Autor:
2 List do Koryntian 1.1 wskazuje, że autorem księgi jest apostoł Paweł, prawdopodobnie wraz z Tymoteuszem.
Data napisania:
2 List do Koryntian został najprawdopodobniej spisany w latach 55-57 po Chr.
Cel napisania:
Kościół w Koryncie został założony w 52 r. po Chr., podczas drugiej podróży misyjnej Pawła gdy Paweł był w drugiej podróży misyjnej. Przebywał Pozostał tam 1.5 roku, tak długo jak pragnął. Relacja z tej wizyta jak również opis jak założył tam kościół jest spisana w Dziejach Apostolskich 18.1-18.
W 2 Liście do Koryntian Paweł wyraża swoją wdzięczność i radość za to, że Koryntianie przyjęli jego „stanowczy” list bardzo pozytywnie (teraz zagubiony). List ten dotyczył spraw, które wywoływały podziały w zborze, przede wszystkim odnosząc się do samozwańczych (fałszywych) apostołów (2 Koryntian 11.13), którzy przeciwstawiali się Pawłowi i zasiewali niezgodę wśród wierzących, poprzez wprowadzanie fałszywego nauczania. Podważali jego prawdomówność (2 Koryntian 1.15-17), umiejętności wysławiania się (2 Koryntian 10.10; 11.6) i jego niechęć do przyjęcia wsparcia z kościoła w Koryncie (2 Koryntian 11.7-9; 12.13). Byli także ludzie, którzy nie odwrócili się od swoich rozwiązłości (2 Koryntian 12.20-21).
Paweł bardzo się ucieszył był bardzo rozradowany gdy dowiedział się od Tytusa, iż większość Koryntian odwróciła się od swojego sprzeciwu wymierzonego przeciwko Pawłowi (2 Koryntian 2.12-13; 7.5-9). Apostoł zachęcał ich do tego wyrażając wobec nich swoją miłość (2 Koryntian 7.3-16). Paweł również musiał potwierdzić swoje apostolstwo, gdyż niektórzy w kościele podważali jego autorytet (2 Koryntian 13.3).
Kluczowe wersety:
2 List do Koryntian 3.5, „Nie żebyśmy uważali, że jesteśmy w stanie pomyśleć coś sami z siebie, lecz [wiemy, że] ta możność nasza jest z Boga.” [BT]
2 List do Koryntian 3.18, „My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.”
2 List do Koryntian 5.17, „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.”
2 List do Koryntian 5.21, „On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.”
2 List do Koryntian 10.5, „Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi.” [uwspółcześniona BG]
2 List do Koryntian 13.4, „Choć bowiem ukrzyżowany został w słabości, lecz żyje z mocy Bożej. Bo i my jesteśmy słabi w nim, lecz będziemy żyć z nim z mocy Bożej wśród was.”
Krótkie podsumowanie:
Po przywitaniu się z wierzącymi w kościele w Koryncie i wyjaśnieniu im powodu dlaczego ich nie odwiedził jak planował (wersety 1.3-2.2), Paweł tłumaczy wytłumaczył im czym jest jego służba. Zwycięstwo w Chrystusie i szczerość przed obliczem Boga są cechami charakterystycznymi w jego służbie dla kościołów (2.14-17). Porównuje wspaniałość służby sprawiedliwości Chrystusa do „służby potępienia”, opartej na Prawie (wersety 3.9) i obwieszcza swoją wiarę poprzez służbę mimo prześladowań (4.8-18). Rozdział 5 podaje 5 podstaw wiary chrześcijańskiej- nowej natury (werset 17) i zmiany naszej grzeszności w sprawiedliwość Chrystusa (werset 21).
Rozdziały 6 i 7 przedstawiają w jaki sposób Paweł bronił swojej misji służby, zapewniając ponownie Koryntian o jego szczerej miłości do nich i napominając ich do pokuty i życia w uświęceniu. W rozdziałach 8 i 9 Paweł napomina wierzących w Koryncie, aby podążali za przykładem braci w Macedonii i wsparli potrzeby ubogich swoją hojnością. Naucza on o zasadach i nagrodach ofiarnego dawania.
Paweł kończy swój list powtarzając im o pozycji jaką zajmuje między nimi (rozdział 10) i wyrażając swoją obawę co do ich szczerości względem niego, gdy spotykają się z przeciwnikami i ich fałszywymi apostołami. On nazywa siebie „głupcem” w tym, że niechętnie wychwala swoje cechy i cierpienia jakie znosi dla Chrystusa (rozdział 11). Kończy swój list przedstawiając swoją wizję nieba, jaką mógł przeżyć i „cierń na ciele” jaki otrzymał od Boga, aby nie popadł w pychę (rozdział 12). Ostatni rozdział zawiera napomnienia względem Koryntian, aby badali swoje serca i sprawdzali czy to co głoszą jest prawdą, poparte miłością i pokojem.
Powiązania:
W treści całego listu Paweł kilkakrotnie odnosi się do Prawa Mojżeszowego, porównując je z nadzwyczajną wspaniałością ewangelii Jezusa Chrystusa i zbawieniem z łaski. W 2 Liście do Koryntian 3.4-11, Paweł przeciwstawia Stary Testament z nowym przymierzem łaski, odnosząc się do prawa jako „śmierci”, podczas gdy Duch daje życie. Prawo (litera) jest „służbą śmierci, wyrytą na tablicach kamiennych” (werset 7; 2 Księga Mojżeszowa 24.12), ponieważ dzięki niej poznajemy czym jest grzech i potępienie. Chwała prawa polega na tym, że odzwierciedla ona chwałę Boga, lecz służba Ducha jest zaszczytniejsza aniżeli służba prawa, ponieważ odzwierciedla jego miłosierdzie, łaskę i miłość dzięki Chrystusowi, jako temu który jest wypełnieniem prawa.
Zastosowanie praktyczne:
List ten jest najbardziej biograficznym, a najmniej doktrynalnym spośród wszystkich listów Pawła. List ten mówi nam znacznie więcej o Pawle jako człowieku i duszpasterzu, aniżeli inne. Jest jednak kilka rzeczy, które możemy zastosować z tego listu w odniesieniu do naszego obecnego życia. Pierwsza rzecz to styl zarządzania, nie tylko w odniesieniu do pieniędzy lecz również naszego czasu. Macedończycy nie tylko hojnie ofiarowali, ale „oddawali nawet samych siebie najpierw Panu, a potem i nam, za wolą Bożą” (2 Koryntian 8.5). W podobny sposób powinniśmy oddawać wszystko co posiadamy dla Pana, ale także to kim jesteśmy. On naprawdę nie potrzebuje naszych pieniędzy. On jest wszechmocny! On pragnie naszego serca, takiego które pragnie łaknie do tego by mu służyć, wielbić go i kochać. Powierzanie się i oddawanie się Boga jest czymś więcej aniżeli oddawaniem pieniędzy. Owszem, Bóg chce abyśmy składali ofiarę z naszych dóbr materialnych z naszego przychodu i On obiecuje nam błogosławić, gdy tak będziemy czynili. Lecz jest w tym coś więcej. Bóg chce 100% nas samych. Wszystko to co mamy. Powinniśmy żyć w taki sposób, aby służyć naszemu Ojcu Niebiańskiemu. Nie tylko winniśmy składać datki, lecz nasze życie powinno być odzwierciedleniem jego samego. Powinniśmy najpierw oddać się Panu, później kościołowi i pracy w służbie dla Jezusa Chrystusa.
