Soru
Kutsal Kitap’a gerçekten uygun bir tapınma toplantısının öğeleri nelerdir?
Yanıt
İnsanlar içgüdüsel olarak tapınan yaratıklardır. Mezmur yazarı, “Geyik akarsuları nasıl özlerse, canım da seni öyle özler, ey Tanrı!” (Mezmur 42:1) diye yazdığında bunu dile getirmişti. İ.Ö. 1. yüzyılda Çiçero, biçimi nasıl olursa olsun insanın evrensel özelliği olduğunu gözlemlemişti. İnsanların bir şeye ya da birisine tapacaklarını gördükçe tapınmanın ne olduğunu sormalıyız. Kime ve nasıl tapınmalıyız? Kutsal Kitap’a uygun tapınma toplantısını neler oluşturur ve en önemlisi, bizler “gerçekte tapınanlar” mı yoksa sahte tapınanlar mı olacağız?
Mesih gerçekte tapınanların ruhta ve gerçekte tapınmalarını buyurmuştu (Yuhanna 4:24). Elçi Pavlus, bizim Tanrı’nın Ruhu aracılığıyla tapındığımızı açıklamıştır (Filipililer 3:3). Bunun anlamı, gerçek tapınmanın sadece Rab İsa Mesih’e iman aracılığıyla kurtulan ve yüreklerinde Kutsal Ruh yaşayan kişilerden geldiğidir. Ruh’ta tapınmak ayrıca sadece törenlere ve ayinlere bağlı kalmak değil, doğru bir yürek tutumuna sahip olmak anlamına da gelir. Gerçekte tapınmak, Tanrı’nın Kutsal Yazılar’da Kendisi hakkında öğrettiklerine göre tapınmak anlamına gelir. Tapınmamızın Kutsal Kitap’a uygun olması için, Mesih’in doktrinine bağlı kalmamız gerekmektedir (2. Yuhanna 1:9; ayrıca bkz. Yasa’nın Tekrarı 4:12; 12:32; Vahiy 22:18–19). Gerçek tapınma, Kutsal Kitap’ta verilen talimatlara dayanır ve İtiraflar Kitabı, Kilise Düzeni Kuralları ya da insanlar tarafından oluşturulan başka talimat ve yol gösterim kitabı ile ya da onsuz sunulabilir.
Birinci yüzyıl kilisesi tapınma toplantılarında, bizim bunlardan Kutsal Kitap’a gerçekten uygun bir tapınma toplantısının nasıl olması gerektiğini belirleyebileceğimiz birkaç ibadet etkinliğinde bulunmuştu: Komünyon/Rab’bin Sofrası yerine getiriliyordu (Elçilerin İşleri 20:7), dualar sunuluyordu (1. Korintliler 14:15–16), Tanrı’nın yüceliği için ilahiler söyleniyordu (Efesliler 5:19), sunular toplanıyordu (1. Korintliler 16:2), Kutsal Yazılar okunuyordu (Koloseliler 4:16) ve Tanrı Sözü bildiriliyordu (Elçilerin İşleri 20:7).
Komünyon/Rab’bin Sofrası İsa geri dönene dek O’nun ölümünü ilan eder (1. Korintliler 11:25–26). Dualar sadece Tanrı’ya edilmelidir (Nehemya 4:9; Matta 6:9), hiçbir zaman Katolikler’de olduğu gibi ölmüş birisine dua edilmemelidir. İbadet ederken bize tespih ya da Budist dua çarkı gibi araçlar kullanma yetkisi verilmemiştir. En önemlisi, dualarımızın Tanrı’nın isteğiyle uyumlu olması lazımdır (1. Yuhanna 5:14).
Tapınırken ilahiler söylemeliyiz. Elçi Pavlus bize şöyle buyurur: “Birbirinize mezmurlar, ilahiler, ruhsal ezgiler söyleyin; yürekten Rab’be ezgiler, mezmurlar okuyun; durmadan, her şey için Rabbimiz İsa Mesih’in adıyla Baba Tanrı’ya şükredin” (Efesliler 5:19–20). Rab’be ve birbirimize ilahiler söylemek müziğe konulmuş gerçeği aktarır (Koloseliler 3:16).
Gerçek Kutsal Kitapsal tapınmanın bir kısmı da, Pavlus’un Korint kilisesine talimat verdiği gibi sunu sunmaktır: “Kutsallara yapılacak para yardımına gelince: Galatya kiliselerine ne buyurduysam, siz de öyle yapın. Haftanın ilk günü herkes kazancına göre bir miktar para ayırıp biriktirsin. Öyle ki, yanınıza geldiğimde para toplamaya gerek kalmasın” (1. Korintliler 16:1–2). Rab’bin işinin desteği için düzenli olarak verdiğimiz sunular ciddi bir sorumluluktur. Geri vermek fırsatı, şikâyet edecek bir yük konusu değil, heyecan verici bir bereket olarak görülmelidir (2. Korintliler 9:7). Buna ek olarak özgürce veriş kilisenin işini desteklemenin tek açıkça Kutsal Kitapsal yöntemidir. Kilise, işler kurmak, bingo partileri yapmak, kapıda para verilerek girilen konserler vs. yetkisine sahip değildir. Mesih’in kilisesinin ticari bir işletme olmaması lazımdır (bkz. Matta 21:12–13).
Son olarak, Tanrı Sözü’nü bildirmek ve öğretide bulunmak gerçek Kutsal Kitap’a uygun tapınmanın ana öğeleridir. Öğretimiz sadece, inanlıları yaşam ve Tanrı yolunda olmak üzere donatmanın tek yolu Kutsal Yazılar olmalıdır. Tanrı yolunda bir vaiz ya da öğretmen sadece Tanrı Sözü’nden öğretecek ve kendisini dinleyenlerin akılları ve yüreklerinde işini yapması için Tanrı’nın Ruhu’na dayanacaktır. Pavlus’un Timoteos’a hatırlattığı gibi, “Tanrı sözünü duyur. Zaman uygun olsun olmasın, bu görevi sürdür. İnsanları tam bir sabırla eğiterek ikna et, uyar, isteklendir” (2. Timoteos 4:2). Ana öğe olarak Tanrı’nın Sözü’nü dahil etmeyen bir kilise toplantısı, Kutsal Kitap’a uygun bir tapınma toplantısı değildir.
Kutsal Yazılar’daki gerçek tapınma kalıbını izlerken, Tanrı’ya büyük bir tutkuyla tapınalım. Dünyaya, Tanrımız’a tapınmanın sıkıcı ve cansız bir ayin olduğu izlenimini vermemeliyiz. Bizler günahtan kurtarıldık. Bu yüzden bize bol bol verdiği bereketlerinden ötürü minnettar olan çocukları olarak Yaratıcımız’ı övelim. “Böylece sarsılmaz bir egemenliğe kavuştuğumuz için minnettar olalım. Öyle ki, Tanrı’yı hoşnut edecek biçimde saygı ve korkuyla tapınalım” (İbraniler 12:28–29). English
Kutsal Kitap’a gerçekten uygun bir tapınma toplantısının öğeleri nelerdir?
