Antwoord:
Er is misschien geen prikkelender beschuldiging dan die van “hypocriet”. Helaas voelen sommigen zich gerechtvaardigd in hun visie dat alle Christenen hypocrieten zijn. De term “hypocriet” komt van het Latijnse woord hypocrisies, wat “doen alsof, zich voordoen” betekent. Langer geleden kwam het woord voor in zowel klassiek als Nieuwtestamentisch Grieks en heeft vrijwel dezelfde betekenis—een rol spelen, doen alsof.
Dit is de manier waarop de Heer Jezus de term gebruikte. Bijvoorbeeld, wanneer Christus het belang van gebed, vasten, en het geven van aalmoezen benadrukte voor de mensen van Gods koninkrijk , waarschuwde Hij hen om niet de voorbeelden te volgen van hypcriete mensen (Matteüs 6:2, 5, 16). Door lange openbare gebeden te bidden, tot extremen te gaan om ervoor te zorgen dat anderen hun vasten opmerkten, en door te pronken met hun geschenken aan de Tempel en de armen, lieten ze alleen hun uiterlijke toewijding aan de Heer zien. Hoewel de Farizeeërs hun dramatische rol als voorbeelden voor de mensen van religieuze deugd goed vervulden, faalden ze jammerlijk in de binnenste wereld van het hart waar ware deugd woont (Matteüs 23:13-33; Marcus 7:20-23).
Jezus noemde Zijn discipelen nooit hypocrieten. Die naam was alleen bestemd voor misleide religieuze ijveraars. Hij noemde Zijn mensen “volgelingen”, “kinderen”, “schapen”, en Zijn “kerk”. Ook staat er in het Nieuwe Testament een waarschuwing voor de zonde van hypocrisie (1 Petrus 2:1), welke Petrus “huichelarij” noemt. Ook kwamen er twee onverholen voorbeelden van hypocrisie voor in de kerk. In Handelingen 5:1-10, wordt onthuld van twee discipelen dat zij zich guller voordeden dan ze in werkelijkheid waren. Het gevolg was heftig. En het is juist Petrus die het voortouw neemt wanneer een groep hypocrieten die heidense gelovigen onheus behandelt (Galaten 2:13).
Uit de leer van het Nieuwe Testament mogen we dan op zijn minst twee conclusies trekken. Ten eerste: er zijn hypocrieten onder de belijdende Christenen. Ze waren er in het begin en, volgens Jezus’ gelijkenis van het onkruid en het tarwe, zullen ze er zeker tot het einde der tijden zijn (Matteüs 13:18-30). En bovendien, als zelfs een apostel schuldig kan zijn aan hypocrisie, is er geen enkele reden om aan te nemen dat “gewone” Christenen er vrij van zullen zijn. We moeten altijd op onze hoede zijn voor een val in exact dezelfde verleidingen (1 Korintiërs 10:12).
Natuurlijk is niet iedereen die beweert een Christen te zijn ook daadwerkelijk een Christen. Misschien waren de meeste of alle beroemde hypocrieten onder de Christenen juist in feite huichelaars en bedriegers. Tot op de dag van vandaag vervallen prominente Christelijke leiders in vreselijke zonden. Financiële en sexuele schandalen lijken soms de Christelijke samenleving te belagen. Echter, in plaats van de acties van enkelingen als representatief zien en ze te gebruiken voor het denigreren van de hele Christelijke samenleving, moeten we ons afvragen of iedereen die zich Christen noemt ook daadwerkelijk Christen is. Verschillende Bijbelpassages geven aan dat mensen die werkelijk bij Christus horen de vruchten van de Geest zullen vertonen (Galaten 5:22-23). Jezus’ gelijkenis over het zaad en de verschillende soorten ondergrond in Matteüs 13 maakt duidelijk dat niet alle geloofsbelijdenissen gemeend zijn. Helaas zullen er velen zijn die claimen bij Hem te horen, maar die stomverbaasd zullen aanhoren hoe Hij op een dag tegen hen zegt: “Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, wetsverkrachters!” (Matteüs 7:23).
Ten tweede, hoewel we niet verbaasd hoeven te zijn over het feit dat er mensen zijn die zich heiliger voordoen dan ze werkelijk zijn en beweren Christenen te zijn, kunnen we hieruit niet concluderen dat de kerk bijna volledig bestaat uit hypocrieten. Er mag zeker gesteld worden dat wij allen die de naam van Jezus Christus belijden zondaars blijven, zelfs nadat onze zonde ons vergeven is. Dit houdt in dat we, hoewel we gered zijn van de eeuwige straf van de zonde (Romeinen 5:1; 6:23), we nog niet verlost zijn van de aanwezigheid van zonde in ons leven (1 Johannes 1:8-9), inclusief de zonde van hypocrisie. Door ons levende geloof in de Heer Jezus overwinnen we constant de kracht van de zonde totdat we uiteindelijk verlost zullen worden (1 Johannes 5:4-5).
Alle Christenen falen in het volledig naleven van de standaard van de Bijbel. Geen enkele Christen is ooit volmaakt als Christus geworden. Er zijn echter vele Christenen die daadwerkelijk proberen het Christelijke leven te leven en meer en meer op de Heilige Geest vertrouwen om hen te overtuigen, te veranderen en hen kracht te geven. Er zijn menigten Christenen geweest die hun levens vrij van schandalen geleefd hebben. Geen enkele Christen is perfect, maar een fout maken en er niet in slagen volmaaktheid te bereiken in dit leven is niet hetzelfde als een hypocriet zijn.
