Antwoord:
Dit is een vraag die Christenen heel vaak stellen. Veel mensen twijfelen aan hun redding vanwege gevoelens, of het gebrek aan gevoelens. De Bijbel biedt veel tekst over redding en verlossing, maar zwijgt over “je gered voelen”. Verlossing is een proces waarbij de zondaar bevrijd wordt van Gods “toorn”, dat wil zeggen, van Gods oordeel over de zonde (Romeinen 5:9; 1 Tessalonicenzen 5:9). Onze redding is uitdrukkelijk bewerkstelligd door de dood van Jezus op het kruis en vervolgens de opstanding (Romeinen 5:10; Efeziërs 1:7-8).
Ons aandeel in het reddingsproces is dat we gered worden door geloof. Ten eerste moeten we het evangelie horen – het goede nieuws over de dood en opstanding van Jezus (Efeziërs 1:13). Vervolgens moeten we geloven – de Here Jezus en uitsluitend Zijn offer volledig vertrouwen (Romeinen 1:16). We hebben geen vertrouwen in de werken van het vlees om verlossing te bewerkstelligen. Dit geloof – een geschenk van God, niet iets wat we zelf kunnen voortbrengen (Efeziërs 2:8-9)— brengt inkeer, een andere denkwijze over zonde en Christus (Handelingen 3:19), en het aanroepen van de naam van de Heer (Romeinen 10:9-10, 10:13). Redding leidt tot een veranderd leven omdat we als een nieuwe schepping gaan leven (2 Korintiërs 5:17).
We leven in een maatschappij waarin gevoelens heel belangrijk zijn en helaas heeft die ontwikkeling ook voet aan de grond gekregen in de kerk. Maar gevoelens zijn onbetrouwbaar. Emoties kun je niet vertrouwen. Ze komen en gaan zoals de getijden van de zee die allerlei zeewier en rommel met zich meenemen en achterlaten op het strand, en zich dan weer terugtrekken en daarbij de grond om onze voeten wegzuigen en mee naar zee spoelen. Zo is het gesteld met mensen die hun leven laten leiden door gevoelens. De simpelste omstandigheden – hoofdpijn, een bewolkte dag, iemand die iets onbedachts zegt – kunnen ons vertrouwen ondermijnen en ons “mee de zee in” voeren in een wanhopige toestand. Twijfel en ontmoediging, in het bijzonder over het Christelijke leven, zijn het onvermijdelijke gevolg van pogingen om onze gevoelens uit te leggen alsof ze waarheid zijn. Maar dat zijn ze niet.
De Christen echter die vooraf gewaarschuwd en goed bewapend is, laat zich niet beheersen door gevoelens maar door de waarheid die hij of zij kent. Zo iemand vertrouwt niet op eigen gevoelens om iets te bewijzen. Vertrouwen op gevoelens is nu net de fout die de meeste mensen maken in hun leven. Ze zijn zo druk bezig met naar zichzelf te kijken, dat ze helemaal door zichzelf in beslag genomen worden, en voortdurend hun eigen gevoelens analyseren. Dit zijn de mensen die voortdurend hun relatie met God in twijfel trekken. “Houd ik echt van God?” “Houdt Hij echt van mij?” “Ben ik wel goed genoeg?” Wat we in werkelijkheid moeten doen is ophouden met over onszelf te denken en met al die aandacht voor onze gevoelens, en ons in plaats daarvan richten op God en de waarheid die we over Hem kennen dankzij Zijn Woord.
Wanneer we ons laten beheersen door subjectieve gevoelens die op onszelf gericht zijn, in plaats van door de objectieve waarheid die op God gericht is, dan leven we voortdurend in een toestand van verslagenheid. De objectieve waarheid richt zich op de grote leer van het geloof en de toepassing daarvan op ons leven: Gods gezag, de hogepriesterlijke voorspraak van Christus, de belofte van de Heilige Geest, en de hoop op eeuwige heerlijkheid. Wanneer we deze grote waarheden begrijpen, onze gedachten hier op richten en ze blijven herhalen in onze gedachten, zullen we in alle beproevingen die we in het leven tegenkomen kunnen redeneren vanuit de waarheid, en zal ons geloof sterk en levenskrachtig zijn. Als we gaan redeneren vanuit wat wij zelf voelen – in plaats van wat we weten over God – zijn we zeker op pad naar een geestelijke ondergang. Het Christelijke leven brengt de dood van onze oude eigen persoonlijkheid en de opwekking om “een nieuw leven te leiden” (Romeinen 6:4). Dat nieuwe leven wordt gekenmerkt door gedachten over Hem die ons heeft gered; niet door gedachten over de gevoelens van het dode vlees dat met Christus gekruisigd is. Wanneer we voortdurend denken aan onszelf en onze gevoelens, zijn we in wezen geobsedeerd door een gestorven wezen, dat vol ontbinding en dood is.
God heeft beloofd ons te redden als we in geloof bij Hem komen. Hij heeft nooit beloofd dat we ons gered zouden voelen.
