settings icon
share icon
Савол

Бахшиш ба даст оварди? Чи тавр ман метавонам, ки бахшиши Худоро ба даст орам?

Чавоб


Дар Паёми Апостолхо 13:38 гуфта мешавад, “Аз ин сабаб, бародаронам, ман мехохам Шумо донед, ки гуноххои Шумо тавассути Исо бахшида мешаванд.”

Бахшиш чист ва чаро он ба ман зарур аст?

Мафхуми «бахшидан» маънои аз масъулиятхои пешина озод шудан, бахшидан, боздоштани карзро дорад. Вакте ки мо нисбати ягон кас ноодилона рафтор кунем, мо аз он кас бахшиш мепурсем, то ин ки муносибатамонро аз нав баркарор кунем. Бахшиш инъом карда намешавад, зеро шахс сазовори бахшиш мегардад. Хеч ягон кас сазовори бахшиш нест. Бахшиш ин амали мухаббат, шафкат ва мархамат мебошад. Бахшиш ин карорест барои як чизро мукобили каси дигар надоштан, новобаста аз он, ки онхо нисбат ба Шумо чи гуна рафтор карданд.

Дар Инчил гуфта мешавад, ки хар яки мо ба бахшиши Худо мухточ хастем. Хамаи мо гунох содир мекунем. Дар Китоби Екклесиаст 7:20 гуфта мешавад, “Дар чахон касе нест, ки тамоми рафтораш дуруст бошаду гунохе содир накунад.” Паёми 1 Иоан 1:8 мегуяд, “Агар мо даъво кунем, ки бегунох хастем, мо худро фиреб мекунем ва хакикатро намегуем.” Хамаи гуноххо билохира амали шуриш бар зидди Худо мебошад (китоби Забур 51:4). Дар натича мо ба бахшиши Худо нихоят мухточ мешавем. Агар гуноххои мо бахшида нашаванд, мо як умр дар натичаи гуноххои худ азият мекашем (Паёми Матфей 25:46; Паёми Иоан 3:36).

Бахшиш – Чи гунна ман онро ба даст меорам?

Хушбахтона, Худо дуст медорад ва бошафкат аст – ба бахшидани мо барои гуноххоямон тайёр аст! Паёми 2 Петр 3:9 накл мекунад, “…У нисбати ту токатпазир аст, намехохад, ки касе азият кашад, баръакс, мехохад, ки хар як кас аз кардааш пушаймон шавад.” Худо мехохад, ки моро бахшад, аз ин ру У бахшиши моро таъмин намудааст.

Ягона чазои гуноххои мо ин марг аст. Дар кисми аввали Паём ба римиён 6:23 гуфта мешавад, “Марг ба нархи гуноххо баробар аст…” Марги абади ин чизест, ки мо барои гуноххоямон ба он сазовор шудем. Худо, дар накшаи пурраи Худ, ба одам - Исо табдил ефт (Паёми Иоан 1:1,14). Исо чазое, ки мо сазовор будем - яъне маргро ба худ гирифта, дар руи салиб аз олам гузашт. Паёми 2 ба коринфинихо 5:21 моро чунин таълим медихад, “Худо, ки ягон гунохе надошт, барои мо худро гунохкор кард, то ин ки мо дар Он тавонем адолати Худо шавем.” Исо, чазои мо сазовор бударо ба худ гирифта, дар руи салиб вафот кард! Марги Исо хамчун Худо бахшиши гуноххои тамоми оламро таъмин намуд. Дар Паёми 1 Иоан 2:2 гуфта мешавад, “У курбони гуноххои мо мебошад, ва на танхо курбони гунохи мо, балки курбони гуноххои тамоми оламиён.” Исо аз нав зинда гашт, галабаи Худро бар гунох ва марг эълон намуд (Паёми 1 ба коринфинихо 15:1-28). Аз Худо илтичо кунед, тавассути марг ва эхёшавии Исо, кисми дуюми Паём ба римиён 6:23 дуруст аст, “…аммо хадяи Худо ин хаети абади тавассути Исо.”

Шумо мехохед, ки гуноххои Шумо бахшида шаванд? Шумо хис мекунед, ки гунох содир кардаед ва гуё аз он озод шуда наметавонед? Бахшида шудани гуноххои Шумо имконпазир аст, агр Шумо ба Исо хамчун ба Начоткори хеш бовар кунед. Дар Паём ба Ефесянихо 1:7 гуфта мешавад, “Дар У мо начоти худро тавассути хуни У, бахшида шудани гуноххои худро аз руи мархамати Худо мебинем.” Исо аз номи мо барои гуноххои мо чавоб дод, то ин, ки моро бахшанд. Коре, ки Шумо бояд кунед, танхо бо бовари ба он, ки Исо барои чавоб гуфтан ба гуноххои Шумо худро курбон кард, Худоро тавассути Исо илтичо кунед, ки гунохи Шуморо бахшад – ва У Шуморо мебахшад! Дар Паёми Иоан 3:16-17 маълумоти ачоиби зерин омадааст, “Худо оламро чунон дуст медошт, ки У Писари яккаву ягонаи Худро дод, то ин ки шахсе, ки ба У бовар мекунад, намирад ва хаёти абади уро насиб гардад. Худо Писари Худро ба олам на барои гунохкор кардани оламиён, балки барои начот додани онхо тавассути У фиристод.”

Бахшиш – оё он дар хакикат кори осон аст?

Ха. Он дар хакикат осон аст! Шумо бахшиши Худоро кор карда ба даст оварда наметавонед. Шумо наметавонед бахшиши Худоро бо пул харед. Шумо метавонед онро танхо тавассути бовари, тавассути мархамат ва шафкати Худо ба даст оред. Агар Шумо Исоро хамчун Начоткори худ кабул карда, бахшиши Худоро ба даст овардан хохед, дуои зеринро кироат кунед. Кироат намудани дуои мазкур ва е ягон дуои дигар шуморо озод намекунад. Ин танхо рохи бовари ба Исо мебошад, ки ба бахшида шудани гуноххо имкон медихад. Дуои мазкур танхо як рохи ифода намудани бовари ба Худо ва баён намудани миннатдори барои бахшидани гуноххо мебошад. "Э худо, ман медонам, ки дар назди Ту гунох содир кардам ва сазовори чазо хастам. Аммо Исо чазои маро ба худ гирифт, то он, ки тавассути бовари ба У гуноххои ман бахшида шавад. Ман барои начот боварии худро ба Ту изхор менамоям. Барои мархаматат ва бахшиданат миннатпазирам! Омин!"

Оё Шумо нисбат ба Исо пас аз хондани маълумоти дар ин чо овардашуда карор кардед? Агар хамин тавр бошад, хохиш мекунем тугмачаи "Ман Исоро имруз кабул кардам"-ро пахш кунед.

English



ба сахифаи точики баргардед

Бахшиш ба даст оварди? Чи тавр ман метавонам, ки бахшиши Худоро ба даст орам?
Facebook icon Twitter icon Pinterest icon Email icon
© Copyright Got Questions Ministries