Pitaken
Punapa Mamung Gusti Yesus Marginipun Tumuju ing Swarga?
Wangsulan
“Kula saestu tiyang sae, saengga kula saged lumebet Kratoning Swarga.”
“Inggih, kula nindakaken bab ingkang awon, nanging kula nggih nindakaken langkung kathah bab ingkang sae, uga kula kepengin lumebet Kratoning Swarga.”
“Gusti Allah boten kepengin ngintunaken kula lumebet neraka namung amargi kula boten gesang sarana dedasar Kitab Suci.”
Zaman punika sampun berubah! “Namung tiyang ingkang saestu awon kadosdene nyiksa lare-lare uga mejahi ingkang kalebetaken dhateng neraka.”
Punika sedaya alesan-alesan ingkang umum ing antawisipun tiyang kathah, nanging kasunyatanipun, sedaya wau palsu. Iblis, panguasa donya, nandur gagasan-gagasan punika ing pikiran kita. Iblis, lan sok sintena ingkang ngetut wingking ing marginipun, dados mengsahipun Gusti Allah (1 Petrus 5:8). Iblis tansah nyamar dados pribadi ingkang sae (2 Korinta 11:14), nanging iblis ngendalekake sedaya pikiran ingkang boten nderek Gusti Allah. “Yaiku wong kang ora pracaya, kang angen-angene wus dipicakake dening allahe jaman iki, temahan wong mau ora padha ndeleng cahyaning injile kamulyane Sang Kristus, kang dadi citrane Gusti Allah.” (2 Korinta 4:4).
Goroh menawi pitados bilih Gusti Allah boten praduli tumrap dosa-dosa ingkang alit, lan bilih neraka punika kacadangaken tumrap “tiyang awon.” Sedaya dosa misahaken kita saking Gusti Allah, sanadyan namung “goroh alit tumrap samukawis ingkang sae”. Saben tiyang sampun nglampahi dosa, lan boten wonten satunggal kemawon ingkang cekap sae kangge nggayuh kratoning swarga piyambak (Rum 3:23). Mlebet wonten ing swarga boten adedasar punapa kasaenan kita langkung kathah tinimbang karisakan kita, menawi punika ukuranipun mila sedaya manungsa badhe mokal lumebet swarga.
“Nanging manawa bab iku kalakone awit saka sih-rahmat, dadine wus ora marga saka panggawe maneh, sabab yen ora mangkono, kang diarani sih-rahmat iku wus dudu sih-rahmat maneh” (Rum 11:6). Boten wonten pendamel sae ingkang sangguh ngenerna manungsa lumebet Kratoning Swarga (Titus 3:5).
“Padha lumebua metu ing lawang kang ciyut, awit amba lawange lan jembar dalane kang anjog ing karusakan, mangka akeh wong kang padha metu ing kono” (Mateus 7:13). Sanadyan menawi saben tiyang gesang wonten ing salebeting dosa, uga botan kathah ingkang pitados dhumateng Gusti Allah, Gusti Allah boten badhe nampi alesan punika. “Kowe biyen padha dumunung ana ing kono, awit kowe ngenut lakuning donya iki, lan mbangun-miturut marang panguasane Karajan awang-awang, yaiku roh kang saiki lagi nandukake dayane ana ing satengahe para wong duraka” (Efesus 2:2).
Nalika Gusti Allah nitahaken jagad, jagad punika sampurna. Sedaya sae sanget. Lajeng Panjenenganipun nitahaken Adam uga Hawa, sarta paring kamardikan kangge nemtokaken piyambak punapa ingkang dipunpengini, satemah saged milih punapa badhe ndherek lan ngabekti dhumateng Gusti Allah punapa boten. Nanging Adam uga Hawa, ingkang wiwitan katitahaken dening Gusti Allah, sampun kagodha satan supados boten mituhu dhumateng Gusti Allah, uga sami nglampahi dosa. Punika ingkang misahaken Adam lan Hawa (lan sadaya tiyang ingkang gesang sasampunipun Adam lan Hawa, ugi kalebet kita) saking kawontenan ingkang saged nutup sesambetan kaliyan Gusti Allah. Panjenenganipun sampurna lan boten saged kendel wonten satengahipun dosa. Dene kita, tiyang dosa, boten saged nebihaken patrapan dosa punika saking kita piyambak. Satemah, Gusti Allah ingkang mbucal saengga kita saged manunggil kaliyan Panjenenganipun ing swarga. “Awitdene Gusti Allah anggone ngasihi marang jagad iku nganti masrahake Kang Putra ontang-anting, supaya saben wong kang pracaya marang Panjenengane aja nganti nemu karusakan, nanging nduwenana urip langgeng” (Yokanan 3:16). “Awitdene pituwase dosa iku pati, balik sih-peparinge Gusti Allah iku urip langgeng ana ing Sang Kristus Yesus, Gusti kita” (Rum 6:23).
