Pytanie
Czy zbiorowe wyznanie grzechu jest biblijne?
Odpowiedź
Zbiorowe wyznanie jest wtedy, gdy określona wspólnota spotyka się razem, aby wyznać przed Bogiem zbiorowy grzech. Dobrze znanym przykładem zbiorowego wyznawania jest ogłoszenie przez Abrahama Lincolna narodowego dnia modlitwy i postu: "Zapomnieliśmy o Bogu. Zapomnieliśmy o łaskawej ręce, która zachowała nas w pokoju, pomnożyła, ubogaciła i umocniła; i na próżno wyobrażaliśmy sobie, w ułudzie naszych serc, że wszystkie te błogosławieństwa zostały stworzone przez jakąś naszą wyższą mądrość i cnotę. Odurzeni nieprzerwanym sukcesem, staliśmy się zbyt samowystarczalni, by odczuwać konieczność odkupienia i zachowania łaski, zbyt dumni, by modlić się do Boga, który nas stworzył! Wypada nam się ukorzyć przed urażoną Mocą, wyznać nasze grzechy narodowe i modlić się o łaskę i przebaczenie” (podpisanego 30 marca, 1863r.). W całej proklamacji prezydent Lincoln używa zaimków w liczbie mnogiej, takich jak my i nasz, i wspomina „grzechy narodowe.” Amerykanie, którzy przyłączyli się do tego „dnia modlitwy narodowej i uniżenia”, byli zaangażowani w zbiorowe wyznanie grzechów.
Zbiorowe wyznanie grzechu jest publiczne, ale jest różne od innego rodzaju publicznego wyznania grzechu. Na przykład, osobiste wyznanie grzechu może dotyczyć indywidualnego przychodzenia przed wspólnotę i przed Boga, aby wyznać osobisty czy ukryty grzech. W zbiorowej spowiedzi jednostka przewodzi społeczności w publicznym wyznawaniu grzechów wspólnych dla tej społeczności. Biblia nie nakazuje zbiorowej spowiedzi, ale jest modelowana jako odpowiedni środek wspólnotowej skruchy i pokory przed Bogiem.
Bóg akceptuje zbiorowe wyznanie grzechów, wzór dla Żydów widzimy w 2 Ks. Kronik 7.14 "i ukorzy się mój lud, który jest nazwany moim imieniem, i będą się modlić, i szukać mojego oblicza, i odwrócą się od swoich złych dróg, to Ja wysłucham z niebios, i odpuszczę ich grzechy i ich ziemię uzdrowię." Bóg wypowiedział te słowa do Salomona w kontekście poświęcenia świątyni w Jerozolimie. Bóg nie ustanawiał formatu liturgicznego; podkreślał raczej zasadę miłosierdzia nad społecznością, która przed Nim żyje w pokorze.
Najwyraźniejszy przykład zbiorowego wyznania w Biblii znajduje się w Ks. Ezdrasza 9-10. Ezdrasz właśnie dowiedział się o ogromnych grzechach Izraela, które zbezcześciły całą społeczność. W szczególności izraelscy mężczyźni zaczęli poślubiać pogańskie kobiety z otaczających ich narodów, a takie małżeństwa zostały wyraźnie zakazane przez Boga (5 Ks. Mojżeszowa 7.3). Ezdrasz przyszedł do Boga płacząc i wyznając grzech ludu: "Boże mój! Wstydzę się i nie ośmielam się nawet podnieść swojego oblicza do ciebie, Boże mój, gdyż nasze winy wyrosły nam ponad głowę, a nasze grzechy dosięgły aż nieba [...] lecz co mamy teraz rzec, Boże nasz, skoro znowu przekroczyliśmy twoje przykazania, które nadałeś przez swoje sługi, proroków..." (Ks. Ezdrasza 9.6, 10-11). Gdy się modlił w świątyni, duża grupa ludzi przyłączyła się do jego płaczu i wyznania swojego grzechu. Ważne jest by zauważyć, że biblijnemu wyznaniu zawsze towarzyszy szczery żal i skrucha. Zwykłe nazwanie grzechu nie jest całkowitym wyznaniem. W tej sytuacji w Ks. Ezdrasza, ludzie podążają za swoim płaczem i wyznaniem grzechu obmyślając i realizując plan odesłania obcych, zakazanych żon.
Inny godny uwagi przykład zbiorowego wyznania znajduje się w Ks. Jonasza: "Wtedy obywatele Niniwy uwierzyli w Boga, ogłosili post i oblekli się we włosiennice, wielcy i mali. A gdy wieść o tym doszła do króla Niniwy, wstał ze swojego tronu, zdjął swój płaszcz i oblókł się we włosiennicę, i usiadł w popiele. Na polecenie króla i jego dostojników ogłoszono taki rozkaz: Ludzie i zwierzęta, bydło i owce niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i niech nie piją wody! Niech włożą włosiennice, zarówno ludzie jak i bydło, i niech żarliwie wołają do Boga, niech każdy zawróci ze swojej złej drogi i od bezprawia, własnoręcznie popełnionego. A może Bóg znów się użali i odstąpi od swojego gniewu, i nie zginiemy" (Ks. Jonasza 3.5-9). Ponownie w przypadku Niniwy konkretna wspólnota uświadomiła sobie swoją winę przed Bogiem i uniżyła się w publicznej, wspólnotowej spowiedzi i pokucie. Chociaż spowiedź nie jest konkretnie wymieniona we fragmencie, wynika to z wezwania do pokuty i „odwrócenia się” od zła i przemocy, które były tak powszechne w ich kulturze. Nawet w ewidentnie pogańskiej społeczności, kiedy ludzie uznają Boga, zgadzają się z Nim, że ich grzech jest zły i aktywnie porzucają swoje grzechy, Bóg okazuje miłosierdzie.
English
Czy zbiorowe wyznanie grzechu jest biblijne?
