Vraog
Besjteit God? Is d'r bewies veur 't besjtaon van God?
Antjwoord
Besjteit God? Ich vinj 't hiel intersant det d'r zoe väöl aandach waert gesjónke aan dees discussie. De lèste opiniepeilinge vertèlle ós det allewiel mier es 90% van alle miense in de waereld geluive in 't besjtaon van God of de ein of angere hoegere mach. En toch waert de verantjwoordelikheid óm te bewieze det God ech besjteit op de sjouwers gelach van de miense die geluive det D'r besjteit. Volges mich zauw det juus angersóm mótte zeen.
Mer 't besjtaon van God kan neet beweze, mer auch neet óntkèntj waere. De Biebel zaet zelfs det ver 't besjtaon van God in geluif mótte aannumme: “Zónger geluif is 't ónmäögelik óm God te plezere; wae tot 'M wilt kómme, mót tóch geluive det D'r besjteit, en wae 'M zeukt zal door Häöm beloend waere” (Hebreje 11:6). Es God 't zauw wille, den zauw D'r natuurlik gewoen kinne versjiene en de ganse waereld laote zeen det D'r besjteit. Mér es D'r det zauw doon, den zauw d'r gein raeje mier zeen óm in 'M te geluive. “Ómdes se mich gezeen höbs, geluif se. Gelökkig zien zuu die neet zeen, mér toch geluive.'” (Johannes 20:29)
Mer det beteikent neet det d'r gein bewies is veur 't besjtaon van God. De Biebel zaet: “De hemel vertèlt ós van Gods majesteit, 't oetsjpansel pries 't werk van Zien henj, de daag zaet 't taege de daag dae noch mót kómme, de nach vertèlt 't door aan de volgende nach. Toch waert d'r nieks gezag, gein woord gehuurd, 't is eine sjpraok zónger klank. Euver gans de aerd geit hun sjtöm, tot aan 't ènj van de waereld hun taal” (Psalm 19:2-4). Nao de sterre kieke, de groetheid van 't hielal begriepe, de wónjere van de natuur waornumme, de sjoenheid van de zónsóngergank zeen... al die dinger wieze op eine Sjöpper God. En es dees dinger nog neet genóg zeen, den is d'r ouch nog 't bewies veur God in oos eige herte. Praeker 3:11 vertèlt ós: “…en ouch haet Hae de miens inzich in de iewigheid gegaeve...” Deep in oos bènneste zit get wat herkèntj det d'r get besjteit boete dit laeve en boete deze waereld. Veer kinne dees kènnis waal op ein intelektewele meneer óntkènne, mer Gods aanwezigheid blief in ós en door ós besjtaon. Óndanks al deze dinger waarsjuwt de Biebel ós det sommige miense 't besjtaon van God nog steeds zulle óntkènne: “Maffe miense dènke: 'D'r is geine God'” (Psalm 14:1). Ómdet mier es 98% van alle miense in de gesjiedenis, in alle culture, in alle besjavinge en op alle kóntenente, geluif in 't besjtaon van eine God, mót d'r waal get zeen wat det geluif veroerzaakt.
Naeve de Biebelse argemente veur Gods besjtaon zeen dir ouch nog logiese argemente. Op de ierste plaats is d'r 't ontologiese argement. De póppelaerste vorm van 't ontologiese argement gebroekt 't concept van God óm 't besjtaon van God te bewieze. 't Begint mèt de volgende defenisie van God: “det woeveur geltj det d'r nieks groeters veurgesjteld kin waere”. Den waerd d'r geraejeneerd det “besjtaon” groeter is es “neet besjtaon”, en daoróm mót 't groetste veursjtelbare weze waal besjtaon. Es God neet zauw besjtaon, den zauw God neet 't groetste veursjtelbare weze zeen, mer det zauw de defenisie van God zelf taegesjpraeke. Ein twiede argement is 't teleologiese argement. 't Teleologiese argement zaet det d'r eine Goddelikke óntwerper gewaes mót zeen, ómdes se aan 't hielal kins zeen det 't manjefiek óntworpe is. Bieveurbeeld: es de aerd ein paar hónderd killemaeter dichterbie of verder van de zón aaf zauw sjtaon, den zauw 't meiste laeve óm ós haen neet mäögelik zeen. Es de elemente in oos atmesfeer ouch mer ein paar persent zauwe aafwieke van eur wirkelikke samesjtèlling, den zauw al 't laeve op aerd doedgaon. De kans det ouch mer ein einsig eiwitmolekuul toevallig zauw kinne óntsjtaon, is 1 op 10.243 (det is ein 10 gevolg door 243 nulle). Ein inkele cel besjteit oet miljoene eiwitmolekule.
