bir çocuğun kişisel olarak bir günah işlememiş olsa bile, kalıtım yoluyla kendisine geçen veya kendisinin sayılan günahtan ötürü Tanrı’nın önünde suçlu olduğunu söyler. Kalıtım yoluyla geçen günah bize anne babamızdan gelir. Davut, Mezmur 51:5’de şöyle yazmıştır: “Nitekim suç içinde doğdum ben, günah içinde annem bana hamile kaldı.” Davut kendisinin daha annesi kendisine hamile kaldığında bile günahkâr olduğunu kabul etmişti. Fiziksel ve ruhsal ölüm Adem’in özgün günahının sonuçları olduğundan, bazen bebeklerin ölmesi gibi çok üzücü bir gerçek de, bebeklerin Adem’in günahından etkilendiklerini gösterir.
Bebek olsun, yetişkin olsun her insan Tanrı’nın önünde suçludur. Herkes Tanrı’nın kutsallığına karşı günah işlemiştir. Tanrı’nın adil olup aynı zamanda bir insanı doğru ilan edebilmesinin tek yolu, o kişinin Mesih’e imanla bağışlanma almasıdır. Mesih tek yoldur. Yuhanna 14:6 İsa’nın şu sözlerini kaydeder: “Yol, gerçek ve yaşam Ben'im. Benim aracılığım olmadan Baba'ya kimse gelemez.” Ayrıca Petrus da Elçilerin İşleri 4:12’de şöyle bildirir: “Başka hiç kimsede kurtuluş yoktur. Bu göğün altında insanlara bağışlanmış, bizi kurtarabilecek başka hiçbir ad yoktur.” Kurtuluş bireysel bir seçimdir.
Peki ya İsa'ya inanmak için kişisel seçim yapma yetisi olmayan bebekler ile küçük çocuklar? Bazıları zihinsel veya ahlaki sorumluluk yaşına ulaşmadan ölenlerin Mesih'te Tanrı'nın lütfuyla "otomatik olarak" kurtulduğuna inanır. Buna göre, eğer bir kişi Mesih'in lehinde veya aleyhinde bir karar vermekten gerçekten acizse, o zaman Tanrı bu kişiye merhamet eder. Charles Spurgeon bu görüşü savunmuştur: "Bütün bebeklerin ruhlarının ölür ölmez cennete doğru hızla yol aldıklarını bilmek beni sevindiriyor. Ne kadar kalabalık olduklarını bir düşünün!" (C. H. Spurgeon's Autobiography, Cilt 1, bölüm XVI, "A Defence of Calvinism," Passmore and Alabaster, 1897, s. 175).
Kutsal Kitap hesap verme yaşına doğrudan değinmez. Romalılar 1:20 bu konuya dolaylı olarak değinir: “Tanrı'nın görünmeyen nitelikleri –sonsuz gücü ve Tanrılığı– dünya yaratılalı beri O'nun yaptıklarıyla anlaşılmakta, açıkça görülmektedir. Bu nedenle özürleri yoktur.” Buna göre, insanoğlunun Tanrı önündeki suçluluğu, bir bakıma, Tanrı'nın varlığına, sonsuzluğuna ve gücüne dair "açıkça görülebilen" şeylerin reddine dayanmaktadır. Peki, Tanrı'yı "açıkça görme" veya Tanrı hakkında akıl yürütme yetisine sahip olmayan çocuklar ne olacak - gözlemleme ve akıl yürütme konusundaki doğal yetersizlikleri onları yargıdan muaf tutmaz mı?
Bir çocuğun on üç yaşında yetişkin olduğunu kabul eden Yahudi geleneklerine dayanarak, hesap verme yaşı için en yaygın olarak önerilen yaş on üçtür. Ancak Kutsal Kitap on üç yaşının her zaman hesap verme yaşı olduğunu doğrudan desteklemez. Bir çocuğun doğruyu yanlıştan ayırt edebileceği ve Mesih'i seçebileceği yaş genellikle çocuktan çocuğa değişmektedir.
