Савол
Хаети абади дорам?
Чавоб
Дар Инчил рох ба хаети абади ба таври равшану возех кайд карда шудааст. Якум, мо бояд дарк кунем, ки дар назди Худованд "Барои хамаи гуноххо ва ичро накардани неъмати Худованд" мо гунохкорем (Паём ба римиён 3:23). Хамаи мо корхое кардем, ки ба Худованд хуш намеояд, ва моро сазовори чазо мекунад. Чи тавре, ки хамаи гуноххои мо билохира бар хилофи гуфтахои Худованди абади мебошад, танхо чазои абади кифояги мекунад. "Чазои гунох марг аст, аммо тухфаи Худо ин хаёти абади тавассути Исо мебошад" (Паём ба римиён 6:23).
Бо вучуди ин, Исо, шахси бегунох ( Паёми 1 Пётр 2:22), Писари абадии Худо одам шуд (Паёми Иоан 1:1,14) ва барои чавоб гуфтан ба гунохи мо вафот кард. "Худо мухаббати Хешро нисбати мо чунин изхор менамояд: хангоме, ки мо хама гунахкор будем, Исо барои мо вафот кард" (Паём ба римиён 5:8). Исо чазоеро, ки мо сазовори он будем, ба худ гирифта ( Паёми 2 ба коринфиён 5:21), дар руи салиб вафот кард (Паёми Иоан 19:31-42). Пас аз Се руз У галабаи худро бар гунох ва марг исбот намуда, аз нав зинда шуд (Паёми 1 ба коринфиён 15:1-4). "Бо лутфу мархамати беканораш У ба мо тавассути зинда кардани Исо ба хает умеди нав бахшид" (Паёми 1 Пётр 1:3).
Бо бовари кардан мо бояд барои начот фикри худро нисбати Исо – У кист, чи кор кард ва барои чи – дигар кунем (Фаъолияти апостолхо 3:19). Агар мо ба У, ба марги у дар руи салиб бахри чавоб гуфтан ба гуноххои мо бовар кунем, гуноххои мо бахшида мешавад ва дар чаннат хаети абади моро интизор аст. "Худованд дунеро чунон дуст медошт, ки У Писари яккаву ягонаашро дод, то ин ки шахсоне, ки ба У бовари доранд, намиранду хаети абади дошта бошанд" (Паёми Иоан 3:16). "Агар ту суханони «Исо»-ро вирди забон ори, ва дар дили худ бовар куни, ки худованд уро зинда кард, ту начот мееби" (Паём ба римиён 10:9). Танхо бовари ба кори Худо дар руи салиб рохи ягонаи дуруст ба хаёти абади мебошад! "Ту бо мархамати Худо, ба шарофати бовариат, начот ефти – ва ин аз худи ту нест, ин тухфаи Худо – на ба шарофати ягон кор, то ин, ки ягон шахс инро ситоиш накунад" (Паём ба ефесянихо 2:8-9).
Агар ту Исоро хамчун Начотдихандаи худ кабул кардан хохи, дар зер дуои намунави оварда шудааст. Дар ёд дор, ки хондани дуои мазкур ва ё умуман ягон дуо туро начот намедихад. Танхо бовари ба Исо метавонад туро аз гунох озод кунад. Дуои мазкур танхо як рохи изхори боварии ту ба Худо ва изхор намудани миннатдори ба У барои начоти ту мебошад. "Э Худо, ман медонам, ки дар назди Ту гунох содир кардам ва лоики чазо хастам. Аммо Исо чазоеро, ки ман сазовор будам, ба худ гирифт, то ин ки тавассути бовари ба У гуноххои ман бахшида шаванд. Ман ба ту боварии худро изхор мекунам, то ин ки начот ебам. Барои мархамати бекарон, бахшандагиат – хадяи хаети абади миннатдорам! Омин!"
Оё Шумо нисбат ба Исо пас аз хондани маълумоти дар ин чо овардашуда карор кардед? Агар хамин тавр бошад, хохиш мекунем тугмачаи "Ман Исоро имруз кабул кардам"-ро пахш кунед.
English
Хаети абади дорам?
