Soru
Zamanın sonuyla ilgili peygamberliklerin herhangi bir yönü yerine gelmiş midir?
Yanıt
Vahiy 4:1 Kutsal Kitap’ın “bundan sonra gerçekleşmesi gerekenleri” ayrıntılarıyla bildiren bir bölümünü tanıtır. Bunu “zamanın sonu” peygamberlikleri izler. Henüz Büyük Sıkıntı’yı, Mesih karşıtı’nın bildirilmesini ya da diğer “zamanın sonu” olaylarını yaşamadık. Gördüklerimiz o olaylara “hazırlıklar”dır.
İsa, son günlerden önce birkaç şey olacağını söylemişti: “Birçokları, ‘Mesih benim’ diyerek benim adımla gelip birçok kişiyi aldatacaklar. Savaş gürültüleri, savaş haberleri duyacaksınız... yer yer kıtlıklar, depremler olacak. Bütün bunlar, doğum sancılarının başlangıcıdır” (Matta 24:5- 8). Günümüz haberleri sahte dinler, savaşlar ve doğal afetlerle doludur. Sıkıntı zamanının olaylarının İsa’nın önceden bildirdiği her şeyi içereceğini biliyoruz (Vahiy 6:1-8), günümüzde gerçekleşen olaylar önümüzde daha büyük sıkıntılar olacağını göstermekte.
Pavlus, son günlerde sahte öğretilerin belirgin bir şekilde artacağı konusunda uyarıda bulunmuştur. “Son zamanlarda bazıları yalancıların ikiyüzlülüğü nedeniyle aldatıcı ruhlara ve cinlerin öğretilerine kulak vererek imandan dönecek” (1. Timoteos 4:1). Son günler, insan karakterinin git gide daha kötüleşmesi ve gerçeğe aktif bir şekilde “karşı gelen” insanlardan ötürü “çetin anlar” olarak tanımlanmıştır (2. Timoteos 3:1-9; ayrıca bkz. 2. Selanikliler 2:3). Son günlerde insanların nasıl olacağını bildiren liste modern çağımıza harfiyen uyuyor görünmektedir: İnsanlar kendilerini seven, para düşkünü, övüngen, kibirli, küfürbaz, anne baba sözü dinlemez, nankör, kutsallıktan ve sevgiden yoksun, uzlaşmaz, iftiracı, özünü denetleyemeyen, azgın, iyilik düşmanı olacaklar. Hain, aceleci, kendini beğenmiş, Tanrı’dan çok eğlenceyi seven, Tanrı yolundaymış gibi görünüp bu yolun gücünü inkâr edenler olacaklar (2. Timoteos 3:1-2).
Dinden dönmekle ilgili kehanetlerin yerine gelmekte olduğu konusunda şüphe olabilir mi? 21. yüzyıl dünyamız, kiliseyi bile lekeleyen bir felsefe olan göreceli ahlakı kabul etmiştir. Örneğin, birçok mezhep evliliği bir erkekle bir kadın arasında olarak tanımlamakta zorlanmaktadır ve günümüzde birçok dinî lider homoseksüelliği açıkça desteklemektedir. Kutsal Kitap, modern kilisenin daha çekici bir “gerçek” arayışına tabi olmuştur. Bunlar ruhsal bakımdan “çetin anlar”dır.
Avrupa Birliği’nin oluşması ve Almanya’nın yeniden birleşmesi, Kutsal Kitap peygamberliklerinin ışığında çok ilginçtir. “On ayak parmağı”ndan söz eden Daniel 2:42 ve on boynuzlu canavardan söz eden Daniel 7:20 ve Vahiy 13:1, bütün bu ayetler, Mesih dönmeden önce güç sahibi olacak şeklinde “diriltilen” Roma İmparatorluğu’na referanslardır. Kesin politik yapı daha oluşmadığı halde, parçalar yerlerine oturuyor şeklinde görülebilirler.
1948 yılında İsrail özerk bir devlet olarak kabul edildi ve bu da Kutsal Yazılar’ı çalışan öğrenci için önemlidir. Tanrı Avram’a soyundan gelenlere, “bütün Kenan ülkesini sonsuza dek mülkleri olmak üzere vereceğini” vaat etmişti (Yaratılış 17:8) ve Hezekiel de İsrail’in fiziksel ve ruhsal olarak hayata döndürüleceği hakkında peygamberlik etmişti (Hezekiel 37). İsrail’in kıyamet bilimdeki önemli yerinden ötürü İsrail’in kendi topraklarında bir ulus olması zamanın sonu peygamberlikleri bakımından önemlidir (Daniel 10:14; 11:41; Vahiy 11:8).
Yukarıda sözü edilenlerin zamanın sonuyla ilgili belirli peygamberliklerin yerine gelişi olduğu hakkında Kutsal Kitap’ta bir kanıt olmadığı halde, şimdi bu olayların birçoğunun Kutsal Kitap’ın tanımladıklarına ne kadar benzer olduğunu görüyoruz. Her halükârda, bu işaretleri gözlemliyoruz çünkü İsa bize Rab’bin Günü’nün, yani Kendisinin Kendisine ait olanlar için dönmesinin, gece gelen hırsız gibi beklenmedik ve önceden bildirilmedik bir şekilde gerçekleşeceğini söylemiştir (2.Petrus 3:10). “Her an uyanık kalın, gerçekleşmek üzere olan bütün bu olaylardan kurtulabilmek ve İnsanoğlu’nun önünde durabilmek için dua edin” (Luka 21:36).
English
Zamanın sonuyla ilgili peygamberliklerin herhangi bir yönü yerine gelmiş midir?
