سوال
تفاوت بین رابطه عاشقانه و قرار گذاشتن در چیست؟
جواب
قرار گذاشتن و رابطه عاشقانه دو روش برای شروع رابطه بین دو جنس مخالف است. غیرمسیحیان با هدف رابطه فیزیکی قرار می گذارند، اما این نیت برای مسیحیان قابل قبول نیست و نباید با این هدف قرار بگذارند. بسیاری از مسیحیان قرار گذاشتن را به چشم چیزی کمی نزدیک تر و بیشتر از دوستی معمولی می بینند ولی تمامی قوانین دوستی را در این میان رعایت می کنند تا برای متعهد شدن به یکدیگر و ازدواج احتمالی آماده شوند. اولین و مهمترین مطلب این است که قرار گذاشتن، بهترین زمان برای دانستن این موضوع است که آیا فرد مورد نظر هم یک مسیحی است. کتاب مقدس به ما یادآوری می کند که مسیحیان و غیرمسیحیان نباید با یکدیگر ازدواج کنند، برای اینکه کسانی که در نور زندگی می کنند (مسیحیان) و کسانی که در تاریکی هستند نمی توانند در سازگاری و توافق با هم زندگی کنند (دوم قرنتیان فصل 6 آیه های 14 تا 15). همانطورکه گفتیم این دوره زمانی باید با کمترین تماس فیزیکی و یاحتی بدون هیچ تماس فیزیکی سپری شود و تا زمان ازدواج باید منتظر ماند (اول قرنتیان فصل 6 آیه های 18 تا 20).
دو طرف در رابطه عاشقانه هیچ نوع تماس فیزیکی (لمس کردن، گرفتن دستان هم، بوسیدن) تا روز ازدواج ندارند. بسیاری از زوج ها در روابط عاشقانه زمان را تنها با هم نمی گذرانند مگر اینکه اعضای خانواده حضور داشته باشند. به علاوه، دو طرف در رابطه عاشقانه آشکارا اعلام می کنند که هدف آنها از این رابطه این است که ببینند آیا برای ازدواج با هم مناسب هستند. طرفداران روابط عاشقانه بر این باور هستند که این رابطه ها به دو نفر این امکان را می دهد که واقعا یکدیگر را بر اساس یک عشق پاک بشناسند، بدون اینکه فشارهای ناشی از رابطه جنسی و احساسات بر روی این روند تاثیر بگذارد.
در هر دو نوع روابط چه عاطفی چه قرار گذاشتن مشکلاتی وجود دارد. کسی که قرار می گذارد و زمان هایی را با طرف خود تنها می گذراند، گرایش به جنس مخالف مورد علاقه اش وسوسه انگیز و مقاومت در برابر آن سخت خواهد بود. وقتی دو فرد مسیحی با هم قرار می گذارند باید حد و مرزهایی را تعیین کنند و به این مرزها متعهد باشند. اگر انجامش برای آنها مشکل است، باید کاری بکنند تا مطمئن شوند که عیسی مسیح را همیشه و در هر زمانی که با هم قرار می گذارند محترم می شمارند، و اطمینان حاصل کنند که گناه هرگز فرصت ورود به رابطه بین آنها را نخواهد داشت. درست مانند رابطه عاشقانه، در این نوع روابط هم والدین باید حضور همیشگی داشته باشند تا دوست فرزند خود را بشناسند و بتوانند به آنها مشاوره و توصیه های خردمندانه بدهند.
رابطه عاشقانه هم مشکلات خاص خودش را دارد. در حالی که بسیاری از طرفداران روابط عاشقانه آن را به عنوان تنها راه همسریابی می دانند، عده دیگری آن را یک روش سخت و خارج از کنترل می دانند. به علاوه، شناخت شخصیت واقعی یک فرد بر اساس رفتار اجتماعی او در حضور اعضای خانواده می تواند مشکل باشد. رفتار و شخصیت اجتماعی افراد با رفتار آنها در جمع دو نفره متفاوت است. اگر دو فرد هرگز با هم تنها نباشند نمی توانند از نظر روحی و عاطفی شناخت نزدیکی نسبت به هم پیدا کنند. از طرف دیگر، برخی از موارد رابطه های عاشقانه توسط والدین تا مرز ازدواج سنتی پیش برده شده و باعث رنجش یک و یا هر دو طرف رابطه شده است.
باید بدانیم که کتاب مقدس دستور قرار گذاشتن یا رابطه عاشقانه را نداده است. در آخر اینکه شخصیت و بلوغ روحانی یک زوج مسیحی بسیار مهم تر از این مسئله است که آنها چگونه زمان را با هم می گذرانند. از نظر کتاب مقدس، نتیجه این رابطه – ازدواج و تشکیل خانواده این زوج برای جلال دادن نام خدا – بسیار مهمتر از روشی است که آنها برای رسیدن به این نتیجه بکار می برند. «جواب سؤال شما اينست: كارهای شما، حتی خوردن و نوشيدنتان، همه بايد برای جلال و بزرگی خدا باشد» (اول قرنتیان فصل 10 آیه 31).
ما باید مراقب باشیم و به سلیقه شخصی افراد – قرار گذاشتن یا رابطه عاشقانه – به عنوان تنها راه باور نداشته باشیم، و به کسانی که انتخاب دیگری دارند به چشم حقارت نگاه نکنیم. مواردی از این قبیل وجود دارند که کتاب مقدس اشاره ای به آنها نکرده است اما مهم ترین مسئله ای که در همه امور زندگی همیشه باید در ذهن ما باشد اتحاد کلیسا است.
English
تفاوت بین رابطه عاشقانه و قرار گذاشتن در چیست؟
