Pitaken
Punapa Kaillahianipun Kristus Punika Alkitabiah?
Wangsulan
Kajawi pangandikanipun Gusti Yesus ingkang teges bab Sariranipun, para sakabat ugi ngakeni kaillahianipun Sang Kristus.
Para sakabat mratelakaken bilih Yesus kagungan panguwaos kangge paring pangapunten tumrap dosa; satunggaling bab ingkang namung saged katindakaken dening Gusti Sang Yehuwah, ngelingi dosa punika pandamel nglawan Gusti (Lelakone Para Rasul 5:31; Kolose 3:13, bandingaken kaliyan Jabur 130:4; Yeremia 31:34).
Sesambetan raket sanget kaliyan pratelan punika, Yesus ugi ngandika badhe “ngadili sedaya ingkang gesang miwah ingkang pejah” (2 Timoteus 4:1). Tomas mangsuli makaten: “dhuh Pangeran kawula, Gusti kawula!” (Yokanan 20:28). Paulus ngaturi Gusti Yesus “Gusti kang Maha Agung sarta Pamarta” (Titus 2:13), sarta mratelakaken bilih saderengipun Gusti Yesus manjilma, Panjenenganipun gesang “ngagem sipating Allah” (Filipi 2:5-8).
Panyerat Kitab Ibrani nyariosaken bab Gusti Yesus bilih “Dhuh, Allah, dhampar Paduka punika langgeng salaminipun” (Ibrani 1:8).
Yokanan nyariosaken bilih, “Ing kala purwa Sang Sabda iku ana, dene Sang Sabda iku nunggil karo Gusti Allah sarta Sang Sabda iku Gusti Allah” (Yokanan 1:1).
Conto-conto ayat Kitab Suci ingkang mucal bab kaillahianipun Sang Kristus punika kathah sanget (sumangga ningali Kitab Wahyu 1:17; 2:8; 22:13; 1 Korinta 10:4; 1 Petrus 2:6-8; bandhingaken kaliyan Jabur 18:2; 95:1; 1 Petrus 5:4; Ibrani 13:20), ayat punika sampun cekap kangge nedahaken bilih Kristus punika dipuntingali kaillahianipun dening para pandherekipun.
Gusti Yesus inggih kaaturan gelar ingkang unik YHWH (kawaos “Yehuwah”-- asma ingkang resmi saking Gusti Allah) ing Prajanjian Lawas. Gelar ing Prajanjian Lawas “Panebus” (Jabur 130:7; Hosea 13:14) kaagem dening Gusti Yesus wonten ing Prajanjian Anyar (Titus 2:13; Wahyu 5:9).
Yesus kasebat Immanuel (“Gusti nunggil kalawan kita" ing Mateus 1). Ing Zakharia 12:10, Yehuwah ingkang ngandika, “Satemah iku bakal padha mandeng marang kang wus katuwek dhewe.” Nanging Prajanjian Anyar matrapaken punika tumrap pangurbananipun Gusti Yesus (Yokanan 19:37; Wahyu 1:7). Manawi punika Yehuwah ingkang kasuduk uga kapandeng, lan Yesus punika inggih tiyang ingkang kasuduk uga kapandeng, mila Yesus punika Yehuwah.
Paulus napsiraken Yesaya 45:22-23 kangge nyebat Yesus wonten ing Filipi 2:10-11. Langkung tebih, asmanipun Yesus kasandhing kaliyan asman Yehuwah ing salebeting pandonga “Sih-rahmat ana ing kowe lan tentrem rahayu saka Gusti Allah, Rama kita, lan saka Gusti Yesus Kristus” (Galati 1:3; Efesus 1:2).
Punika badhe dados panyenyamah bilih Kristus punika sanes Gusti. Asmaipun Yesus kasandhingaken kaliyan Yehuwah nalika Yesus nitahaken supados mbaptis “wonten ing asmanipun (tunggal) Sang Rama lan Sang Putra lan Sang Roh Suci” (Mateus 28:19; sumangga ugi mirsani 2 Korinta 13:14). Wonten Ing kitab Wahyu Yokanan ngandika sadaya tumitah memuji Sang Kristus (Cempening Allah) -- mila Yesus boten kalebet ing antawisipun ingkang tumitah (5:13).
Pakaryan ingkang namung saged kasampurnakaken dening Gusti dipun pitadosaken dhumateng Gusti Yesus. Gusti Yesus boten namung wungu saking pati (Yokanan 5:21; 11:38-44), sarta paring pangapuntening dosa (Lelakone Para Rasul 5:31; 13:38), Panjenenganipun ingkang ngasta lan nyanggi jagad (Yokanan 1:2; Kolose 1:16-17)!
Bab punika malah damel langkung kiyat tumraping satunggal tetimbangan bilih Yehuwah ngandika Panjenenganipun piyambakan sadangunipun nitahaken (Yesaya 44:24). Langkung malih, Kristus kagungan kawicaksanan ingkang namung saged dipungadhahi dening sipating kaillahian: kalanggengan (Yokanan 8:58), wonten ing pundia papan (Mateus 18:20, 28:20), maha mirsani (Mateus 16:21), maha kuwaos (Yokanan 11:38-44).
