ਪ੍ਰਸ਼ਨ
ਕਿਆ ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਹੇ?
ਉਤੱਰ
ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਦਾ ਵਜੂਦ ਹੇਕ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਕਿਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਹੇ। ਅਯੂਬ ਅਸਾਂ ਸਾਰੇ ਨਾਲ ਏ ਆਖਦੇ ਹੁਵੇ ਗਾੱਲ ਕਿਤੇ ਕਿ,"ਆਦਮੀ ਜੋ ਇਸਤਰੀ ਕਲੋਂ ਪੈਦਾ ਸੇ, ਓ ਥੋਡੇ ਡਈ ਦਾ ਤੇ ਡੋਖ ਨਾਲ ਭਰਾ ਰਹਾੰਦੇ। ਓ ਫੋਲ ਦੇ ਸਮਾਨ ਖਿਲਦੇ, ਵਲਾ ਤੋਹਡਾ ਵੇਂਦੇ, ਓ ਛਾਂਹ ਦਿਨ ਕਲੀ ਢਲ ਵੇਂਦੇ, ਤੇ ਕਿਥਈ ਨਈ ਠਹਰਦਾ ਅਗਰ ਆਦਮੀ ਮਰ ਵਨੇ ਤਾਂ ਕਿਆ ਓ ਵਲਾ ਜਿੰਦਾ ਸੀਸੀ" (ਅਯੂਬ 14:1-2,14)। ਅਯੂਬ ਦੀ ਤਰਹ ਹੀ, ਅਸਾਂ ਸਾਰੇ ਕੂਂ ਹਿਨ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਲ ਚੁਨੌਤੀ ਮਿਲੀ ਹੇ। ਅਸਲ ਇਚ ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਦੇ ਬਾਦ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕਿਆ ਸ਼ਿੰਦੇ? ਕਿਆ ਸਾਧਾਰਨ ਤੌਰ ਵਿਚ ਸਦਾ ਵਜੂਦ ਹੀ ਖਤਮ ਸੀ ਵੇਸੀ? ਕਿਆ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਜੀਵਨ ਹੇਕ ਘੁਮਨ ਆਲੇ ਦਰਵਾਜੇ ਹੀ ਕਲੀ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉਤੇ ਆਵਨ ਤੇ ਇਨਦੇ ਕਲੋਂ ਵਾਪਸ ਵਨਨ ਨਾਲ ਆਖਿਰ ਇਚ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮਹਾਨਤਾ ਕੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਮਾਤ੍ਰ ਹੇ? ਕਿਆ ਹਰ ਕੋਈ ਹੇਰ ਝੇਝੀ ਝਗ ਉਤੇ, ਯਾਂ ਅਸਾਂ ਅਲਗ ਅਲਗ ਉਤੇ ਵੇਸੂੰ? ਕਿਆ ਕੀਥਈ ਸਚ ਇਚ ਸਵਰਗ ਵ੍ ਨਰਕ ਹੇ?
