سوال
آیا کتاب مقدس می گوید غسل تعمید فقط مخصوص ایمانداران است؟
جواب
غسل تعمید سالها موضوع مورد بحث بین گروه های مختلف مسیحی بوده است. در واقع، در کلیسای اولیه هم یک مسئله مورد بحث بود. پولس در اول قرنتیان فصل 1 آیه های 13 تا 16 به این مطلب اشاره کرده است. مسیحیان کلیسای قرنتس به این که پولس آنها را تعمید داده بود، می بالیدند و بر روی این مسئله تاکید داشتند که غسل تعمید آنها بهتر بود. پولس روحیه فرقه گرایی آنها را سرزنش کرد و گفت عیسی مسیح او را برای غسل تعمید نفرستاده است، بلکه او برای بشارت پیام انجیل مامور شده است. از این گفته متوجه می شویم که فرق قابل ملاحظه ای بین بشارت پیام انجیل و غسل تعمید وجود دارد. آنها به هم مرتبط هستند اما دارای اهمیتی یکسانی نمی باشند.
بر اساس کتاب مقدس، تعمید با آب اولین گام مهم برای پیروی از عیسی مسیح است. عیسی مسیح غسل تعمید داده شد (متی فصل 3 آیه 16، لوقا فصل 3 آیه 21) . گفت کسانی که به او ایمان می آورند باید ایمان خود را با پیروی از او در عمل هم ثابت کنند یعنی قلب های آنها نیز باید تغییر کند (اعمال رسولان فصل 8 آیه 16، فصل 19 آیه 5). غسل تعمید کاری است که ایماندار به مسیح انجام می دهد تا به ایمان خود شهادت دهد. غسل تعمید ایماندار را «کردو بپتیسم» هم می نامند که از ریشه لاتین «کیش و عقیده» می آید و به این موضوع اشاره می کند که غسل تعمید نمادی از فردی است که به یک کیش و عقیده متعهد می شود.
موضوع غسل تعمید ایمانداران را می توانیم به روشنی در اعمال رسولان فصل 2 مشاهده کنیم. پطرس در این فصل، در حال بشارت پیام انجیل در روز پنتیکاست (عید پنجاهه ) است. او با قدرت روح القدس، شجاعانه مرگ و رستاخیز عیسی مسیح را اعلام می کند و به دیگران دستور می دهد تا توبه کنند و به مسیح ایمان آورند (اعمال رسولان فصل 2 آیه های 36 تا 38). واکنش مردم به بشارت پیام انجیل توسط پطرس در آیه 41 به ثبت رسیده است: «از كسانی كه گفته‌های او را قبول كردند، تقريباً سه هزار نفر تعميد گرفتند». به ترتیب رویدادها توجه کنید، آنها پیام انجیل مسیح را پذیرفتند و سپس تعمید گرفتند. فقط کسانیکه ایمان آوردند، تعمید داده شدند. همین ترتیب را در اعمال رسولان فصل 16 می بینیم، جایی که زندانبان فیلیپیه و خانواده اش نجات را دریافت کردند. آنها ابتدا ایمان آوردند و سپس غسل تعمید گرفتند (اعمال رسولان فصل 16 آیه های 29 تا 34). وظیفه شاگردان، تعمید ایمانداران بود نه غیرایمانداران.
تعمید ایمانداران با تعمید نوزادان از این جهت تفاوت دارد که نوزادان هیچ درکی از پیام انجیل ندارند، پس نمی توانند ایماندار به مسیح باشند. تعمید ایماندار فرایندی است که در آن، یک فرد پیام انجیل را می شنود، عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده خود قبول می کند و انتخاب می کند که غسل تعمید بگیرد. در واقع غسل تعمید انتخاب خود آن شخص است. در تعمید نوزادان، شخص دیگری برای آن نوزاد تصمیم گرفته و انتخاب می کند نه خود آن نوزاد. کسانی که نوزادان را تعمید می دهند بر این باور هستند که روح القدس به وسیله تعمید با آب بر آنها نازل می شود. آنها سخنان پطرس در اعمال رسولان فصل 2 آیه 38 را پایه و اساس عقیده خور قرار داده اند: «هر يک از شما بايد از گناهانتان دست كشيده، به سوی خدا بازگرديد و به نام عيسی تعميد بگيريد تا خدا گناهانتان را ببخشد. آنگاه خدا به شما نيز اين هديه، يعنی روح‌القدس را عطا خواهد فرمود». آنها معتقدند که با این کار نجات آن نوزاد را تضمین می کنند. در کتاب مقدس حتی به تعمید نوزادان اشاره هم نشده است. برخی به تعمید اهالی خانه ها توسط شاگردان اشاره می کنند (اعمال رسولان فصل 11 آیه 14، فصل 16 آیه های 15 و 33) با این فرض که اهالی خانه شامل نوزادان هم می شود، این تفسیر پا را بسیار فراتر از مفهوم متن قرار داده است.
