το βιβλίο των Ψαλμών
Συγγραφέας: Οι σύντομες σημειώσεις που αποτελούν την εισαγωγή των Ψαλμών, αναφέρονται στον Δαβίδ ως συγγραφέα 73 φορές. Η προσωπικότητα και ταυτότητα του Δαβίδ αποτυπώνονται με σαφήνεια σε πολλούς από αυτούς τους Ψαλμούς. Ενώ είναι βέβαιο ότι ο Δαβίδ έγραψε πολλούς Ψαλμούς, είναι επίσης βέβαιο πως δεν έγραψε ολόκληρη τη συλλογή των Ψαλμών. Δύο Ψαλμοί, ο (72) και ο (127) αποδίδονται στον Σολομώντα, τον γιο και διάδοχο του Δαβίδ. Ο Ψαλμός 90 είναι προσευχή του Μωυσή. Μια άλλη ομάδα 12 Ψαλμών, ο (50) και οι (73-83) αποδίδονται στην οικογένεια του Ασάφ. Οι γιοι του Κορέ έγραψαν 11 Ψαλμούς (42, 44-49, 84-85, 87-88). Ο Ψαλμός 88 αποδίδεται στον Αιμάν, ενώ ο (89) στον Εθάν τον Εζραΐτη. Με τις εξαιρέσεις των Σολομώντα και Μωυσή, οι άλλοι συγγραφείς ήσαν ιερείς ή Λευίτες που ήσαν υπεύθυνοι να παρέχουν τη μουσική για τη λατρεία του αγιαστηρίου κατά την περίοδο της βασιλείας του Δαβίδ. Πενήντα Ψαλμοί δεν αναφέρουν συγκεκριμένο συγγραφέα.Χρονολογία συγγραφής: Μια προσεκτική εξέταση του ζητήματος της συγγραφικής ιδιότητας, όπως και αυτού του θέματος (περιεχομένου) των Ψαλμών, αποκαλύπτει πως χρονολογικά καλύπτεται μια περίοδος μερικών αιώνων. Ο αρχαιότερος Ψαλμός της συλλογής είναι αυτός του Μωυσή (90), στοχασμός πάνω στον αδύναμο άνθρωπο σε σχέση με τον αιώνιο Θεό. Ο τελευταίος Ψαλμός είναι, πιθανόν, ο (137), ένας θρήνος που σίγουρα γράφτηκε στην περίοδο της βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας των Εβραίων, από το 586 ως το 538 π.Χ.
Είναι βέβαιο πως αυτοί οι 150 Ψαλμοί γράφτηκαν από διάφορους συγγραφείς σε μια χρονική περίοδο χιλίων χρόνων της Ιστορίας του Ισραήλ. Κάποιος άγνωστος εκδότης τους συγκέντρωσε και σχημάτισε την παρούσα συλλογή μετά την αιχμαλωσία, γύρω στο 537 π.Χ.
Σκοπός της συγγραφής: Το βιβλίο των Ψαλμών είναι το μεγαλύτερο βιβλίο της Αγίας Γραφής με τους 150 ξεχωριστούς Ψαλμούς. Είναι το βιβλίο με τη μεγαλύτερη ποικιλία καθώς θίγει θέματα όπως ο Θεός και η Δημιουργία Του, ο πόλεμος, η λατρεία, η αμαρτία και το κακό, η κρίση, η δικαιοσύνη και ο ερχομός του Μεσσία.
Εδάφια-κλειδιά: Ψαλμός 19:1 «Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργο των χεριών του.»
Ψαλμός 22:16-19, «Επειδή σκυλιά με περικύκλωσαν, σύναξη κακοποιών με περιέκλεισε·
τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου· μπορώ να απαριθμήσω όλα τα κόκαλά μου·
αυτοί με ατενίζουν και με παρατηρούν. Μοίρασαν μεταξύ τους τα ιμάτιά μου· και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο. Όμως εσύ, Κύριε, μην απομακρυνθείς· εσύ, η δύναμή μου, σπεύσε σε βοήθειά μου.»
Ψαλμός 23:1, «Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου· τίποτε δεν θα στερηθώ.»