Yukarıdakileri aklımızda tutarak şunu da düşünelim: Mesih’in ölümü bütün insanlık için yeterli olarak sunulur. Birinci Yuhanna 2:2 İsa için, “O günahlarımızı, yalnız bizim günahlarımızı değil, bütün dünyanın günahlarını da bağışlatan kurbandır” der. Bu ayet, İsa’nın ölümünün sadece Kendisine imanla yaklaşanların günahları için değil, bütün günahlar için yeterli olduğunu açıkça bildirir. İsa’nın ölümünün bütün günahlar için yeterli olması, Tanrı’nın bu ödemeyi, hiçbir zaman iman edebilecek durumda olmayanlara mal etmesini mümkün kılar.
Bazıları hesap verme yaşı ile İsrail ulusu ve Rab arasındaki antlaşma ilişkisi arasında bir bağlantı görmektedir. O dönemde bir erkek çocuk, doğumdan sonraki sekizinci günde yapılan ve tamamen kendi kontrolü dışında olan sünnetle antlaşmaya dahil edilirdi. Onlara başka bir zorunluluk getirilmemiştir (Mısır'dan Çıkış 12:48-50; Levililer 12:3).
Hesap verme yaşını destekleyenlerin en sık atıfta bulunduğu bölüm 2. Samuel 12:21-23'tür. Buradaki ayetlerin metin çerçevesi, Kral Davut’un Bat-şeva’yla zina ettiğini ve bunun sonucunda da Bat-şeva’nın hamile kaldığını bildirmektedir. Peygamber Natan, Davut’a kendi günahından ötürü Rab’bin çocuğu öldürerek kendisinden alacağını bildirmek için gönderilmişti. Davut’un buna karşılığı yas tutup çocuk için dua etmek olmuştu. Ama çocuk öldükten sonra Davut’un yası sona ermişti. Davut’un hizmetkârları bunu duyunca şaşırmışlardı. Kral Davut’a, “Neden böyle davranıyorsun? Çocuk yaşarken oruç tuttun, ağladın; ama ölünce kalkıp yemek yemeye başladın” diye sormuşlardı. Davut buna şöyle yanıt vermişti: “Çocuk yaşarken oruç tutup ağladım. Çünkü ‘Kim bilir, RAB bana lütfeder de çocuk yaşar’ diye düşünüyordum. Ama çocuk öldü. Artık neden oruç tutayım? Onu geri getirebilir miyim ki? Ben onun yanına gideceğim, ama o bana geri dönmeyecek.” Davut'un sözleri, ölen bebeklerin Rab'de güvende olduğunu gösteriyor olabilir. Belki de Davut yalnızca çocuğunun mezarda olduğu gerçeğinden bahsediyordu. Ama yine de bu bilgiyle rahatlamış görünüyordu. Hissettiği huzur, küçük oğlunu tekrar (cennette) göreceğine inandığını göstermektedir.
Sonuç olarak, Tanrı’nın Mesih’in bizim günahımız için ödediği bedeli iman edemeyecek durumda olanlara mal etmesi mümkün olsa da, Kutsal Kitap Tanrı’nın bunu yaptığını ayrıca belirtmez. Bu yüzden bu konu hakkında çok katı ya da dogmatik olmamamız gerekir. Tanrı’nın Mesih’in ölümünü iman edemeyenlere mal etmesi O’nun sevgi ve merhametiyle tutarlı gözükmektedir. Biz, bu kişiler günahlı konumlarını ve Kurtarıcı’ya olan ihtiyaçlarını anlamakta akılsal yeterliliğe sahip olmadıklarından, Tanrı’nın Mesih’in günahın bedelini ödemesini küçük çocuklara ve zekâ özürlü olanlara mal ettiğine inanıyoruz, ama bu konuda dogmatik davranamayız. Şundan eminiz ki, Tanrı sevecen, kutsal, merhametli, adil ve lütufkârdır. Tanrı’nın yaptığı her şey daima doğru ve iyidir ve Tanrı çocukları sever (Matta 19:14).
English
Kutsal Kitap’a Göre Hesap Verme Yaşı Ne Zaman Başlar?
