Pitaken
Kados Pundi Kula Saged Ngungguli Dosa ing Salebeting Gesang Kakristenan Kala?
Wangsulan
Kitab Suci maringaken kathah sumber kangge mbiyantu kita ing upaya ngatasi dosa. Ing salebeting gesang punika, kita boten badhe saged unggul ing dosa (1 Yokanan 1: 8), nanging punika mesthi dados tujuaning kita. Kanthi pitulung saking Gusti, kita saged ngatasi dosa uga saged dados kados Kristus, ateges nggadhahi sipatipun Kristus.
(1) Roh Suci
Satunggaling peparing ingkang sampun kaparingaken Gusti dhateng kita sedaya (gerejanipun Gusti Yehuwah) satemah saged nggayuh kaunggulan ing gesangipun tiyang Kristen inggih punika Roh Suci. Gusti mbedakaken antawisipun kedagingan sarta wohing Roh wonten ing Galati 5:16-25. Ing perangan punika kita katimbalan supados lumampah ing salebeting Roh. “Sedaya tiyang pitados punika sampun sami kadunungan Roh Suci, nanging perangan ayat punika mratelakaken dhateng kita bilih kita kedah lumampah salebeting Roh, pasrah dhateng panuntuning Roh. Punika tegesipun milih langkung pasrah dhateng panyurunging Roh Suci ingkang makarya ing salebeting gesang katimbang nuruti pepenginaning kadagingan kita”.
Bentenipun bilih Roh Suci saged damel gesanging tiyang pitados kados dene ingkang kapratelakaken ing gesangipun Petrus, ingkang saderengipun kapenuhan Roh Suci nyelaki Gusti Yesus kaping tiga, sarta sesampunipun punika piyambakipun mratelakaken bilih badhe ndherek Sang Kristus ngantos dumugining pati. Sesampunipun kapenuhan, piyambakipun wicanten sacara blak-blakan uga saestu leres dhumateng tiyang Yahudi nalika Pentakosta.
Tiyang ingkang lumampah ing salebeting Roh Suci boten gampang pasrah dhateng bab ingkang ngalang-alangi panyurunging Roh (“Aja nyirep Sang Roh” kados ingkang kacariosaken ing 1 Tesalonika 5:19) nanging kosok wangsulipun piyambakipun badhe kapenuhan Roh Suci (Efesus 5:18-21). Kados pundi kapenuhan dening Roh Suci punika? Wiwitanipun, Gusti ingkang milih prastawa kados dene ing Prajanjian Lawas. Panjenenganipun milih pribadi sarta kadadosan ingkang katemtokaken ing Prajanjian Lawas kangge maringi pribadi kala wau. Panjenenganipun milih kangge nyampurnakaken pakaryan ingkang dipunkersakaken supados katindakaken (Purwaning Dumadi 41:38; Pangentasan 31:3; Wilangan 24:2; 1 Samuel 10:10; lsp.). Kula pitados bilih wonten katerangan ing Efesus 5:18-21 lan Kolose 3:16 bilih Gusti milih menuhi tiyang ingkang ngraosaken piyambak Pangandikanipun Gusti minangka bukti saking kasunyatan bilih akibating saben pangraos ing ayat-ayat punika sami kemawon. Lajeng, punika badhe mbeta kita dhateng sumber ingkang salajengipun.
(2) Sabdanipun Gusti Yehuwah, Kitab Suci
2 Timoteus 3:16-17 mratelakaken bilih Gusti sampun maringi kita Sabdanipun supados njangkepi anggen kita nindakaken bab ingkang sae. Mucal kados pundi kita nglampahi gesang lan pitados dhateng punapa, punika saestu nyata tumrap kita menawi kita sampun milih margi ingkang lepat, punika mitulungi kita wangsul dhateng margi ingkang leres, sarta mitulungi kita gesang wonten ing margi punika. Kados dene ingkang kapratelakaken ing Ibrani 4:12, gesang kanthi kakiyatan ingkang ageng sarta saged rumerep ing manah kita kangge mbasmi bab-bab ingkang paling lebet ingkang pawicantenan sacara manungsa boten saged nglangkungi. Panyerat kitab Jabur carios bab ewah-ewahan kakiyataning gesangipun wonten ing Jabur 119:9, 11, 105 sarta ayat-ayat sanesipun. Yosua inggih ngandika bilih kuncining kamenanganipun ngatasi mengsah-mengsahipun (satunggaling pasemon tumrap paperanganing karohanen kita) punika boten nyupekaken sumber punika nanging nggilut-gilut rina wengi. Yosua netepi prajanji kala wau satemah piyambakipun saged menang ing paperanganipun tumrap lemah prajanjian.
