Vraag: "Wat is de Maya profetie aangaande het jaar 2012, ook wel het 2012-fenomeen genoemd?"
Antwoord:
In de “lange telling” van de kalender van de klassieke Mayacultuur was 21 december 2012 het einde van de tijdrekening. Dit “einde” van de Mayakalender leidde tot een groot aantal verschillende interpretaties. Sommigen zagen het als niets meer dan een “resetknop”, het begin van een nieuwe cyclus. Anderen zagen het als de datum waarop het einde van de wereld (of op zijn minst een soort wereldwijde ramp) zou plaatsvinden. Welnu, wat is die “lange telling” van de Mayakalender en had deze ook maar iets van doen met het einde van de wereld?
De Maya's ontwikkelden hun eigen kalender (de “lange telling”) rond 335 vóór Christus. Op basis van hun eigen waarnemingen en wiskundige vaardigheden waren zij in staat om de toekomstige bewegingen van de hemellichamen aan het gesternte te berekenen. De Maya's ontdekten vervolgens de gevolgen van de beweging van de aardas ten opzichte van de sterren en de aarde zelf. Deze rotatie veroorzaakt een geleidelijke verschuiving van de sterren aan de hemel (een fenomeen dat “precessie” wordt genoemd). Die verschuiving vindt plaats in een cyclus die 5.125 jaar in beslag neemt. De Maya's ontdekten verder dat de donkere lijn in het midden van het Melkwegstelsel (die de “galactische evenaar” wordt genoemd) één keer per cyclus de ellips doorsnijdt waarlangs de zon zich aan de hemel beweegt.
In het jaar van deze doorsnijding bereikt de zon haar “solstitium” (de zonnewende), een kort ogenblik waarop de positie van de zon - vanaf de aarde gezien - zich op het noordelijkste of zuidelijkste punt bevindt, op 21 december voor het noordelijk halfrond en op 21 juni voor het zuidelijk halfrond. Op dat moment valt de zonnewende samen met de conjunctie van de galactische evenaar en de Melkweg. Het jaar waarin dit gebeurde (in relatie tot onze Gregoriaanse kalender) was 2012 na Christus, terwijl de vorige gebeurtenis plaatsvond op 11 augustus, 3114 vóór Christus. Omdat de Mayaanse mythologie onderwijst dat de zon een god is en het Melkwegstelsel een poort naar leven en dood, concludeerden de Maya's dat deze doorsnijding in het verleden het moment van de schepping moest zijn geweest. Mayaanse hiërogliefen lijken aan te geven dat zij geloofden dat de volgende doorsnijding (in 2012) een soort einde zou zijn en het begin van een nieuwe cyclus.
Het zogenaamde “2012-fenomeen”, het einde van de wereld dat door de Maya's geprofeteerd zou zijn, bleek echter niets meer te zijn dan hoogst speculatieve extrapolatie, die gebaseerd was op onzekere interpretaties van Mayaanse hiërogliefen. De waarheid is dat er weinig aanwijzingen zijn dat de Maya's iets specifieks profeteerden over de gebeurtenissen in de verre toekomst, met uitzondering van de astrologische conjunctie. De Maya's waren geen profeten; zij waren niet eens in staat om hun eigen culturele ondergang te voorspellen. Zij waren bijzonder bekwame wiskundigen en astronomen, maar zij waren ook een wreed en gewelddadig stammenvolk met een primitief begrip van natuurverschijnselen. Zij hielden vast aan een ouderwets geloof, met barbaarse gebruiken zoals aderlatingen en mensenoffers. Zo geloofden zij bijvoorbeeld dat het bloed van mensenoffers de zon van energie voorzag en haar leven schonk.
Er staat absoluut niets in de Bijbel dat 21 december 2012 als de datum van het einde van de wereld zou aanduiden. De Bijbel bespreekt nergens de astronomische fenomenen die de Maya's aanwezen als tekenen van het einde der tijden. Het zou inconsequent zijn als God de Maya's dergelijke wonderbaarlijke waarheden had laten ontdekken, maar de vele Oudtestamentische profeten in het ongewisse zou hebben gelaten over het tijdstip van deze gebeurtenissen. Samengevat kunnen we zeggen dat er absoluut geen Bijbels bewijs waaruit blijkt dat het 2012-fenomeen een betrouwbare voorspelling van het einde van de wereld is.
De klassieke Mayaanse voorspelling dat 21 december 2012 het einde van de wereld zou zijn, omvatte verder de volgende theorieën: onze zon is een god; de zon krijgt haar energie uit het bloed van mensenoffers; de schepping vond plaats in 3114 vóór Christus (ondanks al het bewijs dat deze veel eerder plaatsvond); en de visuele conjunctie van de sterren heeft een bepaalde betekenis voor het alledaagse menselijk leven. Net als alle andere valse religies probeerde de Mayareligie de schepping te verheffen, in plaats van de Schepper Zelf. De Bijbel verhaalt over dergelijke valse aanbidders: “Zij hebben de waarheid van God vervangen door de leugen, en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper...” (Romeinen 1:25), en: “Want de dingen van Hem die onzichtbaar zijn, worden sinds de schepping van de wereld uit Zijn werken gekend en doorzien, namelijk én Zijn eeuwige kracht én Zijn Goddelijkheid, zodat zij niet te verontschuldigen zijn” (Romeinen 1:20). De aanvaarding van een “profetie” als het 2012-fenomeen is tegelijkertijd een ontkenning van de duidelijke Bijbelse leer over het einde van de wereld. Jezus vertelt ons het volgende: “…die dag en dat moment is aan niemand bekend, ook aan de engelen in de hemel niet, ook aan de Zoon niet, maar alleen aan de Vader” (Marcus 13:32).