غسل تعمید با آب در عهد جدید نتیجه ایمان نجات دهنده و تعهد به عیسی مسیح به عنوان تنها نجات دهنده بود (اعمال رسولان فصل 2 آیه 42، فصل 8 آیه های 35 تا 37). ازآنجایی که نوزادان و کودکان توانایی تصمیم گیری آگاهانه و داوطلبانه برای اعتراف به ایمان به عیسی مسیح ندارند، بنابراین تعمید آنها اهمیت و اعتبار روحانی ندارد. اگر تعمید نوزادان آنها را در نزد خدا بی گناه به حساب می آورد، پس فقط بچه هایی که والدینشان این تصمیم را برای آنها گرفته بودند نجات پیدا می کردند و بچه هایی که پدر و مادر ایماندار نداشتند محکوم می شدند، این تعریف کاملا غیر کتاب مقدسی است. کتاب مقدس به روشنی می گوید که خداوند هر یک از انسان ها را بر اساس انتخاب های شخصی خودشان قضاوت می کند نه انتخاب پدر و مادرشان (رومیان فصل 2 آیه های 5 تا 6، ارمیا فصل 17 آیه 10، متی فصل 16 آیه 27، دوم قرنتیان فصل 5 آیه 10).
برخی دیگر می گویند که تعمید با آب به اندازه توبه و پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان تنها نجات دهنده اهمیت دارد (رومیان فصل 10 آیه های 8 تا 9). گرچه غسل تعمید، در مثال های کتاب مقدس، بلافاصله پس از ایمان به عیسی مسیح انجام شده است، اما عیسی مسیح هرگز نگفته که تعمید می تواند یک فرد را نجات دهد. او در شام آخر می گوید: «چون اين خون من است كه با آن، اين پيمان جديد را مهر می‌كنم. خون من ريخته می‌شود تا گناهان بسياری بخشيده شود» (متی فصل 26 آیه 28). ایمان به خون ریخته شده او تنها چیزی است که انسان را در نظر خداوند بی گناه می گرداند. رومیان فصل 5 آیه های 8 تا 9 می گوید:«اما ببينيد خدا چقدر ما را دوست داشت كه با وجود اينكه گناهكار بوديم، مسيح را فرستاد تا در راه ما فدا شود. اگر آن زمان كه گناهكار بوديم، مسيح با ريختن خون خود اين فداكاری را در حق ما كرد، حالا كه خدا ما را بی‌گناه به حساب آورده، چه كارهای بزرگتری برای ما انجام خواهد داد و ما را از خشم و غضب آيندهٔ خدا رهايی خواهد بخشيد».
اگر غسل تعمید شرط لازم ورود به بهشت بود، پس آنچه عیسی مسیح در روی صلیب به آن دزد گفت اشتباه بود «خاطرجمع باش كه تو همين امروز با من در بهشت خواهی بود!» (لوقا فصل 23 آیه 43). آن دزد فرصتی برای تعمید گرفتن نداشت. او به این دلیل بی گناه اعلام شد که به فداکاری عیسی مسیح برای او ایمان آورد (یوحنا فصل 3 آیه 16، رومیان فصل 5 آیه 1، غلاطیان فصل 5 آیه 4). غلاطیان فصل 2 آیه 16 این حقیقت را برای ما روشن می کند که هیچ کاری، حتی غسل تعمید، جز ایمان به کار عیسی مسیح نمی تواند ما را بی گناه به حساب آورد: «به خوبی می‌دانيم كه انسان با اجرای احكام شريعت، هرگز در نظر خدا پاک و بی‌گناه به حساب نخواهد آمد، بلكه فقط با ايمان به عيسی مسيح، پاک و بی‌گناه محسوب خواهد شد. بنابراين، ما نيز به عيسی مسيح ايمان آورديم تا از اين راه مورد قبول خدا واقع شويم، نه از راه انجام شريعت يهود. زيرا هيچكس هرگز با حفظ احكام شريعت، نجات و رستگاری نخواهد يافت»
غسل تعمید با آب اولین گام مهم در پیروی از عیسی مسیح است. ایمانداران باید غسل تعمید بگیرند. غسل تعمید نتیجه نجات یک فرد است ولی در نجات آن شخص مشارکت ندارد.
English
آیا کتاب مقدس می گوید غسل تعمید فقط مخصوص ایمانداران است؟
