Vraag: "Wat is hypercalvinisme en is het Bijbels?"
Antwoord:
Een simpele definitie is deze: hypercalvinisme is het geloof dat God de uitverkorenen redt door Zijn soevereine wil, en dat Hij daarbij weinig tot geen gebruik maakt van wegen om verlossing tot stand te brengen (zoals evangelisatie, prediking en gebed voor de verloren zielen). Door een on-Bijbelse redenering legt de hyper-Calvinist teveel nadruk op Gods gezag, en te weinig nadruk op de verantwoordelijkheid van de mens in het verlossingswerk.
Een voor de hand liggende consequentie van hypercalvinisme is dat deze geloofsleer enigerlei stimulans om verloren zielen te evangeliseren, de kop indrukt. De meeste kerken of geloofsrichtingen die hypercalvinistische theologie aanhouden worden gekenmerkt door fatalisme, koudheid en een gebrek aan de verzekering van geloof. Er is weinig aandacht voor Gods liefde voor de verlorenen en Zijn eigen volk. In plaats daarvan heerst er een on-Bijbelse fascinatie met Gods gezag, Zijn uitverkiezing van de geredden en Zijn toorn over de verlorenen. Het evangelie van een hypercalvinist is een verklaring van Gods redding van de uitverkorenen en Zijn vervloeking van de verlorenen.
De Bijbel onderwijst duidelijk dat God soeverein is over het gehele universum (Daniël 4:34-35), waaronder ook de redding van mensen (Efeziërs 1:3-12). De Bijbel vertelt ons over Gods gezag, maar ook dat Zijn motivatie voor het redden van de verlorenen, Zijn liefde is (Efeziërs 1:4-5; Johannes 3:16; 1 Johannes 4:9-10) en dat de verkondiging van Zijn Woord de manier is waarop God de verlorenen redt (Romeinen 10:14-15). De Bijbel zegt ook dat Christenen hartstochtelijk en vastbesloten moeten zijn in het delen met ongelovigen; als ambassadeurs voor Christus moeten we mensen ten diepste verzoeken om zich met God te verzoenen (2 Korintiërs 5:20-21).
Hypercalvinisme gebruikt een Bijbelse leerstelling, Gods gezag, en blaast die op tot een on-Bijbels formaat. Daarmee bagatelliseert de hypercalvinist Gods liefde en de noodzaak tot evangelisatie.
