سوال
آیا دعا در انظار عمومی کتاب مقدسی و کار درستی است؟
جواب
دعا در اماکن عمومی مساله ای است که بسیاری از مسیحیان با آن دست و پنچه نرم می کنند. از آن جایی که بسیاری از ایمانداران از جمله خود عیسی مسیح در کتاب مقدس در اماکن عمومی دعا می کردند، پس نباید ایرادی در آن باشد. بسیاری از رهبران عهد قدیم برای ملت خود در انظار عمومی دعا کردند. سلیمان برای ملت خود و همچنین برای خودش در برابر همه مردم دعا کرد. هیچ چیزی وجود ندارد که نشان دهنده غیرقابل قبول بودن این کار از نظر خداوند باشد (اول پادشاهان فصل 8 آیه های 22 تا 23). بعد از آن که اسرائیلی ها از اسارت بابل بازگشتند، عزرا به این موضوع پی برد که آنها پرستش خدای یگانه را کنار گذاشته اند و این باعث شد تا او در مقابل خانه خدا ناله و دعا کند. دعای او چنان پرشور بود که باعث شد تا «عده زيادی از مردان و زنان و اطفال اسرائيلی نيز دورش جمع شدند و با او گريه كردند » (عزرا فصل 10 آیه 1).
با همه این وجود، داستان حنا و دانیال این موضوع را روشن می کند که دعا در انظار عمومی ممکن است باعث سوءتفاهم و یا حتی آزار و اذیت آن فرد شود. دعا در انظار عمومی نیز باید مانند هر دعای دیگری با روش و انگیزه درست انجام شود. از چندین متن در کتاب مقدس به این موضوع پی می بریم که دعا در انظار عمومی برای خداوند قابل قبول و احترام می باشد.
حنا مادر سموئیل پیامبر تا سال ها توانایی بچه دار شدن را نداشت و این موضوع در آن زمان باعث شرمندگی و یا حتی آزار زنان می شد (اول سموئیل فصل 1 آیه های 1 تا 6). او مرتب به معبد می رفت و با دعای عاجزانه و اندوه فراوان از خدا می خواست تا به او فرزندی عطا کند. دعای او آن چنان پرشور و پر حرارت بود که عیلی کاهن فکر کرد او مست است (اول سموئیل فصل 1 آیه های 10 تا 16).
حنا مثالی از دعا در انظار عمومی می باشد که برداشت اشتباه از آن شده است. دعای حنا راست و واقعی بود و نیت قلبی او پاک بود. او سعی نکرد توجه دیگران را به خود جلب کند، بلکه فقط غرق در دعا شده بود. عیلی فکر کرد او مست است اما این تصور اشتباه عیلی بود نه گناه حنا.
دعای دانیال در انظار عمومی موقعیتی را برای دشمنانش فراهم آورده بود تا او را آزار دهند و تلاش کنند او را بکشند. دانیال به یکی از مدیران ارشد دربار شاهنشاه داریوش ارتقا پیدا کرده بود تا جایی که پادشاه به این فکر افتاده بود که اداره امور کشور را به او بسپارد (دانیال فصل 6 آیه های 1 تا 3). این کار باعث خشم مدیران دیگر شد و تصمیم گرفتند تا او را از بین ببرند. آنها پادشاه را قانع کردند تا دستوری صادر کند که طبق آن دستور تا سی روز آینده همه درخواست ها باید فقط از پادشاه شود و کسی حق ندارد از بت و یا خدای خود درخواستی کند. جریمه نافرمانی انداخته شدن در چاه شیران است. اما دانیال همچنان به نماز و دعای خود ادامه می داد، اطرافیان و دشمنان او را در حال دعا کردن می دیدند، اما او نظرات و تهدید های دیگران را بالاتر از اطاعت از خدا نمی دانست.
عیسی مسیح در متی فصل 6 آیه های 5 تا 7 دو شرط دعای صحیح را برای ما بیان می کند: اول اینکه، دعا نباید ریاکارانه و برای جلب نظر دیگران باشد. دوم اینکه، دعا باید حقیقی باشد و از قلب ما سرچشمه بگیرد و فقط تکرار یک سری جمله و وردهای بی معنی نباشد. با این وجود، وقتی متن های دیگر کتاب مقدس که مردم را در حال دعا در انظار عمومی نشان می دهد می خوانیم، متوجه می شویم کتاب مقدس ما را ترغیب نمی کند که همیشه در تنهایی دعا کنیم. مسئله در اینجا اجتناب از گناه است. کسانی که هنوز تمایل دارند به عنوان یک فرد پرهیزکار در چشم دیگران دیده شوند و در هنگام دعا در انظار عمومی گریه و زاری می کنند باید به حرف عیسی مسیح گوش دهند و در تنهایی با خدای خود راز و نیاز کنند. عیسی مسیح می دانست که هدف فریسیان خودنمایی و جلب توجه دیگران بود نه راز و نیاز با خدا. هدف این گفته درباره دعا این است که تظاهر و ریاکاری را محکوم کند و دانستن آن برای مسیحیان بسیار سازنده و مفید است، اما به این معنی نیست که همه دعاها باید در خلوت صورت بگیرند.
دعا در انظار عمومی باید همراه با احترام به خدا، بدون خودپرستی و بر اساس تمایل حقیقی برای صحبت با خدا باشد نه برای صحبت با بشر. اگر دعا در انظار عمومی این اصول را نقض نمی کند پس می توانیم با خیال راحت این کار را انجام دهیم. اما اگر وجدان ما راضی به دعا در انظار عمومی نیست، پس باید در تنهایی دعا کنیم و به هیچ وجه از تاثیر آن کم نخواهد شد.
English
آیا دعا در انظار عمومی کتاب مقدسی و کار درستی است؟
