Pierwszym synem Abrahama był Ismael zrodzony z Hagar, egipskiej służącej jego żony (1 Ks. Mojżeszowa 16.1-4).
Drugim synem Abrahama był Izaak zrodzony z Sary, jego żony (1 Ks. Mojżeszowa 21.1-3). Izaak był synem, którego Bóg obiecał Abrahamowi (1 Ks. Mojżeszowa 15.4-5).
Po śmierci Sary Abraham miał sześciu synów z Keturą, inną konkubiną: Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Iszbaka i Szuę (1 Ks. Mojżeszowa 25.1, 6). Synowie Ketury zostali ojcami plemion arabskich mieszkających na wschód od Izraela.
Niektórzy twierdzą, że Biblia popełnia błąd w odniesieniu do liczby synów Abrahama. W 1 Ks. Mojżeszowej 22.2 Bóg przemawia do Abrahama po narodzinach Ismaela, odnosząc się do Izaaka jako "twego syna jedynego, którego miłujesz". Następnie w Hebrajczyków 11.17 Izaak został określony jako "jedyny syn Abrahama". W Galacjan 4.22 wspomniany jest tylko Izaak i Ismael: "Napisano, że Abraham miał dwóch synów". Jak można powiedzieć, że Abraham miał "jedynego syna" i "dwóch synów", skoro w rzeczywistości miał ośmiu synów?
W powyższych fragmentach nie ma tak naprawdę sprzeczności. Izaak był jedynym synem, który został obiecany Abrahamowi i przez którego Abraham stanie się ojcem wielu narodów (1 Ks. Mojżeszowa 12.1-3; 17.1-8; 21.12). Ponadto Izaak był jedynym synem Sary i Abrahama - Sara została wyraźnie wspomniana w proroctwach z 1 Ks. Mojżeszowej 17.16-21 i 18.10. Ponadto Izaak jest jedynym synem urodzonym w oficjalnym związku małżeńskim: Hagar i Ketura były konkubinami. Chociaż Bóg pobłogosławił synów konkubin ze względu na Abrahama, synowie ci nie mieli udziału w dziedziczeniu. Izaak był jedynym prawowitym spadkobiercą obietnicy (1 Ks. Mojżeszowa 15.4-5; 25.5).
Zarówno 1 Księga Mojżeszowa 22.2, jak i Hebrajczyków 11.17 odnoszą się do Izaaka jako "jedynego syna" Abrahama, ponieważ fragmenty te dotyczą Bożej obietnicy i przymierza. Skoro pozostałych siedmiu synów Abrahama nie jest częścią przymierza, nie mają oni znaczenia dla tej kwestii i nie są wymieniani jako synowie. Abraham miał innych synów, ale tylko jednego syna obietnicy.
Głównym tematem Galacjan jest usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od Prawa. Galacjan 4.22 wspomina tylko o dwóch synach, Izaaku i Ismaelu, w alegorii mającej na celu podkreślenie kontrastu między starym przymierzem prawa a nowym przymierzem łaski. Pierwsze prowadzi do niewoli, podczas gdy drugie do wolności i życia. Rozumowanie Pawła jest następujące: Ismael był synem Hagar, niewolnicy, a zatem symbolizuje niewolę i niewolę Prawa. Ismael był owocem ludzkich wysiłków, by przynieść Boże błogosławieństwo; Ismael równa się uczynkom Prawa. Izaak urodził się z wolnej kobiety, Sary, a zatem symbolizuje wolność i życie. Izaak urodził się w Bożym czasie, zgodnie z Bożą obietnicą, bez intryg i ingerencji człowieka; Izaak jest darem łaski. Ten fragment Listu do Galacjan 4 ma na celu przekazanie duchowej lekcji (werset 24), a nie szczegółowego opisu życia Abrahama i tego, ilu miał synów. Wspominanie o pozostałych sześciu synach nie miałoby żadnego znaczenia w alegorii Pawła.
Z duchowego punktu widzenia Abraham ma wielu, wielu synów. Biblia wskazuje na wiarę Abrahama (1 Ks. Mojżeszowa 15.6) i stwierdza, że "ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama" (Galacjan 3.7; por. werset 9). Ci, którzy wykazują się taką samą wiarą, jaką miał Abraham, okazują się duchowo do niego podobni i słusznie mogą być nazywani jego "dziećmi". Wszyscy, którzy ufają Chrystusowi, tak jak Zacheusz, stają się prawdziwymi synami Abrahama (Ew. Łukasza 19.9). "I stąd to [dziedzictwo] zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała nienaruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich" (Rzymian 4.16; tłum. Biblia Tysiąclecia).
