Савол
Исо кист?
Чавоб
Исо кист? Нисбат ба саволи "Оё Худо вучуд дорад?", танхо якчанд одамон савол доданд, ки оё Исо вучуд дошт. Умуман эътироф шудааст, ки Исо дар хакикат одаме буд, ки такрибан 2000 сол пеш аз ин дар Исроил мегашт. Хангоми мухокимаи шахсияти пурраи Исо мубохиса огоз мегардад. Мувофики таълимоти кариб ки хамаи динхои асоси Исо пайгамбар, ё муаллими хуб ва ё марди илохи буд. Масъала дар сари он аст, ки мувофики таълимоти Инчил Исо аз пайгамбар, муаллими хуб ё марди илохи бештар буд.
C.С. Люис дар китоби худ «Танхо насроният» ба таври зерин менависад: "Ман дар хамин чо кушиш мекунам, то ягон кас як чизи умуман беъманоро, ки одамон аксар вакт дар бораи У [Исо] мегуянд, нагуяд: Ман тайер хастам Исоро хамчун устоди бузург кабул кунам, аммо ман даъвои уро оид ба Худо буданаш кабул карда наметавонам.' Ин як чизест, ки мо набояд гуем. Шахсе, ки танхо одам буда, гуфтахоеро ба монанди гуфтахои Исо мегуяд, устоди бузурги маънави шуда наметавонад. Ин кас ё шабгард мебошад ва баробар ба он шахсест, ки мегуяд, ки у тухми бепучок аст, ё дигар, деви дузах мебошад. Шумо бояд худатон интихоб кунед. Шояд ин мард Писари Худо буд ва е хаст ё шахси девона ё ки бадтар аз он буд .... Шумо метавонед уро девона хонед, Шумо метавонед душманона муносибат карда уро хамчун дев кушед; ё ки Шумо метавонед дар назди пои у сар хам карда уро Сохиб ё Худо гуед. Лекин биеед дар бораи устоди бузурги одамон будани у ягон чизи хавобаландонаи бемаъно нагуем. У ин масъаларо барои мо кушода намондааст. У намехост ин тавр кунад."
Хамин тавр Исо ба ки будан даъво мекард? Дар Инчил У хамчун ки кайд гардидааст? Аввал, биеед ба гуфтахои Исо дар Паёми Иоан 10:30 нигох кунем, “Ман ва Падар як одамем.” Дар назари аввал, ин маънои онро надорад, ки у ба Худо будан даъво дорад. Лекин, ба иртичои яхудиен нисбат ба гуфтаи Вай эътибор дихед, “Мо туро на барои гуфтахоят, балки барои мукаддасотро тахкир карданат сангборон карда истодаем, чавоб доданд яхудиен, зеро ту як марди одди хасти ва даъво дори, ки ту Худо хасти” (Паёми Иоан 10:33). Яхудиен фикр карданд, ки изхороти Исо маънои онро дорад, ки У ба Худо будан даъво карда истодааст. Дар матнхои оянда Исо ягон бор яхудиенро ислох намекунад ва намегуяд, “Ман даъвои Худо будан накардаам.” Ин нишон медихад, ки Исо дар хакикат мегуфт, ки У Худо аст, “Ман ва Падар як одамем” (Паёми Иоан 10:30). Паёми Иоан 8:58 мисоли дигарест. Исо гуфтааст, "Ман ба шумо хакикатро мегуям, ман пеш аз Авраам таваллуд ефтаам!" Ва боз, дар чавоб ба ин яхудиен сангпорахоро гирифта хостанд Исоро сангборон кунанд (Паёми Иоан 8:59). Шахсияти Худро хамчун «Ман» эълон намудани Исо ин истифодаи бевоситаи номи Исо хамчун Худо мебошад. (Китоби Охират 3:14). Барои чи яхудиен хостанд Исоро сангборон кунанд, модоме, ки У ягон чизе нагуфта бошад, ки ба акидаи онхо тахкиромез бошад, хусусан даъво ба Худо будан?
Дар Паёми Иоан 1:1 гуфта мешавад, ки “Худо дар сухан вучуд дошт.” Дар Паёми Иоан 1:14 гуфта мешавад, ки “Сухан ба чисм табдил ефт.” Ин равшану возех маънои онро дорад, ки Исо Худо дар шакли чисм буд. Фомаи шогирд оид ба Исо гуфтааст, “Сохиб ва Худои ман” (Паёми Иоан 20:28). Исо уро ислох намекунад. Апостол Павл Уро хамчун «… Худо ва Начоткори бузурги мо, Исо» тасвир мекунад. Апостол Петр хам хамин тавр мегуяд, «… Худо ва Начоткори бузурги мо, Исо» (Паёми 2 Петр 1:1) Худо Падар хам шохиди шахсияти пурраи Исо мебошад, "Аммо У дар бораи Писар мегуяд, "Э Худо, давлати ту хамеша ва хамеша давом хохад кард, ва хакикаткори тачассумгари шохигарии ту хохад буд." Дар пешгуихои Инчил оид ба Исо Худо будани Уро эълон мекунад, “Барои мо кудак таваллуд шудааст, барои мо писаре дода шудааст ва давлат дар масъулияти у хохад буд. Ва у Машваратчии Ачоиб, Худои Тавоно, Падари Абади, Шохзодаи Сулх номида хохад шуд.”
Хамин тавр, чи хеле, ки С.С. Люис бахс кардааст, бовар кардан ба устоди хуб будани Исо ин бе чуну чарост. Исо ба таври возех ва гайриинкорона ба Худо будан даъво дошт. Агар У Худо набошад, он гох у дуруггуй аст, аз ин сабаб у пайгамбар, устоди хуб ё марди илохи нест. Бо кушиши дури кашидан аз фахмонида додани суханхои Исо «олимон»-и муосир даъво доранд, ки «Исои хакикии таърихи» ин кадар суханоне, ки дар Инчил ба У тааллук доранд, нагуфтааст. Мо ки хастем, ки гуфтахои Худоро оид ба он, ки Исо чи гуфт ва чи нагуфт, бахс кунем? Чи тавр «олим»-е, ки ду хазор сол пас аз давраи Исо зиндаги мекунад, нисбат ба он шахсоне, ки бо у зиндаги доштанд, якчоя фаъолият карданд ва ба онхо Худи Исо дарс дода буд, дар бораи он, ки Исо чи гуфт ва чи нагуфт, фахмиши бехтар дошта бошанд (Паёми Иоан 14:26)?
Барои чи масъалаи шахсияти хакикии Исо ин кадар мухим аст? Барои чи эътибор медихем, ки оё Исо Худо буд е не? Сабаби асосии даъвое, ки Исо бояд Худо бошад, дар он аст, ки агар У Худо набошад, он гох марги У барои чавоб гуфтан ба чазои гуноххои тамоми оламиен кифояги намекард (Паёми 1 Иоан 2:2). Танхо Худо кодир буд, ки ба чунин чазои беохир чавоб гуфта тавонад (Паём ба римиён 5:8; Паёми 2 ба коринфинихо 5:21). Барои он, ки карзи моро дода тавонад, Исо бояд Худо мебуд. Исо бояд одам мебуд, то ин ки бимирад. Начот танхо тавассути бовари ба Исо имконпазир аст! Махз Худо будани Исо рохи ягонаи начот мебошад. Махз Худо будани Исо буд, ки У гуфтааст, “Ман Рохи начот ва Хакикат ва Хает хастам. Хеч кас ба назди Худо бе тавассути ман омада наметавонад” (Паёми Иоан 14:6).
English
Исо кист?