Ψαλμός 29:1-2, «Αποδώστε στον Κύριο, γιοι των δυνατών, αποδώστε στον Κύριο δόξα και δύναμη. Αποδώσετε στον Κύριο τη δόξα τού ονόματός του· προσκυνήστε τον Κύριο μέσα στο μεγαλοπρεπές αγιαστήριό του.»
Ψαλμός 51:10, « Κτίσε μέσα μου, Θεέ, μια καθαρή καρδιά και ένα ευθύ πνεύμα ανανέωσε μέσα μου.»
Ψαλμός 119:1-2, «Μακάριοι οι άμωμοι στον δρόμο τους· αυτοί που περπατούν στον νόμο του Κυρίου. Μακάριοι όσοι φυλάττουν τα μαρτύριά του, αυτοί που τον εκζητούν με όλη την καρδιά.»
Σύντομη σύνοψη: Το βιβλίο των Ψαλμών αποτελεί συλλογή προσευχών, ποιημάτων και ύμνων που στρέφουν τις σκέψεις του λατρευτή στον Θεό με πνεύμα εξύμνησης και δοξολογίας. Τμήμα του βιβλίου χρησιμοποιούταν ως υμνολόγιο στις λατρευτικές εκδηλώσεις του αρχαίου Ισραήλ. Η μουσική κληρονομιά των Ψαλμών φανερώνεται στους τίτλους τους. Μία σημασία της λέξης ψαλμός είναι, άσμα που τραγουδιέται με τη συνοδεία κιθάρας ή γενικότερα κάποιου μουσικού οργάνου.
Προμηνύματα: Η παροχή Σωτήρα από μέρους του Θεού, αποτελεί επαναλαμβανόμενο θέμα μέσα στους Ψαλμούς. Προφητικές εικόνες του Μεσσία προβάλλονται σε αρκετούς Ψαλμούς. Στον Ψαλμό 2:1-12 απεικονίζεται ο θρίαμβος και η βασιλεία του Μεσσία. Στον Ψαλμό 16:8-11 προεικονίζεται ο θάνατος και η ανάστασή του από τους νεκρούς. Στον Ψαλμό 22 βλέπουμε τον πάσχοντα Σωτήρα επάνω στο σταυρό και παρουσιάζονται λεπτομερείς προφητείες της σταύρωσης, που όλες τους εκπληρώθηκαν τέλεια. Οι δόξες του Μεσσία και η νύφη Του προβάλλονται στον Ψαλμό 45:6-7, ενώ οι Ψαλμοί 72:6-17, 89:3-37, 110:1-7 και 132:12-18 παρουσιάζουν τη δόξα και παγκοσμιότητα της βασιλείας Του.
Πρακτική εφαρμογή: Ένα από τα αποτελέσματα της πλήρωσης με το Άγιο Πνεύμα ή τον λόγο του Θεού είναι η υμνωδία. Οι Ψαλμοί ήταν το «υμνολόγιο» της πρώτης εκκλησίας που αντανακλούσε την καινούρια αλήθεια εν Χριστώ.
Ο Θεός είναι ο ίδιος Κύριος σε όλους τους Ψαλμούς αλλ' ανταποκρινόμαστε σ' Αυτόν με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με τις συγκεκριμένες περιστάσεις της ζωής μας. Τι θαυμάσιο Θεό λατρεύουμε, δηλώνει ο ψαλμωδός, που κατοικεί στα ύψη, πέρα από κάθε ανθρώπινη εμπειρία αλλά ταυτόχρονα πολύ κοντά για ν' αγγίξει και να περπατήσει δίπλα μας τον δρόμο της ζωής μας.
Μπορούμε να φέρουμε όλα μας τα συναισθήματα στον Θεό –όσο αρνητικά αν είναι και όσο παράπονο αν εκφράζουν- και μπορούμε ν' αναπαυθούμε με βεβαιότητα πως θα μας ακούσει και κατανοήσει. Ο ψαλμωδός μας διδάσκει πως η πλέον ουσιαστική προσευχή από όλες, είναι η κραυγή για βοήθεια ενώ είμαστε καταβλημένοι από τα προβλήματα της ζωής.
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο των Ψαλμών