ਬਾਇਬਲ ਸਾਕੂੰ ਡਸੇਂਦੀ ਹੇ ਕਿ ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਦੇ ਬਾਦ ਹੀ ਬਸ ਜੀਵਨ ਕਾਹਨੀ, ਬਲਕਿ ਅਨੰਤ ਜੀਵਨ ਇਤਨਾ ਮਹਿਮਾਮਯ ਹੇ ਕਿ ਜੀਕੂੰ ਕੋਈ, ਆਂਖ ਕਾਹਨੀ ਡੀਠਾ, ਤੇ ਕਾਨ ਕਾਹਨੀ ਸੁਨਾ, ਤੇ ਜੋ ਬਾਤੇਂ ਆਦਮੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਇਚ ਵੀ ਕਾਹਨੀ ਆਈ, ਓ ਹੀ ਹੇਨ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਅਪਨੇਹ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਆਲੇ ਕਿਤੇ ਤਿਆਰ ਕਿਤੀ ਹੇਨ"(1ਕੁਰੰਥੀਓੰ 2:1)। ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ, ਸਰੀਰ ਇਚ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ, ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉਤੇ ਸਾਕੂਂ ਹਿਨ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਕੂ ਡੇਵਨ ਕਿਤੇ ਹਈ।"ਲੇਕਿਨ ਓ ਸਾਡੇ ਹੀ ਅਪਰਾਧੋਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਘਾਇਲ ਕਿਤਾ ਗੇਹ, ਓ ਸਾਡੇ ਅਧਰਮ ਦੇ ਕਮੋਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੁਚਲਾ ਗੇ, ਸਾਡੀ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਕਿਤੇ ਉਨਦੇ ਉਤੇ ਤਾਡ਼ਨਾ ਪਈ ਹਈ, ਕਿ ਉਨਦੇ ਕੋਡ਼ੇ ਖਾਵਨ ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਠੀਕ ਸੀ ਸਗੂੰ"(ਯਸਾਯਹ 53:5)। ਯਿਸ਼ੂ ਹੂੰ ਸਜਾ ਕੂੰ ਘੇਨ ਗੀਧੇ ਜਿਨਦੇ ਅਸਾਂ ਭਾਗੀ ਹਾਸੇ ਤੇ ਓ ਅਪਨੇਹ ਜੀਵਨ ਕੂਂ ਸਾਡੇ ਪਾਪੋਂ ਦੇ ਹਰਜਾਨੇ ਕੂੰ ਚੁਕਾਵਨ ਕਿਤੇ ਬਲੀਦਾਨ ਕਰ ਡੀਤੇ ਸੀ। ਤਰਹ ਜਿਹਾਡੇ ਬਾਦ, ਓ ਕਬ੍ਰ ਵਿਚੋਂ ਜੀ ਉਠੇ ਹੁਵੇ ਅਪਨੇਹ ਆਪ ਕੂੰ ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਦੇ ਉਤੇ ਜੀਤਾ ਹੁਆ ਸਾਬਿਤ ਕਿਤੇ ਸੀ। ਓ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉਤੇ ਚਾਲੀਸ ਡਈ ਤਕ ਰਹੇ ਤੇ ਸਵਰਗ ਵਨਨ ਕਲੋਂ ਪਹਲੇ ਹਜਾਰੋਂ ਲੋਗੋਂ ਕੂੰ ਡੀਖੇ। ਰੋਮਿਓਂ 4:25 ਆਖਦੀ ਹੇ ਕਿ, "ਓ ਸਾਡੇ ਅਪਰਾਧੋਂ ਕਿਤੇ ਪਕਡ਼ਵਾਇਆ ਗੇ, ਤੇ ਸਾਕੁਂ ਧਰਮੀ ਠਹਿਰਾਵਨ ਕਿਤੇ ਜਿਲਾਯਾ ਵੀ ਗੇ।"
ਮਸੀਹ ਦਾ ਵਲਾ ਜੀਵਨਾ ਹੇਕ ਪੂਰੀ ਤੌਰ ਏਚ ਲਿਖੀ ਹੁਈ ਘਟਨਾ ਹੇ। ਪੌਲੁਸ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਲੋਗੋਂ ਕੂੰ ਚੁਨੋਤੀ ਡੀਤੇ ਸੀ ਕਿ ਓ ਉਨਦੀ ਮਾਨਯਤਾ ਦੇ ਕਿਤੇ ਚਸ਼ਮਦੀਦ ਗਵਾਹੋਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰੇ, ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਉਨਦੀ ਸਚਾਈ ਦਾ ਸਾਮਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਲ ਕਾਹਨਾ ਹਈ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਵਲਾ ਜੀਵਨਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਮੂਲਭੂਤ ਸਬੂਤ ਹੇ, ਮਸੀਹ ਕੂੰ ਬਸ ਉਨਾ ਲੋਗੋਂ ਦੀ ਬਡੀ ਫਸਲ ਵਿਚੋਂ ਪਹਲਾ ਆਦਮੀ ਹਈ ਜੋ ਕਿ ਵਲਾ ਜੀਵਨ ਵਾਸਤੇ ਜਲਾਏ ਵੇਸੇਨ। ਸਰੀਰਿਕ ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਹੇਕ ਆਦਮੀ, ਆਦਮ, ਦੇ ਨਾਲ ਆਈ, ਜਿਨਦੇ ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਸਾਰੇ ਵਾਸਤਾ ਰਖੇਂਦੇ ਹਾਂ। ਲੇਕਿਨ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਕੂੰ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਏਚ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਏਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਨਾਲ ਗੋਦ ਗੀਧੇ ਗੇ ਸੇ ਕੂੰ ਨਵ ਜੀਵਨ ਡੀਤਾ ਵੇਸੀ।(1 ਕੁਰੰਥੀਓਂ 15:20-22)। ਜੀਵੇਂ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਕੂੰ ਜਲਾਏ, ਉਵੇਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਵੀ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਦੁਬਾਰਾ ਆਵਨ ਨਾਲ ਜੀ ਵੇਸੇਨ(1 ਕੁਰੰਥੀਓਂ 6:14)।
ਹਾਲਾਂਕਿਂ ਕਿ ਅਸਾਂ ਸਾਰੇ ਆਖਰ ਏਚ ਜਲਾਏ ਵੇਸੂਂ, ਲੇਕਿਨ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਸਵਰਗ ਵੇਚ ਕਾਨਾ ਵੇਸੀ। ਹਰੇਕ ਆਦਮੀ ਕੂੰ ਹਿਨ ਜੀਵਨ ਏਚ ਹੇਕ ਚੁਨਾਵ ਕੂੰ ਕਰਨਾ ਹੇ ਤੇ ਏ ਚੁਨਾਵ ਹਰੇਕ ਦੇ ਅਨੰਤ ਕਾਲ ਦੀ ਮੰਜਿਲ ਕੂੰ ਪਕਾ ਕਰੇਸੀ। ਬਾਈਬਲ ਆਖਦੀ ਹੇ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕਿਤੇ ਹੇਕ ਬਾਰ ਮਰਨਾ ਤੇ ਹੁਨਦੇ ਬਾਦ ਨਿਆਏ ਦਾ ਹੋਨਾ ਕਾਮਿਲ ਕਿਤਾ ਗੇ (ਇਬਰਾਨਿਓਂ 9:17) ਓ ਜਿਨਾਹ ਕੂੰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਏਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਾਰਨ ਨਾਲ ਧਰਮੀ ਬਨਾਇਆ ਗੇ ਅਨੰਤ ਜੀਵਨ ਕੂੰ ਪਾਸੇਨ , ਲੇਕਿਨ ਜੋ ਮਸੀਹ ਕੂੰ ਉਧਾਰਕਰਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਏਚ ਨੀ ਮੰਦੇ ਹੁਨਾਕੁਂ ਏਚ ਨਰਕ ਅਨੰਤ ਸਜਾ ਭੋਗਨ ਕਿਤੇ ਭੇਜਾ ਵੇਸੀ(ਮੱਤੀ 25:46)। ਨਰਕ, ਸਵਰਗ ਜੀਵੇਂ ਹੀ, ਬਸ ਵਜੂਦ ਏਚ ਰਾਹਵਨ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਹੀ ਕਾਹਨੀ, ਬਲਕਿ ਹੇਕ ਪਕਾ ਸਥਾਨ ਹੇ। ਏ ਓ ਸਥਾਨ ਹੇ ਜਿਥਾਂਹ ਕਰੇ ਅਧਰਮੀ, ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਨਾ ਖਤਮ ਸਿਵਨ ਆਲੇ, ਅਨੰਤ ਕਾਲਿਨ ਗੁਸੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰੇ ਸੇਨ। ਨਰਕ ਦਾ ਵਿਵਰਨ ਹੇਕ ਏਂਝੇ ਗੱਡੇ ਦੇ ਰੂਪ ਏਚ ਕਿਤਾ ਗਏ ਜੋ ਕਡੀ ਖਤਮ ਕਾਹਨੀ ਸਿੰਦਾ(ਲੁਕਾ 7:31, ਪ੍ਰ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਵਾਕਯ 9:1) ਤੇ ਆਗ ਦੀ ਏਂਝੀ ਝੀਲ, ਜੋ ਗੰਧਕ ਨਾਲ ਜਲਦੀ ਪਈ ਹੇ, ਜਿਥਾਂਹ ਕਰੇ ਰਾਹਵਨ ਆਲੇ ਕੂੰ ਡੀਇ ਤੇ ਰਾਤ, ਹਮੇਸਾ ਹਮੇਸਾ ਕਿਤੇ ਸਜਾ ਡੀਤੀ ਵੇਸੀ(ਪ੍ਰ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਵਾਕਯ 20:10)। ਨਰਕ ਏਚ, ਤੇਜ ਡੋਖ ਵ ਗੁਸੇ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਕਰੇਂਦੇ ਹੁਵੇ, ਰੋਵਨਾ ਤੇ ਡੰਦੋਂ ਕੂਂ ਪੀਸਨਾ ਹੋਸੀ (ਮੱਤੀ 13:42)। ਓ ਭਾਵਨਾਤਮਕ, ਸਰੀਰਕ ਯਾਤਨਾਏਂ, ਝੇਲਸੇਨ, ਸ਼ਰਮ, ਖੇਦ ਵ੍ ਤ੍ਰਿਸਕਾਰ ਕਲੋਂ ਜਿਆਂਡ ਬੋਝ ਦੇ ਡੂਖੀ ਹੋਂਦੇ ਹੁਵੇ।
ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੁਸ਼ਟ ਦੇ ਮਰਨ ਨਾਲ ਖੋਸ਼ ਨੀ ਸਿਨਦਾ, ਲੇਕਿਨ ਓ ਚਾੰਹਦਾ ਹੇ ਕਿ ਓ ਅਪਨੇਹ ਰਾਸਤੋਂ ਕਲੋਂ ਫਿਰੇਨ ਤਾਕਿ ਓ ਜੀਵਿਤ ਰਹਵੇਨ (ਹਿਜ਼ਕੀਏਲ 33:1) ਲੇਕਿਨ ਓ ਸਾਕੂਂ ਇਨਦੇ ਤਿਆਗ ਕਿਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਾਹਨਾ ਕਰੇਸੀ, ਅਗਰ ਅਸਾਂ ਉਨਾਕੂੰ ਅਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਕੂੰ ਚੁੰਦੇ ਸੇ, ਤਾਂ ਓ ਸਡੇ ਕਲੋਂ ਅਨੰਤ ਕਾਲ ਕਿਤੇ ਅਲਗ ਰਾਹਾਵਨ ਦੇ ਫੇਂਸਲੇ ਕੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਂਦੇ। ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉਤੇ ਸਾਡਾ ਜੀਵਨ, ਅਗੁ ਆਵਨ ਆਲ਼ੀ ਗਹਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਪਰਖ ਹੇ। ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਓਂ ਕਿਤੇ, ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਸਵਰਗ ਵੇਚ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਨਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਹੇ। ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਓਂ ਕਿਤੇ, ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਨੰਤਕਾਲ ਕਿਤੇ ਆਗ ਦੀ ਝੀਲ ਹੇ। ਅਸਾਂ ਕਿਵੇਂ ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਅਨੰਤਕਾਲ ਦੇ ਜੀਵਨ ਕੂਂ ਤੇ ਅਨੰਤਕਾਲ ਕਿਤੇ, ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਸਵਰਗ ਵੇਚ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਨਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਹੇ। ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਓਂ ਕਿਤੇ, ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਨੰਤਕਾਲ ਕਿਤੇ ਆਗ ਦੀ ਝੀਲ ਕਲੋਂ ਬਚ ਸਗਦੇ ਸੇ। ਇਨਦੇ ਕਿਤੇ ਬਸ ਹੇਕ ਹੀ ਰਾਸਤਾ ਹੇ- ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਇਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ। ਯਿਸ਼ੂ ਆਖੇ,"ਪੁਨਰਸਥਾਨ ਤੇ ਜੀਵਨ ਮਯ ਹੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਕੋਈ ਮੇਂਡੇ ਉਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇਂਦੇ ਓ ਅਗਰ ਮਰ ਵੀ ਵਨੇ ਤੋ ਵੀ ਜੀਸੀ। ਤੇ ਜੋ ਕੋਈ ਜਿੰਦਾ ਹੇ ਤੇ ਮੇਡੇ ਉਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇਂਦੇ , ਓ ਅਨੰਤਕਾਲ ਤਕ ਕਾਹਨਾ ਮਰਸੀ..."(ਯਹੂੰਨਾ 11:25-26)।
