سوال
پرستش واقعی چیست؟
جواب
پولس پرستش واقعی را در رومیان فصل 12 آیه های 1 تا 2 به این شکل توصیف می کند: « ای ايمانداران عزيز، در مقابل اين لطف و رحمت خدا، التماس می‌كنم كه بدنهای خود را مانند قربانی زنده و مقدس به او تقديم كنيد، زيرا اين است قربانی كه مورد پسند اوست. شايسته است او را اينچنين عبادت و خدمت كنيد. رفتار و كردار و شيوهٔ زندگی مردم دنيا را تقليد نكنيد، بلكه بگذاريد خدا افكار و طرز فكرتان را دگرگون كند تا به انسانی جديد تبديل شويد. آنگاه قادر خواهيد شد ارادهٔ خدا را درک كرده، آنچه را كه خوب و كامل و مورد پسند اوست، كشف كنيد»
این متن شامل همه موارد لازم برای یک پرستش واقعی می باشد. اول اینکه یک انگیزه برای عبادت وجود دارد: «لطف خداوند». لطف و رحمت خداوند همه آن چیزهایی هستند که او به ما داده اما ما شایستگی آنها را نداریم: عشق ابدی، لطف ابدی، روح القدس، آرامش ابدی، شادی ابدی، ایمان نجات دهنده، راحتی، قدرت، خرد، حکمت، امید، صبر، مهربانی، احترام، شکوه، پاکی، امنیت، زندگی ابدی، بخشش، آشتی با خدا، عدالت، تقدیس، آزادی، شفاعت و بسیاری دیگر. شناخت و درک این هدایای شگفت انگیز برای پرستش و شکرگزاری به ما انگیزه می دهند.
این متن همچنین روش و طرز پرستش را توصیف می کند: « بدنهای خود را مانند قربانی زنده و مقدس به او تقديم كنيد». تقدیم بدن یعنی اینکه همه وجود خود را به خدا تقدیم کنیم، یعنی همه آنچه به عنوان یک بشر داریم، قلب، ذهن، دست ها، افکار، رفتار باید به خدا تقدیم شوند. به عبارت دیگر، باید کنترل همه این چیزها را از دست خود خارج کنیم و به خدا بسپاریم درست مانند قربانی کردن واقعی برای خداوند در قربانگاه. اما چگونه؟ متن بسیار روشن پاسخ می دهد: «با دگرگون کردن افکار و طرز فکرتان». ما ذهن خود را از افکار و خرد دنیوی پاک می کنیم و آن را با افکار و خرد واقعی خداوند دگرگون می کنیم. ما او را با افکار تازه و دگرگون شده پرستش می کنیم نه با احساسات. احساسات وقتی خوب هستند که با ذهن غرق شده در حقیقت شکل گرفته باشند. احساسات می توانند مخرب و غیرقابل کنترل باشند. هر جایی که فکر می رود، خواسته و احساسات نیز به دنبال آن می روند. اول قرنتیان فصل 2 آیه 16 می گوید «ما دارای فکر مسیح هستیم» نه احساسات او.
کلام خدا تنها راه دگرگون کردن افکار ما می باشد. شناخت کلام خدا در واقع شناخت برکات الهی است. شناخت حقیقت، ایمان آوردن به حقیقت، و عشق به حقیقت باعث می شوند تا پرستش ما واقعی و حقیقی باشد. نتیجه این عشق ایمان است، تنها انگیزه این عشق حقیقت است و انگیزه دیگری مانند موسیقی و سرود مذهبی و غیره ندارد. موسیقی هیچ ربطی به پرستش ندارد. موسیقی گرچه می تواند احساسات تولید کند اما نمی تواند پرستش تولید کند. موسیقی خاستگاه پرستش نیست ولی می تواند شیوه بیان آن باشد. موسیقی را وسیله ترغیب برای پرستش ندانید. موسیقی فقط بیان کننده حالت قلبی است که مجذوب برکات خداوند شده و تمایل شدید برای تبعیت از دستورات او را دارد.
پرستشی حقیقی است که خداوند در مرکز آن قرار داشته باشد. مردم معمولا درگیر موضوعاتی مانند این می شوند که کجا باید عبادت کنند، چه نوع موسیقی باید گوش بدهند، و اینکه پرستش و عبادت آنها از نظر دیگران چگونه است. تمرکز بر روی این مسائل باعث انحراف از نکته اصلی می شود. عیسی مسیح به ما می گوید که پرستش کنندگان واقعی کسانی هستند که خدا را در روح و حقیقت پرستش می کنند (یوحنا فصل 4 آیه 24) ، یعنی ما با قلب خود و طوری که خدا طراحی کرده دعا می کنیم. عبادت می تواند شامل دعا و مطالعه کتاب مقدس با قلبی آماده و گشوده، شرکت در مراسم شام آخر و خدمت به دیگران باشد. عبادت محدود به یک کار نیست و زمانی درست انجام می شود که قلب و فکر یک شخص در جای مناسب قرار گیرند.
باید بدانیم که پرستش فقط مخصوص خداوند است. فقط خداوند شایسته پرستش است، حتی خدمتگزاران او نباید پرستش شوند (مکاشفه فصل 19 آیه 10). ما نباید قدیسان، پیامبران، مجسمه ها، فرشتگان، بت ها (خدایان دروغین) و یا مریم مادر عیسی مسیح را بپرستیم. پرستش ما باید غیرشرطی باشد یعنی در عوض پرستش انتظار چیزی مانند شفا را نداشته باشیم. ما برای خود خدا او را پرستش می کنیم، برای اینکه او شایسته پرستش است. پرستش می تواند به صورت عمومی در نشست های مذهبی باشد (مزامیر فصل 22 آیه 22، فصل 35 آیه 18) ، جایی که ما مراتب سپاس و قدردانی از خداوند را به جا می آوریم. پرستش در ابتدا به صورت درونی شکل می گیرد و احساس می شود سپس از طریق اعمال ما نماد بیرونی به خود می گیرد. پرستش بدون تعهد باعث ناخشنودی خدا می شود و کاملا بی فایده است. او ریاکاری های را می بیند و از آنها متنفر است. در آموس فصل 5 آیه های 21 تا 24 به این موضوع پرداخته شده و هشدار داده شده که قضاوت در راه است. مثال دیگر داستان هابیل و قائن اولین پسران آدم و حوا است. هر دوی آنها برای خداوند هدایائی آوردند اما خدا هدایای هابیل را قبول کرد. قائن از سر اجبار و الزام هدیه ای تقدیم کرد اما هابیل بهترین گوسفندان گله را تقدیم کرد. هابیل از سر ایمان و شکرگزاری هدایا را تقدیم کرد.
پرستش واقعی محدود به کاری که در کلیسا و یا جلسات عمومی عبادت انجام می دهیم نیست (البته که این کارها خوب هستند و کتاب مقدس انجام آنها را به ما توصیه کرده است). پرستش حقیقی یعنی قدردانی از خداوند، قدرت و شکوه او در زندگی است. بالاترین شکل عبادت و پرستش، اطاعت از او و کلام او می باشد. برای این هدف، باید خدا را بشناسیم، ما نباید نسبت به شناختن خدا خود بی توجه باشیم (اعمال رسولان فصل 17 آیه 23). پرستش یعنی جلال داد و تحسین خداوند، یعنی اینکه وفاداری و تحسین خود را به پدر آسمانی نشان دهیم.
English
پرستش واقعی چیست؟
