Autor:
Księga Trenów nie podaje dokładnie kim jest jej autor. Tradycyjnie przypuszcza się, że autorem księgi jest prorok Jeremiasz. Pogląd ten jest bardzo prawdopodobny, gdyż autorem księgi musiał być naoczny świadek zniszczenia Jerozolimy przez Babilończyków. Jeremiasz spełnia ten warunek (2 Księga Kronik 35.25; 36.21-22).
Data napisania:
Księga Trenów została spisana najprawdopodobniej między 586 a 575 r. przed Chr., tuż po upadku Jerozolimy.
Cel napisania:
Przez zatwardziałość Judy, która trwała w duchowym cudzołóstwie, Bóg dopuścił Babilończyków aby zawładnęli, splądrowali, spalili i zniszczyli Jerozolimę. Świątynia Salomona, która przetrwała jakieś 400 lat, została doszczętnie spalona. Prorok Jeremiasz, jako naoczny świadek tych wydarzeń, napisał Księgę Trenów, w formie lamentu w związku z tym co się stało z Judą i Jerozolimą.
Kluczowe wersety:
Księga Trenów 2.17, „Pan uczynił, co umyślił, spełnił swoje słowo, to co już dawno zapowiadał, zburzył bezlitośnie. Uradował nieprzyjaciół przez ciebie i nad tobą wywyższył moc twoich wrogów.”
Księga Trenów 3.22-23, „Niewyczerpane są objawy łaski Pana, miłosierdzie jego nie ustaje. Każdego poranku objawia się na nowo, wielka jest wierność twoja.”
Księga Trenów 5.19-22, „Ale Ty, Panie, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia w pokolenie. Dlaczego chcesz na zawsze zapomnieć o nas, opuścić nas na tak długi czas? Spraw, Panie, byśmy wrócili do ciebie, a wrócimy! Odnów nasze dni jak niegdyś! Czyżbyś już zupełnie nas odrzucił? Czy tak bardzo się na nas gniewasz?”
Krótkie podsumowanie:
Księga Trenów podzielona jest na pięć rozdziałów. W oryginalnej wersji hebrajskiej, wersety stanowią akrostyk, rozpoczynając kolejny wiersz następną literą alfabetu hebrajskiego. W Księdze Trenów, prorok Jeremiasz rozpoznaje Babilończyków, jako Boże narzędzie sądu Bożego zesłanego na Jerozolimę (Księga Trenów 1.12-15; 2.1-8; 4.11). Księga Trenów wskazuje, że powodem wylania Bożego gniewu był grzech i bunt przeciwko Bogu (Księga Trenów 1.8-9; 4.13; 5.13). Księga Trenów jest odpowiednią gdy przeżywamy trudne chwile, ale powinna być szybko zamieniona na wyznanie skruchy i pokuty (Księga Trenów 3.40-42; 5.21-22).
Zapowiedzi:
Jeremiasz znany był jako „płaczący prorok”, gdyż darzył lud głęboką i oddaną pasją służenia miastu (Księga Trenów 3.48-49). Podobny smutek nad grzechami ludzi i ich buncie przeciwko Bogu okazał Jezus, gdy spojrzał na Jerozolimę i dostrzegł jej zniszczenie w czasie rządów Rzymu (Ew. Łukasza 19.41-44). Przez to, że Żydzi odrzucają Mesjasza, Bóg wykorzystuje rzymskie oblężenie, aby ukarać swój lud. Bóg nie doświadcza żadnej przyjemności w karaniu swoich dzieci, a ofiarowanie Jezusa Chrystusa jako przebłaganie naszych win wskazuje jak wielkie jest jego współczucie względem swojego ludu. Pewnego dnia, ze względu na Chrystusa, Bóg otrze każdą łzę (Księga Objawienia 7.17).
Zastosowanie praktyczne:
Nawet podczas strasznego sądu, Bóg jest Bogiem nadziei (Księga Trenów 3.24-25). Nie ważne jak daleko się od niego odsunęliśmy, mamy nadzieję że możemy do niego ponownie przyjść i odnaleźć jego współczucie i przebaczenie (1 Jana 1.9). Nasz Bóg jest Bogiem miłującym (Księga Trenów 3.22), a ze względu na jego wielkie współczucie i miłość, posłał swojego Syna abyśmy nie zginęli przez nasze grzechy, lecz mieli w nim życie wieczne (Ew. Jana 3.16). Boża wierność (Księga Trenów 3.23) i nadzieja na wyzwolenie (Księga Trenów 3.26) dają nam wielką nadzieję i pocieszenie. On nie jest pozbawionym zainteresowania, kapryśnym bożkiem, lecz wielkim Bogiem, który niesie wyzwolenie dla każdego kto się do niego zwróci, wyzna że bez niego nic nie jest w stanie uczynić aby zasłużyć sobie na jego przychylność, i zawierzy miłosierdziu Pana, by uniknąć zatracenia na wieki (Księga Trenów 3.22).