Gusti Yesus sampun miyos wonten ing donya satemah Panjenenganipun saged mucal kita bab margi punika uga seda karana dosa kita satemah kita boten kedah nglampahi pejah. Tigang dinten sasampunipun seda, Panjenenganipun wungu saking antawisipun tiyang pejah, nelakaken bilih Panjenenganipun piyambak sampun menang saking pati. (Rum 4:25), Panjenenganipun dados lantaran saking juranging pamisah antawisipun Gusti Allah uga manungsa satemah kita saged nggadhahi sesambetan pribadi kaliyan Panjenenganipun menawi kita pitados namung dhumateng Panjenenganipun.
“Wodene menggah gesang langgeng punika manawi tiyang sami wanuh kaliyan Paduka, Allah ingkang sejati piyambak, sarga dhateng Yesus Kristus utusan Paduka” (Yokanan 17:3). Kathah sanget tiyang ingkang pitados dhumateng Gusti Allah, malah Iblis ugi pitados. Nanging kangge nampeni kawilujengan, kita kedah mratobat dhumateng Gusti Allah, damel sesambetan pribadi, nilar sedaya dosa kita uga ndherek Panjenenganipun.
Kita kedah pitados dhumateng Gusti Yesus kaliyan sedaya ingkang kita gadahi uga kita tindakaken. “Yaiku kabeneraning Allah kang awit saya pracaya marang Gusti Yesus Kristus tumrap kabeh wong kang padha pracaya, awit ora ana beda-bedane” (Rum 3;22). Kitab Suci mucalaken bilih boten wonten margi ingkang milujengaken kajawi nglangkungi Kristus. Gusti Yesus ngandika wonten ing Yokanan 14:6, “Aku iki dalane sarta jatine kayekten lan kauripan. Ora ana wong siji-sijia kang bisa sowan marang Sang Rama, manawa ora metu ing Aku.”
Inggih namung Gusti Yesus margining kawilujengan sabab namung Panjenenganipun ingkang saged ngruwat paukumaning dosa kita (Rum 6:23). Boten wonten kapitadosan sanes ingkang mucal lebeting utawi agenging dosa lan pituwasipun. Boten wonten kapitadosan sanes ingkang nawekaken pangruwat ingkang tanpa wates tumrap dosa ingkang saged kasadiyakaken dening Gusti Yesus. Boten wonten “pamanggih kapitadosan” sanes dene Gusti Allah manjilma manungsa (Yokanan 1:1, 14) -- namung satunggaling margi kangge nebus utang ingkang tanpa wates. Gusti Yesus kedah dados Gusti supados Panjenenganipun saged ngruwat utang kita. Gusti Yesus kedah dados manungsa supados Panjenenganipun saged seda. Kawilujengan namung kasadiyakaken lumantar kapitadosan dhumateng Gusti Yesus Kristus! “Kaliyan malih boten wonten karahayon wonten ing sintena kemawon, kajawi wonten ing Panjenenganipun, amargi ing sakurebing langit punika boten wonten asma sanesipun ingkang kaparingaken dhateng manungsa, ingkang dados margining karahayon kita” (Lelakone Para Rasul 4:12).
Punapa panjenengan sampun damel pancasan tumprap Kristus sarana punapa ingkang sampun panjenengan waos? Menawi sampun, sumangga klik wonten ing seratan “Kula sampun nampi Kristus dinten punika” wonten ing ngandhap punika.
English
Punapa Mamung Gusti Yesus Marginipun Tumuju ing Swarga?
