Vraag
Wat zijn de sterke en de zwakke punten van de post-tribulationistische kijk op de opname (post-tribulationisme)
Antwoord
Op het gebied van de eschatologie (de bestudering van de eindtijd) is het belangrijk om te onthouden dat bijna alle Christenen het met elkaar eens zijn over de volgende drie eschatologische zaken:
1) er zal een “verdrukking” plaatsvinden; een tijd met grotere beproevingen dan de wereld ooit heeft gezien;
2) na de verdrukking zal Christus terugkeren om Zijn koninkrijk op aarde te stichten; en
3) er zal een opname plaatsvinden; een ogenblikkelijke transformatie van gelovigen van sterfelijkheid naar onsterfelijkheid (Johannes 14:1-3; 1 Korintiërs 15:51-52; 1 Tessalonicenzen 4:16-17). De enige vraag betreft het tijdstip van de opname: wanneer zal deze plaatsvinden in samenhang met de verdrukking en de wederkomst van Christus?
Er bestaan drie hoofdtheorieën over het tijdstip van de opname: het geloof dat de opname zal plaatsvinden voordat de verdrukking begint (pre-tribulationisme), het geloof dat de opname halverwege de verdrukking zal plaatsvinden (mid-tribulationisme), en het geloof dat de opname aan het einde van de verdrukking zal plaatsvinden (post-tribulationisme). In dit artikel wordt de post-tribulationistische visie besproken.
Het post-tribulationisme onderwijst dat de opname zal plaatsvinden aan het einde, of kort nabij het einde, van de verdrukking. Op dat moment zal de Kerk Christus in de lucht ontmoeten en dan naar de aarde terugkeren voor het begin van het koninkrijk van Christus op aarde. Met andere woorden, de opname en de wederkomst van Christus (om Zijn koninkrijk te vestigen) zijn bijna gelijktijdige gebeurtenissen. Volgens deze kijk zal de Kerk de volledige zevenjarige verdrukking moeten doorstaan. Het Rooms-katholicisme, het Grieks-orthodoxisme en een groot aantal Protestantse denominaties hebben een post-tribulationistische kijk op de opname omarmd.
Een sterk punt van het post-tribulationisme is dat Jezus, in Zijn uitgebreide uiteenzetting over de eindtijd, zegt dat Hij zal terugkeren na een “grote verdrukking” (Matteüs 24:21,29). Ook het boek Openbaring, met zijn grote verscheidenheid aan profetieën, vermeldt slechts één enkele komst van de Heer, en die vindt plaats na de verdrukking (Openbaring 19-20). Verzen als Openbaring 13:7 en 20:9 ondersteunen het post-tribulationisme ook, omdat het duidelijk is dat er ook heiligen in de verdrukking zullen zijn. Bovendien wordt de opstanding van de doden in Openbaring 20:5 “de eerste opstanding” genoemd. Omdat deze “eerste” opstanding plaatsvindt na de verdrukking, beweren post-tribulationisten dat de opstanding uit 1 Tessalonicenzen 4:16 (gerelateerd aan de opname) pas dan kan plaatsvinden.
Post-tribulationisten wijzen er verder op dat Gods volk in de geschiedenis vaak intensief vervolgd en beproefd is geweest. Zij zeggen daarom dat het ons niet zou moeten verrassen als ook de Kerk de grote verdrukking in de eindtijd moet meemaken. Als voortvloeisel hieruit maakt het post-tribulationistische standpunt onderscheid tussen “Satans toorn” (ofwel “de toorn van de mens”) en “Gods toorn” in het boek Openbaring. Satans toorn is gericht op de heiligen, en God staat dit toe als een middel om Zijn trouwe volgelingen te reinigen. Aan de andere kant wordt Gods toorn uitgegoten over de antichrist en zijn goddeloze koninkrijk, en zal God Zijn volk beschermen tegen die bestraffing.
Een zwak punt van het post-tribulationisme is de duidelijke Schriftuurlijke leer dat mensen die in Christus zijn, niet meer veroordeeld worden en de toorn van God nooit zullen ervaren (Romeinen 8:1). Hoewel sommige oordelen gedurende de verdrukking specifiek betrekking hebben op de goddelozen, zal een groot aantal andere oordelen, zoals de aardbevingen, vallende sterren en hongersnoden, de geredden en de verlorenen in gelijke mate raken. Als gelovigen door de verdrukking heen moeten, dan zullen zij de toorn van God dus ervaren, en dat is in strijd met Romeinen 8:1.
Een ander zwak punt is dat de post-tribulationistische visie de verdrukking tot op zekere hoogte moet allegoriseren. Veel post-tribulationisten onderwijzen dat wij ons vandaag de dag al in de verdrukking bevinden; sommigen zeggen zelfs dat de verdrukking meteen na de Pinksterdag in Handelingen 2 begon. Een dergelijke leer negeert de enkelvoudige aard van de verdrukking zoals die wordt voorgesteld in de Schrift (Matteüs 24:21): het zal een tijd zijn met ellende zoals de wereld nog nooit heeft gezien. Post-tribulationisten hebben ook nog met een andere moeilijkheid te kampen, omdat zij de afwezigheid van het woord “kerk” in alle Bijbelse passages over de verdrukking moeten zien te verklaren. Zelfs in Openbaring 4-21, de meest uitgebreide beschrijving van de verdrukking in de hele Schrift, komt het woord “kerk” nooit voor. Post-tribulationisten moeten aannemen dat het woord “heiligen” in Openbaring 4-21 op de Kerk slaat, ook al wordt in het Grieks een heel ander woord gebruikt.
Een laatste zwak punt van de post-tribulationistische visie is ook een zwak punt van de andere twee theorieën, namelijk dat de Bijbel ons geen uitdrukkelijke tijdlijn geeft van de toekomstige gebeurtenissen. De Schrift onderwijst geen enkele van deze theorieën uitdrukkelijk. Dat is de reden waarom er verschillende meningen bestaan over de eindtijd, alsook enige verscheidenheid voor wat betreft de harmonisatie van de verwante profetieën.
Wat zijn de sterke en de zwakke punten van de post-tribulationistische kijk op de opname (post-tribulationisme)