Sumber punika biasanipun kita sepelekaken. Kita ngatingalaken pakurmatan kita sarana mbeta Kitab Suci kita ing gereja utawi maos renungan padintenan utawi maos satunggal bab saben dinten, nanging kita gagal ngapalaken utawi nggegilut sarta matrapaken ing salebeting gesang kita, ngakeni dosa kita kados ingkang dipunpratelakaken ing pamaos kita kala wau. Kita asring kados tiyang boten purun nedha utawi kemaruk nalika kita ngadhepi Kitab Suci. Kita namung nggegilut sauntawis cekap kangge gesang karohanen kita lumantar “nedha saking Sabdaning Gusti” mawi cara kesah dhateng gereja (nanging boten nate nggegilut kanthi cekap supados karohanen kita kiyat/sehat, sansaya tumindhak sae minangka tiyang Kristen). Utawi kita asring “nedha” Sabdaning Gusti punika nanging boten nate nggegilut kanthi dangu supados ngangsalaken gisi karohanen ingkang cekap saking anggen kita nggegilut Pangandikaning Gusti punika.
Punika wigatos menawi panjenengan dereng nyinaoni Pangandikanipun Gusti kanthi saestu ing gesang saben dinten, sarta dereng ndadosaken ing padintenan panjenengan ngapalaken ayat-ayat ingkang gumathok ing manah ingkang katindakaken dening Roh Suci, mila panjenengan kedah miwiti ndadosaken bab punika minangka satunggaling bab ingkang kedah katindakaken ing padintenan panjenengan. Ugi kausulaken supados miwiti damel cathetan (punapa ing komputer menawi panjenengan ngetik langkung cepet katimbang nyerat mawi tangan) utawi ing satunggaling buku cathetan, uga sapanunggalanipun. Punika dadosa satunggaling padamelan padintenan lan sampun nilaraken Pangandikanipun Gusti ngantos panjenengan nyerat bab ingkang panjenengan pethik saking ayat-ayat punika. Kula asring nyathet pandonga-pandonga dhumateng Gusti supados Panjenenganipun ngewahi kula ing bab-bab kados ingkang kapangandikakaken dhateng kula langkung Sabdanipun. Kitab Suci punika alat ingkang dipun agem dening Roh Suci ing salebeting gesang kita sarta gesanging tiyang sanes (Efesus 6:17), bab ingkang dasar lan wigatos sanget minangka tameng ingkang kaparingaken Gusti dhumateng kita supados kita ginakaken ing paperangan karohanen kita (Efesus 6:12-18).
(3) Pandonga
Punika bab sumber saklajengipun ingkang perlu, ingkang sampun kaparingaken dening Gusti. Kaliyan malih, punika sumber ingkang asring kaucapaken dening tiyang Kristen nanging awis-awis katindakaken. Kita gadhah kempalan pandonga, wekdal kangge ndedonga, lan sapanunggalanipun, nanging kita boten manggih punika kaginakaken kados dene ingkang katuladakaken dening gereja wiwitan (Lelakone Para Rasul 3:1; 4:31; 6:4; 13:1-3, lan sapanunggalanipun). Paulus makaping-kaping nyebut kados pundi piyambakipun ndedonga kangge paladosanipun. Makaten ugi ingkang kedah kita tindakaken, menawi kita piyambak, migunakaken sumber agung ingkang sumadiya tumrap kita. Awit Gusti sampun maringi kita prajanji ingkang endah bab pandonga (Mateus 7:7-11; Lukas 18:1-8; Yokanan 6:23-27; 1 Yokanan 5:14-15, lan sapanunggalanipun). Kaliyan malih, Paulus nglebetaken punika wonten ing bagianipun kangge nyiapaken paperangan karohanen (Efesus 6:18)!
