List do Galacjan
Odpowiedź
List do Galacjan
Autor: List do Galacjan 1.1 wskazuje, że autorem jest apostoł Paweł.
Data napisania: W zależności od tego z jakiego miejsca został wysłany List do Galacjan i podczas której podróży misyjnej Paweł założył kościoły w tamtej okolicy, będzie to wskazywało na to, że List do Galacjan został przypuszczalnie spisany w latach 48-55 po Chr.
Cel napisania: Kościoły w Galacji składały się częściowo z nawróconych Żydów, a częściowo z nawróconych pogan. Paweł wyraża swoje apostolskie powołanie oraz przekazuje nauczanie doktrynalne, aby utwierdzić kościoły w Galacji w wierze w Chrystusa, szczególnie wskazując na usprawiedliwienie płynące [jedynie] z wiary. Zatem przewodnim tematem, podobnie jak w Liście do Rzymian, jest sprawa usprawiedliwienia z wiary. W tym liście jednak, uwaga skierowana jest głównie na to, że ludzie są usprawiedliwieni przez wiarę bez udziału [wpływu] dobrych uczynków Prawa Mojżeszowego.
List do Galacjan nie został napisany jako esej opisujący ówczesną historię. Był to protest przeciwko korupcji względem ewangelii Chrystusowej. Najważniejsza prawda- usprawiedliwienia z wiary a nie z uczynków Prawa została przysłonięta przez przymuszanie środowisk judaistycznych do przestrzegania Prawa Mojżeszowego, by wierzący mógł być uznany doskonałym przed Bogiem. Gdy Paweł spostrzegł, że to niezdrowe nauczanie pojawia się w kościołach w Galacji i oddala wierzących od ich dziedzictwa wolności, to wyraził swój sprzeciw spisując to w swoim liście.
Kluczowe wersety: List do Galacjan 2.16, „Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.”
List do Galacjan 2.20, „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie.”
List do Galacjan 3.11, „A że przez zakon nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie.”
List do Galacjan 4.5-6, „Aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili. A ponieważ jesteśmy synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze!”
List do Galacjan 5.22-23, „Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu.”
List do Galacjan 6.7, „Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie.”
Krótkie podsumowanie: Efektem usprawiedliwienia z łaski przez wiarę jest duchowa wolność. Paweł prosi Galacjan, aby stali niewzruszenie w tej wolności, a nie „poddawali się znowu pod jarzmo niewoli [czyli Prawo Mojżeszowe]” (Galacjan 5.1). Wolność chrześcijańska nie jest wytłumaczeniem do tego, aby przyzwalać innym ludziom na ich słabości; jest to raczej możliwość służenia sobie poprzez okazywanie wzajemnej miłości (Galacjan 5.13; 6.7-10). Wolność ta nie wyzwala nas z życiowych zmagań. Właściwie może pogłębić bitwę pomiędzy Duchem a ciałem. Nie mniej jednak ciało (nasze słabości) zostały ukrzyżowane z Chrystusem (Galacjan 2.20); w konsekwencji czego Duch daje owoc pod postacią miłości, radości i pokoju w życiu wierzącego (Galacjan 5.22-23).
List do Galacjan został napisany w duchu natchnionego poruszenia. Dla Pawła, kwestia nie dotyczyła tego czy osoba jest obrzezana czy nie, ale tego czy stała się „nowym stworzeniem” (Galacjan 6.15). Jeśli Paweł nie osiągnąłby sukcesu w tłumaczeniu czym jest usprawiedliwienie jedynie z wiary, to chrześcijaństwo pozostałoby jedynie sektą w obrębie judaizmu, aniżeli uniwersalną drogą ratunku dla grzeszników. List do Galacjan nie jest jedynie „listem Lutra”, ale jest to list każdego wierzącego, który wyznaje za Pawłem: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydal samego siebie za mnie” (Galacjan 2.20).
List Jakuba oraz List do Galacjan przedstawiają dwa aspekty chrześcijaństwa, które z początku wydają się sobie sprzeczne, lecz w rzeczywistości wzajemnie się uzupełniają. Jakub podkreśla naukę Chrystusa, wymóg że wiara uwidacznia się poprzez owoce. Aczkolwiek Jakub, nie mniej niż Paweł, podkreśla potrzebę doświadczenia indywidualnej zmiany przez łaskę Boga (Jakuba 1.18). List do Galacjan kładzie szczególny nacisk na dynamikę ewangelii, który przynosi owoce (Galacjan 3.13-14). Paweł nie mówił mniej o etycznym, moralnym życiu aniżeli Jakub (Galacja 5.13). Podobnie jak dwie strony monety, te dwa aspekty prawdy chrześcijańskiej muszą się wzajemnie dopełniać.
Powiązania: W całym Liście Pawła do Galacjan, łaska zbawiająca- dar Boży- przeciwstawiona jest Prawu Mojżeszowemu, które nie zbawia. Wierzący judaizujący- ci, którzy dążą do powrotu Prawa Mojżeszowego jako sposobu usprawiedliwienia, stanowili sporą grupę ludzi w pierwszym kościele, odsuwając i łapiąc (na jakiś czas) w sieć swojego zwiedzenia tak znamienitego chrześcijanina jakim był Piotr (Galacjan 2.11-13). Tak przywiązani byli pierwsi chrześcijanie do prawa, że Paweł wciąż i na nowo musiał przypominać im tą prawdę o zbawieniu przez łaskę, która nie miała związku z ich uczynkami. Tematy, jakie pojawiają się w Liście do Galacjan w odniesieniu do Starego Testamentu skupiają się wokół przeciwstawiania sobie prawa i łaski: niemożność doświadczenia usprawiedliwienia poprzez prawo (2.16); śmierć wierzącego względem prawa (2.19); usprawiedliwienie Abrahama przez wiarę (3.6); prawo przynosi Boży gniew, a nie ratunek (3.10); a miłość, nie uczynki, wypełniają prawo (5.14).
Zastosowanie praktyczne: Jednym z głównych tematów, jakie pojawiając się w Liście do Galacjan odnajdujemy w rozdziale 3.11: „Sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” Nie tylko jesteśmy zbawieni przez wiarę (Ew. Jana 3.16; Efezjan 2.8-9), lecz również życie wierzącego w Chrystusa- dzień po dniu, chwila po chwili- jest Bożym darem, nie z uczynków- ale jest to nasza odpowiedzialność i radość by 1) okazywać naszą wiarę, aby inni widzieli dzieło Chrystusa w nas oraz 2) wzmacniać naszą wiarę poprzez zastosowanie duchowej dyscypliny (studiowania Biblii, modlitwy, posłuszeństwa).
Jezus powiedział, że poznają nas po owocach [w naszym życiu] (Ew. Mateusza 7.16), które potwierdzą naszą wiarę. Wszyscy chrześcijanie powinni być pilni w budowaniu wiary na podstawie łaski, aby nasze życie odzwierciedlało Chrystusa, a inni widzieli go w nas i „chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Ew. Mateusza 5.16).
English
List do Galacjan