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮੋਫਤ ਇਨਾਮ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਕਿਤੇ ਮਜੂਦ ਹੇ। "ਜੋ ਪੋਤ੍ਰ ਉਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇਂਦੇ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਉਨਦੀ ਹੇ; ਲੇਕਿਨ ਜੋ ਪੋਤ੍ਰ ਕੂ ਨੀ ਮਨੇਦਾ, ਓ ਜੀਵਨ ਕੂਂ ਕਾਹਨਾ ਡੇਖਸੀ, ਲੇਕਿਨ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਉਨਦੇ ਉਤੇ ਰਹਾਂਦੇ"(ਯਹੂੰਨਾ 3:36) ਸਾਕੂਂ ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਉਧਾਰ ਦੇ ਇਨਾਮ ਕੂਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਅਵਸਰ ਕਾਹਨੀ ਡੀਤਾ ਵੇਸੀ। ਸਾਡ਼ੀ ਅਨੰਤਕਾਲ ਮੰਜਿਲ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਕੂਂ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਦੇ ਜੀਵਨਕਾਲ ਏਚ ਸਵੀਕਾਰ ਯਾ ਇਨਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਪਕੀ ਸਿੰਦੀ ਹੇ। "ਮਯ ਤੁਵਾਕੁਂ ਆਖਦਾ, ਹਜੇਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਿ ਦਾ ਸਮੇਂ ਹੇ, ਹਜੇ ਵੀ ਹੂਂ ਉਧਾਰ ਦਾ ਡੀਈ ਹੇ (2 ਕੁਰੰਥੀਓਂ 6:2)। ਅਗਰ ਅਸਾਂ ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮ੍ਰਿਤਿਊ ਕੂਂ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਸਾਡੇ ਪਾਪੋਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਕੂਂ ਵੇਚ ਚੁਕਾਵਨ ਉਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇਂਦੇ ਸੇ, ਤਾਂ ਨ ਕੇਵਲ ਸਾਕੁਂ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉਤੇ ਹੇਕ ਸਹੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਵਾਦਾ ਮਿਲਦੇ ਬਲਕਿ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮਹਿਮਾਮਈ ਹਜੁਰੀ ਏਚ, ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਏਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਮਿਲਸੀ।
ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਕੋਛ ਤੁਸਾਂ ਹਿਥਾਂ ਪਡ਼ੇ ਵੇ ਕਿਯਾ ਹੁੰਦੇ ਕਾਰਨ ਤੁਸਾਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪੀਛੂ ਚਲਨ ਦਾ ਫੇਂਸਲਾ ਗੀਧਾ ਹੇ? ਅਗਰ ਇਂਝਾ ਹੇ ਤਾਂ ਦਿਆ ਕਰ ਦੇ ਤਲੇ ਡੀਤੇ ਹੁਵੇ "ਮਯ ਅਜ ਯਿਸ਼ੂ ਕੂੰ ਮਨ ਗੀਧੇ ਮੀ" ਆਲੇ ਬਟਨ ਕੂੰ ਦਬਾਓ।
English
ਕਿਆ ਮਰਨ ਦੇ ਬਾਦ ਜੀਵਨ ਹੇ?