Sapinten wigatosipun? Menawi panjenengan ningali malih dhateng Petrus, panjenengan enget pangandikanipun Kristus dhumateng piyambakipun wonten ing Taman Getsemani saderengipun panyelakipun Petrus. Wonten ing mrika, nalika Gusti Yesus ndedonga, Petrus tilem. Gusti Yesus nggugah piyambakipun sarta ngandika, “Padha meleka lan ndedonga, supaya kowe aja tumiba ing panggodha. Roh iku pancen cumadhang, nanging daging iku ringkih” (Mateus 26:41). Panjenengan, kados dene Petrus, kepengin nindakaken punapa ingkang sae nanging boten gadhah kakiyatan. Kita perlu tetep ndherek lan ngupados pepengetipun Gusti Allah, tetep nothok kori, tetep nyenyuwun -- dene Panjenenganipun badhe maringi kita kakiyatan ingkang kita perlokaken (Mateus 7:7). Nanging kita perlu ngaturi boten namung saking pangucaping tutuk ingkang prasaja tumrap sumber punika kemawon.
Kula boten mratelakaken bilih pandonga punika gaib. Boten. Gusti punika ngeram-eramaken. Pandonga punika pangaken ingkang prasaja saking kawontenan kita ingkang pas-pasan dene panguwaosing Gusti punika tanpa wates sarta ndherek Panjenenganipun punika kangge nampeni kakiyatan supados nindakaken punapa ingkang Panjenenganipun kersakaken tumrap kita (sanes punapa ingkang kita kepengini) (1 Yokanan 5:14-15).
(4) Gereja
Sumber ingkang pungkasan punika satunggal malih ingkang kita upakara nanging lajeng kita supekaken. Nalika Gusti Yesus ngintun para sakabatipun, Panjenenganipun ngutus para sakabat kalih-kalih (Mateus 10:1). Nalika kita maos bab lelampahan para rasul wonten Lelakone Para Rasul, para sakabat kala wau boten kesah piyambakan ing satunggal wekdal, nanging rombongan ingkang dumados saking kalih utawi langkung. Gusti Yesus ngandika bilih ing pundi kalih utawi tiga tiyang makempal wonten ing Asmanipun, Panjenenganipun inggih wonten ing satengahipun (Mateus 18:20). Panjenenganipun ngutus kita supados boten mundur saking pasadherekan kados ingkang katindakaken dening sawetawis tiyang nanging migunakaken wekdal punika supados sami ngiyataken ing salebeting sih katresnan sarta pandamel ingkang sae (Ibrani 10:24-25). Panjenenganipun dhawuh supados kita ngakeni kalepatan kita dhateng sesami (Yakobus 5:16). Wonten ing waosan ingkang wicaksana ing Prajanjian Lawas, kita dipun pangandikani bilih tosan nglandepaken tosan, tiyang nglandepaken sesaminipun (Wulang Bebasan 27:17). “Tapi telu ora gampang dipedhot.” Wonten kakiyatan ing cacah ingkang kathah (Kohelet 4:11-12).
Panjenengan saged manggihi sadherek jaler utawi sadherek estri wonten ing Sang Kristus (menawi panjenengan estri) saged mawi telepon utawi pepanggihan lan rerembagan sesarengan kados pundi anggenipun sami tumindak ing salebeting lelampahaning Kakristenanipun, kados pundi menawi sami gadhah sesanggen, uga sapanunggalanipun sarta sami ndongakaken satunggal uga satunggalipun lan tanggeljawab salebeting nindakaken Pangandikanipun Gusti tumrap pasadherekan, lan sapanunggalanipun.
Rikala ewah-ewahaning gesang punika cepet sanget. Kala-kala, uga wonten ing laladan sanes, dhateng langkung alon. Nanging Gusti sampun prasetya dhateng kita bilih menawi kita migunakaken sumber saking Panjenenganipun, Panjenenganipun badhe ngewahi gesang kita.
English
Kados Pundi Kula Saged Ngungguli Dosa ing Salebeting Gesang Kakristenan Kala?
