سوال
آیا بچه دار شدن خواست خداوند برای همه انسان ها است؟
جواب
بحث سر این مسئله این نیست که خدا از همه می خواهد بچه دار شوند، برای اینکه او حاکم و عالم مطلق است و می داند چه کسی بچه دار خواهد شد و چه کسی نخواهد شد. پرسش در واقع این است که آیا صاحب فرزند شدن برای مسیحیان الزامی است و آیا بدون فرزند می توانیم یک زندگی موفق و مطیع مسیحی داشته باشیم.
کتاب مقدس به ما می گوید فرزندان برکاتی از جانب خدا هستند. در مزامیر فصل 127 آیه های 3-5 می خوانیم: «فرزندان هدايايی هستند از جانب خداوند. آنها پاداشی هستند كه خداوند به انسان می‌دهد. پسرانی كه برای مرد جوان متولد می‌شوند، همچون تيرهای تيزی هستند در دست او.خوشا به حال كسی كه تركش خود را از چنين تيرهايی پر می‌كند! او در جدل با دشمنان هرگز مغلوب نخواهد شد.» این مطلب به این معنی نیست که کسانی که فرزند ندارند برکت داده نشده اند یا فرزندان تنها برکت خدا هستند. بلکه به این معنی است که به فرزندان باید به چشم برکت نگاه شود نه به چشم گرفتاری یا مزاحم.
خداوند آدم و حوا را آفرید، آنها را برکت داد و گفت: «بارور و زياد شويد، زمين را پُر سازيد، بر آن تسلط يابيد، و بر ماهيان دريا و پرندگان آسمان و همهٔ حيوانات فرمانروايی كنيد» (پیدایش فصل 1 آیه 28). خداوند، نوح و پسرانش را برکت داد و به آنها گفت، «بارور و زياد شويد و زمين را پُر سازيد» (پیدایش فصل 9 آیه 1). تولید مثل بخشی از دستورات خداوند به انسان بود، و بچه دار شدن خواست حتمی او برای اکثر انسان ها است. حتی می بینیم که بچه دار شدن بخشی از عهد خدا با ابراهیم است. او به ابراهیم گفت، «من تو را پدر امت بزرگی می‌گردانم. تو را بركت می‌دهم و نامت را بزرگ می‌سازم و تو مايه بركت خواهی بود. آنانی را كه به تو خوبی كنند بركت می‌دهم، و آنانی را كه به تو بدی نمايند لعنت می‌كنم. همه مردم دنيا از تو بركت خواهند يافت.» (پیدایش فصل 12 آیه های 2-3). این عهد به طور کامل از طریق عیسی مسیح محقق شد، نجات دهنده ای که کاملا خدا و کاملا یک انسان، و از نسل ابراهیم است.
فرزندان، در عهد قدیم، به عنوان برکات عینی خداوند در نظر گرفته می شدند. با این حال، اکثر مردم آن زمان، ناباروری را نشانه ای از نارضایتی خدا نمی دانستند. بسیاری از زوج ها مانند القانه و حنا (پدر و مادر سموئیل نبی)، ابراهیم و ساره (پدر و مادر اسحاق)، زکریا و الیزابت (پدر و مادر یحیی تعمید دهنده) انسان هایی خداشناس بودند و سالیان طولانی توانایی باروری نداشتند.
کودکان، در عهد جدید هم به عنوان برکت در نظر گرفته می شوند. عیسی مسیح با گرمی بچه ها را می پذیرفت و به شاگردان خود گفت که آنها ارزش بسیار زیادی در پادشاهی خداوند دارند. پولس به والدین و فرزندان برای زندگی خوب و سالم کنار هم آموزش می دهد (افسسیان فصل 6 آیه های 1-4). یکی از شرایط ناظران در کلیسا این است که اگر ازدواج کرده اند و صاحب فرزند هستند باید بتوانند خانواده خود را به خوبی مدیریت کنند، اگر نتوانند از خانواده خود مراقبت کنند به احتمال زیاد نمی توانند از کلیسا هم مراقبت نمایند (اول تیموتائوس فصل 3 آیه های 4-5). شکی نیست که خانواده ارزش بسیار بالایی برای خداوند دارد. اما عهد جدید تاکید بیشتری بر روی فایده و افزایش روحانی دارد تا جسمانی. ایمانداران به فرزند خواندگی خدا درمی آیند (یوحنا فصل 1 آیه 12). ایمانداران در اصل خواهان گسترش خانواده خدا هستند. ما باید برای مسیح شاگرد بسازیم (متی فصل 28 آیه 19)، نه اینکه فقط فرزندان بیولوژیکی تولید کنیم.
فرزندان، بدون توجه به اینکه چگونه وارد زندگی یک فرد می شوند، برکات خداوند هستند و خواهند بود. گرچه خداوند فرزندان را برکت اعلام کرده و تولید مثل بخشی از فرمان خداوند به انسان است اما در هیچ جایی از کتاب مقدس عنوان نشده که زن و شوهر باید بچه داشته باشند یا تمایل به آن داشته باشند. باز هم تکرار می کنیم که ناباروری -در هر سنی- نشانه نارضایتی خدا نیست. زوج هایی که فرزندی ندارند به هیچ عنوان نسبت به کسانی که صاحب فرزند هستند در پادشاهی خداوند اهمیت یا ارزش کمتری ندارند. در واقع، زوج هایی که فرزندی ندارند، می توانند زمان و نیروی بیشتری را نسبت به خانواده صاحب فرزند به خدا اختصاص دهند، درست مانند کسانی که مجرد هستند (نگاه کنید به اول قرنتیان فصل 7 آیه 32). همه فرزندان خدا -مجرد، متاهل، با فرزند یا بی فرزند- عضو مهمی از خانواده او و بخش جدایی ناپذیر بدن مسیح هستند. خواست خداوند برای هر کسی و هر زوجی متفاوت است. خواست خدا برای بسیاری از مردم این است که به طور طبیعی یا از طریق فرزند خواندگی صاحب بچه شوند. خواست او برای برخی دیگر بچه دار شدن نیست.
بهترین کار برای کسانی که می خواهند بچه دار شوند ولی به هر دلیلی نمی توانند، دعا است. خداوند می تواند به شما کمک کند تا این مسیر ناخوشایند و دردآور را طی کنید و به بهترین شیوه ای که او می پسندد این فصل از زندگی را سپری کنید. بهترین کار برای کسانی که تمایلی به بچه دار شدن ندارند هم دعا است. گاهی عدم تمایل ما نیز از طرف خداوند می باشد. گاهی هم دلیل آن آسیب های گذشته، ترس یا خودخواهی است. زمانی که صادقانه آنچه در قلب مان می گذرد را به خدا می گوییم، او می تواند به ما کمک کند تا از این آشفتگی نجات یابیم، شفا پیدا کنیم؛ و خواسته های قلبی او را دریافت کنیم.
خواسته های ما به راحتی می توانند به بت های زندگی ما تبدیل شوند. حتی وقتی خواسته های خوب جای خدا را در زندگی می گیرند به بت تبدیل می شوند. همه ما بدون توجه به وضعیت یا مرحله ای از زندگی که در آن هستیم باید قلب های خود را بررسی کنیم، با او در دعا صادق باشیم، به دنبال حکمت کلام او برویم، و به او متعهد شویم. در نهایت، خداوند قلب های ما را خشنود و راضی می کند، ما باید فقط برای جلال دادن او زندگی کنیم (رومیان فصل 12 آیه های 1-2، مزامیر فصل 37).
English
آیا بچه دار شدن خواست خداوند برای همه انسان ها است؟