Ngakeni bilih panjenenganipun punika Gusti Allah lan ngapusi manungsa supados pitados bilih panjenenganipun punika Gusti, punika benten sanget kaliyan mbuktekaken bilih panjenenganipun punika Gusti.
Kristus mratelakaken bukti tumrap punapa ingkang katerangaken bab kaillahianipun mawi kathah mukjijat uga malah wungu saking pati. Conto mukjijatipun Gusti Yesus kaleblet ngewahi toya dados anggur (Yokanan 2:7), mlampah ing sanginggiling toya (Mateus 14:25), nikelaken barang-barang (Yokanan 6:11), maluyakaken tiyang wuta (Yokanan 9:7), tiyang pincang (Markus 2:3), sarta tiyang ingkang gerah (Mateus 9:35; Markus 1:40-42), malah ugi nggesangaken tiyang pejah (Yokanan 11:43-44; Lukas 7:11-15; Markus 5:35).
Malah, Kristus piyambak inggih wungu saking pati. Tebih sanget saking mitos babagan pati, wungunipun dewa ingkang dipun akeni dening agami sanes, boten wonten kapitadosan babagan wungu saking pati ing agami sanes, lan boten wonten pangaken sanes ingkang gadhah panegesan kathah kados dene ing Kitab Suci.
Miturut Dr. Gary Habermas, sakirang-kirangipun wonten kalihwelas (12) bukti sejarah ingkang kedah dipunakeni, malah para sarjana sanes-Kristen ingkang ngakeni:
1. Yesus seda kasalib.
2. Panjenenganipun kakubur.
3. Sedanipun nyebabaken para sakabat nglokro sarta kecalan pangajeng-ajeng.
4. Pasareanipun Gusti Yesus ingkang katutup (utawi dipun cariosaken katutup) dados kosong ing sawetawis dinten sasampunipun.
5. Para sakabat pitados bilih sami ngalami nyumurupi wungunipun Yesus.
6. Sasampunipun punika para sakabat sami ewah saking anggenipun mangu-mangu lan dados sami pitados kanthi mantep.
7. Pawartos punika ingkang dados pusating piwucal ing wiwitaning Pasamuwan.
8. Pawartos punika kawucalaken ing Yerusalem.
9. Minangka asiling piwucal punika, Pasamuwan lair uga mindhak ageng.
10. Dinten wungunipun, Minggu, kagantos Sabat (Setu) dinten ingkang utami minangka pangabekti.
11. Yakobus, ingkang mangu-mangu, gantos agami nalika piyambakipun ugi pitados bilih piyambakipun nyumurupi wungunipun Yesus.
12. Paulus, mengsahipun tiyang Kristen, mratobat lumantar anggenipun ngalami ingkang dipun pitadosi nyumurupi wungunipun Yesus.
Malah manawi sok sintena ingkang dados tokoh ing deretan ingkang mangu-mangu, namung sakedhik ingkang betah bukti bab pawungon sarta bukti bab piwucal: Sedanipun Yesus, kakubur, pawungon, sarta seserepan (1 Korinta 15:1-5).
Sanadyan mbok menawi wonten kathah teori ingkang nerangaken satunggal utawi kalih bukti ing nginggil, namung naning wungu saking pati ingkang nerangaken sarta nyariosaken tumrap sadaya tiyang. Para pangritik ngakeni bilih para sakabat nyariosaken sami nyumerepi wungunipun Yesus. Boten wonten ingkang goroh punapa dene impen saged ngewahi tiyang nindakaken caraning patangen.
Ingkang kaping pisan, kauntungan punapa ingkang badhe sami dipun gayuh? Kakristenan punika boten kondang sarta mesthi boten ngasilaken bandha tumrap tiyang.
Ingkang kaping kalih, tiyang ingkang goroh boten purun dados martir. Boten wonten katerangan ingkang langkung sae katimbang patangen tumrap pepenginanipun para sakabat nglampahi pati ingkang nggegirisi awit kapitadosanipun. Mila, kathah tiyang pejah awit saking goroh bilih ingkang kapikiraken punika leres, nanging boten wonten tiyang ingkang pejah awit punapa ingkang dipun sumurupi punika boten leres.
Wusananipun: Kristus ngandika bilih Panjenenganipun punika Yehuwah, Panjenenganipun asipat Gusti (boten namung “salah satunggaling gusti, nanging Gusti ingkang sejatos), para pandherekipun (tiyang Yahudi ingkang sampun nyembah brahala ingkang nggegirisi) pitados dhumateng Panjenenganipun sarta pasrah bongkokan dhumateng Panjenenganipun. Sang Kristus mbuktekaken pangandikanipun bab sipating kaillahianipun mawi mukjijat-mukjijat kalebet wungu saking pati ingkang ngewahi jagad.
Boten wonten pamanah sanesipun ingkang saged nerangaken kanyatan punika.
English
Punapa Kaillahianipun Kristus Punika Alkitabiah?