Ein derde logiese argement veur 't besjtaon van God waert 't kosmologiese argement geneumd. Eder gevolg mót eine oerzaak höbbe. Dit hielal, en alles in det hielal, is ein gevolg. D'r mót get zeen wat 't ontsjtaon van alles mót höbbe veroerzaakt. Oetèntelik mót d'r “get onveroerzaakts” zeen, wat 't besjtaon van alles kin höbbe veroerzaakt. Det “onveroerzaakte dènk” is God. Ein veerde argement sjteit bekènd es 't morele argement. Edere cultuur in de gesjiedenis haet ein of anger wèttelik sisteem gehad. Eder miens haet ein geveul veur good en fout. Moord, lege, sjtaele en immorele dinger waere biena euveral aafgekeurd. Woe is dit idee vanaaf gekómme, es 't neet van eine heilige God is gekómme?
Óndanks al deze dinger vertèlt de Biebel ós det miense de dudelikke en neet te óntkènne kènnis van God zulle aafwieze en in plaats daovan eine läöge zulle geluive. Romeine 1:25 sjtèlt: “Zuu höbbe de waorheid euver God ingeruuld veur eine läöge; zuu veriere en aanbaeje wat gesjaope is in plaats van de Sjöpper, Dae tot in de iewigheid gepreze mót waere. Ame.” De Biebel zaet verder ouch det miense gein ekskuus höbbe om neet in God te geluive: “Zien onzichbare eigesjappe zeen al vanaaf de sjöpping van de waereld te zeen in Zien werke. Zien iewige krach en Goddelikheid zeen veur 't versjtandj waor te numme. D'r is nieks det hun kin verekskezere.” (Romeine 1:20)
Väöl miense zègke det ze neet in God geluive ómdet dit “neet weitesjappelik” is of “ómdet d'r gein bewies is”. Mer de echte raeje is det wen miense toegaeve det d'r eine God is, zuu zich ouch mótte realisere det zuu verantjwoording aan God mótte aaflègke en det zuu Gods vergaeving nudig höbbe (Romeine 3:23; 6:23). Es God besjteit, den hauwt D'r ós aansjpraokelik veur oos laeves. Es God neet besjteit, den kinne ver doon wat ver ouch mer wille, zónger ós zörg te make euver ein mäögelik oerdeil van God. Ich geluif persuunlik det dit de raeje is waoróm zoe väöl miense in oos maotsjappie zich vashauwe aan de evolusielier. Dit geuf miense namelik ein alternatief veur ein geluif in God de Sjöpper. God besjteit en deep van bènne wèt eder miens ouch det D'r besjteit. 't Feit det sommige zoe agressief probere om Zien besjtaon te óntkénne, is feitelik op zich al ein argement veur zien besjtaon.
Laot ich nog ein lèste argement gaeve veur 't besjtaon van God. Wie kin ich weite det God besjteit? Ich weit det God besjteit ómdet ich edere daag mèt 'M kal. Ich kin 'M neet huurbaar tot mich hure sjpraeke, mer ich veul Zien aanwezigheid, ich veul Ziene leijende handj, ich kèn Zien leefde, ich verlang nao Zien genade. In mien laeve zeen dinger gebeurd die allein mer verklaord kinne waere mèt 't besjtaon van God. God haet mich op zoen wónjerlikke meneer gered en mien laeve verangerd, det ich nieks angers kin doon es Zien besjtaon erkènne en Häöm prieze. Gein inkele van dees argemente kinne op zich emes euvertuge, es hae of zuu weigert te akseptere wat zoe versjrikkelik dudelik is. Gods besjtaon mót oetèntelik in geluif waere aangenómme (Hebreje 11:6). Geluif in God is geine blinje sjpróng in 't duuster; 't is eine veilige sjtap in ein klaor verleechte kamer wao 90% van alle miense zich al bevènje.
English
Besjteit God? Is d'r bewies veur 't besjtaon van God?